Doorgaan naar hoofdcontent
We hadden het beloofd dus reden we vandaag met een auto vol gereedschap naar het kleine plaatsje Arlix achter Vals-les-Bains waar Marie-Christine tegenwoordig woont. Mart zou daar boekenplanken tegen een muur maken. Het was prachtig weer, zuidelijk warm maar Marie heeft een lekker schaduwrijk terras waar het goed toeven was. In de loop van de dag maakten we een klein wandelingetje door haar buurtje. Mooie huizen zo tegen de helling met uitzicht in de vallei waar de rivier de Ardèche stroomt.
Men had haar verteld dat haar nieuwe brievenbus bij de bussen op de bovenste foto zou komen te hangen, 3 minuten lopen van haar huis. Dat vond ons Marietje maar niets, zij wilde hem vlak bij haar huis dus vertelde ze dat ze invalide is. Zo kwam de brievenbus aan dat leuke hekje bij haar huis te hangen. 'Verworven rechten' Marthy, zegt ze dan, 'daar hebben we voor gestreden' (lees gestaakt). Ik geef maar geen antwoord. Versieren kan ze wel, ziet haar tafel met dat oude gordijn erop niet beeldig uit?
Reacties
Als ik dan later mijn foto's op mijn laptop bekijk denk ik weer 'die rot stoeltjes'. En zo heb ik dat over de dag verdeeld nog een keer of vijf gedacht. Ik bedoel maar......
Dan was het echt een compleet nationalistische en strijdbaar geheel verworven brievenbusje geworden.
Ik oor het jou nog zeggen: de onderlinge competentie ie r het mest gestaakt heeft. Iedere keer als ik weer een staking op het journaal zie, moet ik er aan denken. Maar het is en creatief mens die Marie
Ik denk dat plastic stoeltjes gewoon handig zijn wanneer je oud(er) bent. Mooi lelijk worden ze in ieder geval niet.
Nee, het eten was niet lekker, Jeanette. Marie-Christine kan namelijk niet koken, maar dat weten we al lang. Alles mislukt altijd bij haar. Maar....ze kan het wel heel leuk brengen en dat is op zich ook een kunst.
Leuk als ik op mijn telefoon of tablet een tekst intik en het niet goed nakijk. Tekstvoorspellingbetweter zeg ik altijd maar