We gingen weer een dagje op stap met Maria naar plekken waar zij en wij goede herinneringen aan hebben. Allereerst naar Gluiras, een plaatsje op ruim 1000m hoogte en alleen de weg er naar toe is al prachtig. De landschappen van de ruige Ardèche glijden aan je voorbij terwijl je steeds hoger komt.
Ik had koffie meegenomen, het restaurantje daar gaat pas rond twaalf uur open voor de lunch, en die koffie dronken we op voor het gemeentehuis op het plein. Lekker bankje, stilte, alleen het geklater van het water in de fontein.
Daarna bekeken we een tuin bij een prachtig oud huis. Die tuin hebben wij en ook Maria al veel vaker bekeken, kijk hier maar even. We hebben heel wat over de muur gehangen waar nu deze mooie roos overheen piept. En als we dan uitgekeken waren begonnen we aan een wandeling rond Gluiras.
Jammer genoeg is de tuin niet meer wat het geweest is. De bewoners werden te oud om dit bij te houden en er wonen nu andere mensen zag ik aan het naambordje.
De oude poort met een bomenrij er achter is een vroegere ingang van het landgoed.
Vanaf deze plek heb je een prachtig uitzicht over de bergen van de Ardèche maar het was zwaar bewolkt dus dat maakte het iets minder mooi. Het was zelfs fris, Maria en ik trokken 's morgens een vestje aan en dat is de hele dag niet meer uit geweest. Wat een verschil met Nederland.
Dit was nog maar een deel van ons dagtripje, er volgt meer.
Reacties
En van die vestjes begrijp ik zeker,het is op een hoogte van ruim 1000 meter nog al snel frisser van temperatuur dan in lager gelegen gebieden.
Die roos is prachtig van kleur.
Had paar weken geleden pioenrozen in oude melkkan staan en ontdekte al snel dat de marktkoopman niet overdreven had: ze verkleurde van dag tot dag als toverballen.
Lie(f)s.