Doorgaan naar hoofdcontent

Van dingen die voorbij gaan....

Dit is het echtpaar Vidal. Ze hebben een klein huisje in ons dorp waar ze nog maar zelden komen. In onze beginjaren waren ze er weleens een dag of twee, drie maar nu komen ze nog maar één of twee keer per jaar en dan een paar uurtjes. De ramen gaan even open, er wordt wat gekletst met de buren, vooral madame Vidal is daar heel goed in, haar mondje staat niet stil, en dan gaan ze weer richting Privas waar ze wonen. Monsieur Vidal is de tachtig al gepasseerd maar nog altijd aan het werk in zijn tuin, vertelde zijn vrouw. Wat moeten ze nog met dat huisje, vragen wij ons weleens af. Ze hebben één zoon, Alain, die iets hoogs is in het leger. Als hij niet aan het vergaderen is in Parijs zit hij wel ergens in een ver vreemd land, op dit moment in Mali, vertelde zijn moeder. De oudste jongen studeert in Frankrijk, de rest van het gezin gaat nog altijd mee. De vrouw van Alain heeft haar drie zoons in drie verschillende verre landen ter wereld gebracht en twee keer kon haar man er niet bij zijn. Ze kwamen hier weleens in de zomervakantie toen de kinderen nog klein waren. Maar goed, Alain heeft ook niet veel tijd meer om hier te komen, wat jammer is want het was een heel leuk gezin. Ik vond nog wat foto's van tien jaar geleden, kleinzoon Thijs met het rode broekje aan was toen nog een ukkie, nu al weer dertien jaar.



Reacties

Elizabeth zei…
Ik zou het stel geen 80 geven hoor... En ja, ik vroeg het me ook al af waarom ze maar zo weinig uurtjes in hun mooie huis verblijven. Maar daar zullen ze vast een goede reden voor hebben. Maar jammer is het wel!
Zo word je geconfronteerd met de vergankelijkheid . Alles gaat voorbij, vooral bij mooie dingen merk je het goed.
Bertiebo zei…
tja zo gaat dat. Misschien gaan ze het verkopen en komen er leuke nieuwe mensen in. Ik hoop het voor jullie dorp.
Sjoerd zei…
Jammer, het is toch leuker als alles bewoond is.
Pippa's Hus zei…
Wat jammer dat ze nog maar zo weinig langskomen. Ik vind de spencer van meneer geweldig! ;-)) XX Esther
Marthy zei…
Ze zien er nog heel goed uit voor hun leeftijd. Bezig blijven is de remedie volgens hen en daar kunnen wij het wel mee eens zijn.
Marthy zei…
Ja Jeanne, we worden allemaal ouder, ook de mensen die hier een huis hebben en die we allemaal al 25 jaar kennen.
Marthy zei…
Jammer genoeg zullen er hier waarschijnlijk geen permanente bewoners meer komen wonen, Bertie, te afgelegen.
Marthy zei…
Dat zal nooit meer gebeuren, Sjoerd. Maar het zou fijn zijn als zo'n huisje als van deze mensen wat meer gebruikt zou worden.
Marthy zei…
Volgens mij ijverig gebreid door madame. Kon ze gewoon bij doorpraten;-)
Wat een mooi (statie) portret maakte je van het echtpaar Vidal.
Marthy zei…
Ik vroeg of ik een foto van ze mochten maken, kan ik misschien gebruiken voor de jaarlijkse dorpskalender. Mensen van die leeftijd gaan dan meteen in de houding staan, echt, ik zag ze het doen.
Mooi portret en ja, je zou ze echt nog geen 80 geven.
Zo gaat dat, jammer. Hier liggen ook wel huizen leeg, sterk verwaarloosd soms.
Emie zei…
Eerlijk gezegd vrees ik het moment dat ook wij zullen moeten besluiten het buitenleven in Italie op te moeten geven. Maar dan kan ik altijd nog leuke spencers gaan breien of schoudertasjes haken
Marthy zei…
Ja, twee krasse knarren, ook in woord en daad.
Marthy zei…
Je gaat je gang maar met je spencers en tasjes, ik moet er niet aan denken, getver. Wij hopen hier nog wel een poosje door te gaan, als het aan Mart ligt nog zeker vijftien jaar;-)
Ik zie het voor me gebeuren....mijn schoonouders (zelfde leeftijdscategorie) deden precies hetzelfde.
Meneer en mevrouw Vidal staan er prachtig op!
Toch jammer dat je elkaar minder ziet en spreekt, maar is dat niet het leven? Mensen komen en gaan...
De onderste foto vind ik de mooiste. Dat kleine kereltje in zijn rode broekje. Danoontje powerrrrr!
Lieve groet
Marthy zei…
Mijn koddige kleinzoon, nu een eigenwijze puber, haha.