Deze wereld

Daar zit hij, kijkend naar Sinterklaas die aankomt in Meppel. Zijn zus ligt heerlijk op de grond te spelen. Ze hebben van de wereld nog geen weet, mijn kleinkinderen, gelukkig maar. Mijn hart gaat uit naar deze wereld waarin dit kan gebeuren, deze extreem gewelddadige aanslagen in Parijs. Zoals zo vaak zijn het weer onschuldige burgers die het slachtoffer werden van deze haatvolle acties. Slachtoffers die midden in het leven stonden en daar op brute wijze van werden weggerukt. Ik leef intens mee met de vele nabestaanden van de slachtoffers en ik bied hen mijn welgemeende condoleances aan. Vandaag Parijs en morgen... ? Een oorlogsverklaring bijna. Moeten we ons nu verschansen in onze huizen? Is dit de bedoeling? Ik weet het niet meer, mijn veilige gevoel is helemaal ondersteboven geworpen door deze terreur en ik probeer mezelf in een nieuwe wereld te plaatsen. Mijn gevoel van vrede is er nog wel, moeilijk maar het is er nog! Laten we ons eigen vrede gevoel (als we dit juist vandaag nog kunnen opbrengen) vooral uitdragen, spreidt het uit over je buurt, je dorp, je stad. Zo alleen kan het groeien en wie weet stopt het dit soort oorlogen ooit....