Doorgaan naar hoofdcontent

Poeziealbum

In mijn oude poeziealbum staan niet zulke mooie kunstwerken als in dat van die mevrouw gisteravond bij 'Kunst en kitsch'. Dat van haar was duizenden euro's waard maar ik zou het toch niet willen ruilen voor die van mij. Mijn album valt bijna uit elkaar, is al vaak onbeholpen geplakt en gelijmd maar nog steeds volledig. Het dateert van 1957, ik was toen acht jaar oud.  Ik zag net dat mijn naamgenoot, nicht Martha, er ook in staat.


En ja, mijn moeder mocht helemaal voorin schrijven, dat was belangrijk in die tijd. Wat had ze toch een mooi handschrift, dat zie je niet meer tegenwoordig. En die onderste is van klasgenoot Marga en vriendin Stan en ik hebben het nog weleens over haar. Zij kreeg in het toneelstuk wat we opvoerden in de zesde klas (nu groep acht) de belangrijkste rol en wij waren alle twee, bleek later, stikjaloers. 'Ze was wel knap' zeg ik dan, om een reden te bedenken en dan zegt Stan 'Omdat haar vader een winkel had natuurlijk'. Jullie horen het, de kift zit er nog steeds in.



Reacties

Elizabeth zei…
Wat leuk om te zien! Zo'n poëziealbum heeft een hoge emotionele waarde...
En de versjes zijn herkenbaar, de plaatjes ook. Zo ging dat in die tijd. Ook al ik ben ik iets jonger dan jij. Prachtig handschrift van je moeder!
Marthy zei…
Ik heb zelfs nog een sigarendoosje met poezieplaatjes bewaard, Elizabeth. Straks leuk voor Saar.
Sjoerd zei…
Schitterend dat je dat nog hebt. Leuk om zoiets nog terug te zien.
Emie zei…
Mijn poëzie-album heb ik ooit tijdens mijn tienerjaren zelf weggegooid. Hoe stom. Maar het leek enorm veel op het jouwe, de plaatjes, de versjes en de handschriften: tekenend voor die tijd.
Mijn poëziealbum heb ik ook nog steeds. Ik kan 'm niet weggooien... Het handschrift op foto 2 zou van mijn oma en schoonmoeder kunnen zijn.
Lieve groet
Inge zei…
Zou mijn album kunnen zijn: zelfde versjes en plaatjes, leuk!
Lida zei…
Oh wat geweldig, zo herkenbaar! Ik heb hem ook nog en hij lijkt zó op wat jij hier laat zien. Eerst schreven mijn ouders erin, dan mijn zussen en broer. Daarna mijn vriendinnen , klasgenoten, tantes, ooms en hier en daar een schooljuf. Alle meisjes hadden een poezie-album volgens mij.
Marthy zei…
Ik ben blij dat ik het altijd bewaard heb Sjoerd, want hoe ouder je wordt hoe leuker het is om het terug te zien.
Marthy zei…
Ja, je gooit wat weg waar je later spijt van hebt. Ik zou willen dat ik mijn agenda's nog had die ik gebruikte op de middelbare school. Ze waren volgeklad met van alles, leuk.
Marthy zei…
Als jong kind vond ik het handschrift van mijn moeder al mooi. Gek dat me dat in die tijd al op viel, Mirjam.
Marthy zei…
Dit soort 'schatten' wil je blijven bewaren, Inge.
Marthy zei…
En dan deed je verschrikkelijk je best om iets origineels in het peoziealbum van je vriendinnetje te schrijven, Lida. Je maakte er een echt werkstuk van.
Emie zei…
Ach...mijn agenda's die heb ik nog! Dat was ik bijna vergeten. Ik voel een nieuw blogje opkomen volgende week.
Vlimbouter zei…
Ik ben bij het lezen van jouw blogje meteen op zoek gegaan naar mijn oude Poëzie-album. Heerlijke herinneringen en mijn mama schreef en tekende ook op de allereerste bladzijde.
Dank je wel voor dit fijne momentje!
Marthy zei…
Ik kwam door een tv programma op het idee om op zoek te gaan naar mijn poeziealbum. Net als bij jou kwamen er allerlei herinneringen naar boven.
Bertiebo zei…
Zo leuk. Ik heb die van mij ook nog. Twee zelfs. Ik heb ook in heel veel albums geschreven (als juf) maar de laatste jaren waren er alleen nog vriendenboekjes
Marthy zei…
Hij is bij mij tot de laatste bladzijde gevuld, Bertie. En die vriendenboekjes, toch minder leuk.
Leuk zeg, en hoe herkenbaar allemaal! Ik durf het hier bijna niet te zeggen, maar ik heb de mijne weggegooid... Heb er wel de versjes van mijn ouders en opa uitgescheurd, die heb ik wel bewaard. En waarom? Omdat er een heleboel versjes in stonden van meisjes die ik eigenlijk helemaal niet aardig vond. Bij ons op het dorp was het een soort wedstrijd wie je er allemaal in kreeg.. daar deed ik toen ook aan mee. Met als gevolg dat meer dan de helft van mijn album gevuld was met 'onecht aardige' versjes van 'onecht aardige' meisjes. Jammer dat dat toen zo ging.
Marthy zei…
Ja, dat is zeker jammer Stephanie, die wedijver onder elkaar.