Mis(t) gelopen

In het begin van de week voorspelde men voor afgelopen woensdag stralende zon maar het werd dit, dikke mist. Maar daar blijven Jeanne en ik niet voor thuis en nadat ik haar opgepikt had op station Woerden begonnen we onze route in Linschoten. We liepen een knooppuntenroute maar vanaf de parkeerplaats aan de andere kant van de provinciale weg ging het eigenlijk al mis. We waren niet zeker van onze route.

Linschoten is een dorpje met nog veel mooie oude huizen dus er viel genoeg te zien. In dit grote pand heb ik al vaak koffie gedronken maar dat zat nu potdicht. 

In het dorp gaat het riviertje de Lange Linschoten over in de Korte Linschoten.

Dit bloeiende boompje, ik denk een prunus, kleurde mooi bij de steen waar de twee huizen mee gebouwd waren.

We zagen daar in Linschoten verschillende boerderijen met engelenramen en deze mocht op de foto omdat ik die gevelsteen eronder zo mooi vond.

En dit was helemaal een schoonheid. Dat ronde metselwerk, de gevelsteen met het bouwjaar en de opvallende kleur van het houtwerk maakte het tot een plaatje.

Na Linschoten was het volgende doel het stadje Montfoort waar we doordat we weer de weg kwijtraakten via een omweg kwamen. Onderweg er naar toe viel er niets te fotograferen, we zagen alleen water en weilanden in dikke mist, oriënteren was dus heel moeilijk. Op de toegsangsbrug naar het oude centrum staat dit mooie brugwachtershuisje.

Het Oude Stadhuis is het oudste gebouw van Montfoort en een van de oudste stadhuizen van Nederland. Tegenwoordig is er een restaurant in gevestigd.

Het wapen van Montfoort boven de deur van het voormalige stadhuis. Naast dit pand konden we bij een banketbakker een bekertje koffie kopen wat we buiten op een bankje opdronken. We bleven niet lang zitten want we verstijfden van de kou. Na Montfoort ging het weer mis met onze route want we kwamen na een paar kilometer in Oudewater terecht en daar moesten we beslist niet zijn. Een voorbijganger vertelde ons dat we nog zeker anderhalf uur te gaan hadden naar het punt waar de auto stond. Dat werd me te gek en ik belde op goed geluk een vriendin die in Oudewater woont en die lieverd bracht ons met haar auto naar Linschoten. 

De eigenlijke route was dertien kilometer en wij maakten er zeventien van. We konden er om lachen, we hadden lekker gelopen. En ik was trots op mezelf, deze afstand had ik meer dan een jaar niet kunnen lopen.