HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Er valt weinig buiten te doen met die sneeuw dus pakte Mart een klusje aan binnenshuis, het witten van de bijkeuken. Er waren daar diverse 'ongelukjes' gebeurd dus de muren moesten weer even netjes gemaakt worden. In de helft van de ruimte zijn de muren opgebouwd met stenen dus het is niet al te veel werk. Maar mijn precieze man vindt dat het plafond dan ook gedaan moet worden 😉 Kijk hem daar staan, op de oude keukentrap van zijn moeder. Ik vind het maar een wankel ding, van mij had het in de kachel gemogen maar Mart is blijkbaar gehecht aan die trap dus ga ik er maar niet over in discussie. Gisterenmiddag dooide het flink maar ondertussen is er vannacht weer een flink pak sneeuw bijgekomen. Geen zon vandaag maar ik ga straks toch weer even een rondje dorp doen. Deze foto maakte ik vanuit een huiskamer raam.

 Het was al voorspeld en ja hoor, gisteravond begon het te sneeuwen en bij het opstaan vanmorgen is het een prachtig gezicht, die maagdelijke sneeuw rondom het huis met hier en daar een paar pootafdrukken van een dier.  Mijn border die er gisteren nog troosteloos uitzag heeft opeens een facelift gekregen, alle verdorde bloemen en takjes zien er nu beeldschoon uit.   Mart was gisteren al begonnen met het snoeien van onze twee bomen op het bovenste terras maar daar kan hij nu niet mee verder. Geeft niet, er wacht binnenshuis nog een klusje en hem kennende zal hij dat wel meteen gaan aanpakken.  We hoorden hem al aankomen van beneden, onze burgemeester op zijn tractor met daarvoor een sneeuwschuiver. In al die gehuchten die onze gemeente vormen wonen 's winters alleen nog oudere mensen en dan zijn schone wegen een noodzaak.  Aan de bandensporen te zien is Etienne die wat verderop woont de sneeuwschuiver al voor geweest. Bijna tachtig maar zijn leven lang hier in d

Vanuit Limburg reden we gisterochtend vroeg door naar de Ardèche om daar een week of twee door te brengen. Het regende toen we vertrokken maar dat ging na Luik in de Ardennen over in sneeuw.  Gelukkig werd er door alle automobilisten rustig gereden, soms ging het zelfs stapvoets. Er werd veel materieel ingezet om de wegen berijdbaar te houden en we hebben nergens ongelukken gezien. Wel kwamen vrachtwagens stil te staan. Zeker als ze zwaar geladen zijn kunnen ze op een gegeven moment de hellingen niet meer halen. Als je die wagens dan passeert zie je de wielen staan slippen om grip te krijgen.  In Luxemburg was het gedaan met de sneeuw, daar konden we stoppen om de tanken en naar de toilet te gaan. Dan koffie met een krentenbol en rijden maar weer. We waren vroeg genoeg in Privas om nog boodschappen te doen en om half zes stapten we ons huis binnen. Brrr, wat is het daar dan koud. Gauw een elektrische kachel aan, de cv inschakelen en vuur in de houtkachel. Om acht uu

Ja, ik vertelde het al, mijn zwager Kees, een enthousiast vogelaar heeft tijdens onze zesdaagse wandeltocht in Friesland, langs de Afsluitdijk en in de Wieringermeerpolder heel wat vogels gespot.   Je zou toch zeggen dat ik zelf ondertussen ook wel wat verstand van vogels zou moeten hebben, ik loop tenslotte al jaren met Kees te wandelen en hoor genoeg namen. Maar het gaat bij mij het ene oor in en het andere uit, er blijft niets hangen. Dus speciaal voor de mensen die dit leuk vinden heeft Kees een lijstje gemaakt met alle vogels die hij heeft gezien.   250 Kolganzen, 2000 Brandganzen, 6 Roeken, 3 Grote Zaagbekken, 2 Tureluurs, 2 Zeekoeten, 1 Eidereend, 1 Scholekster, 1 Nonnetje, 13 Kleine Zwanen, 400 Tafeleenden, 4 Brilduikers, 2 Toppers, 5 Ringmussen, 2 Slobeenden, 8 Wintertalingen, 12 Pijlstaarten, 12 Kieviten, 2 Koperwieken, 1 Dodaars, 1 Krooneend, 2 IJsvogels, 3 Kleine Rietganzen, 21 Grote Zilverreigers, 8 Kleine Canadese Ganzen.   Het meest speciaal, dat heb ik even gevraag

Ondanks het slechte weer vermaken we ons prima op ons tijdelijke adres. Gisterenmiddag hebben we zelfs gebowld wat ik jaren niet meer gedaan had. iedereen trouwens niet. Voor de kleintjes was er een ijzeren rek beschikbaar waar ze de bal vanaf konden laten rollen, heel leuk. Ik vergat er een foto van te maken, maar we hebben ons kostelijk geamuseerd. Ja, en met een voetbalminnende familie, allemaal verwoede Ajax supporters op één na moest er vanmiddag natuurlijk gekeken worden naar de wedstrijd Feijenoord-Ajax. Via mijn pc werd er verbinding gemaakt met Fox Sport en ging iedereen er voor zitten. De gunstige voorspellingen voor Ajax vlogen opa natuurlijk om de oren maar die blijft daar onverstoorbaar onder. Nou, aan de foto hierboven is misschien af te lezen hoe de wedstrijd eindigde. Zoon Bas met Luuk op schoot kijken niet bepaald vrolijk en Mart zit met een grijns op zijn gezicht. Met 6-2 bezorgde Feijenoord een slecht spelend Ajax een historische vernedering. Ondertu

Toen Mart in november zeventig jaar werd boden de kinderen ons weekendje weg aan, maar dan niet met zijn tweeën maar met zijn allen, dus kinderen en kleinkinderen mee. Omdat we deze winter alle twee zeventig worden en zoveel voor hen doen. Nou ik doe weinig of niets dus die eer ligt volledig bij Mart die altijd wel in een van de huizen van de kinderen bezig is. Geen leuker cadeau voor ons dan met zijn allen een paar dagen weg. Dat hadden die kinderen van ons goed gezien. We zitten in een prachtig groot huis in een park in Limburg waar we gisterenmiddag allemaal aankwamen. Wij kregen pas op het laatste moment te horen waar we heen gingen en mochten ook niets doen. Ik bood aan om een lekkere pan chili te maken of  spaghettisaus, vroeg welke boodschappen ik moest meenemen. Maar telkens kreeg ik te horen dat ik me nergens mee mocht bemoeien en dat overal voor gezorgd werd. En echt, ze hebben overal aan gedacht.  Vanmorgen zijn we met zijn allen naar het zwembad geweest waar

 Maandag aan het eind van de middag kwamen we thuis van een zesdaagse wandeltocht en dinsdag liep ik al weer te wandelen. Dat was eigenlijk helemaal niet de bedoeling want aan het eind van de week gaan wij al weer weg dus ik vond dat ik even een paar dagen thuis moest blijven en had daarom ook al een ander uitje geannuleerd.  Maar ja, als dan een leuke nicht, oudste dochter van mijn overleden zus vraagt of ik mee wil gaan wandelen, kletsen en lunchen dan kan ik geen nee zeggen. Onderweg naar Leimuiden waar nicht woont begon het te sneeuwen maar we besloten na eerst koffie gedronken te hebben om toch naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen te rijden om daar een wandeling te maken. En dat was een goed besluit want wat was het daar mooi. We namen de ingang Panneland bij Vogelenzang en liepen met een flinke omweg richting de Oase/Oranjekom waar we hoopten dat het restaurant open zou zijn. Het bleef sneeuwen terwijl we liepen maar we hadden er weinig last van en op verse

Als we dicht bij huis wandelen, hier in de Krimpenerwaard, komen we altijd wel vissers tegen. De meesten hebben een hele uitrusting bij zich en ook vaak speciale sportkleding aan. Ik maak graag een praatje met zo'n visser, vinden ze volgens mij wel gezellig want ja, je staat daar maar te staan of je zit maar te zitten.  Deze visser was aan het snoeken en dan sta je want je moet je lijn kunnen uitgooien. Het leuke is dat je van zo'n praatje altijd wel wat opsteekt. Brasem en snoekbaars, vertelde hij, houden niet van zonlicht, daar kunnen ze niet zo goed tegen dus helemaal tevreden was onze visser niet. En de wind kwam ook nog eens uit de verkeerde hoek, die kwam uit het noorden, hij had liever zuider- of westenwind.  Dus al met al had hij nog niets gevangen. Ja, dat is balen. Maar hij genoot wel, zei hij, van de polder, van het buiten zijn. En hij vertelde ook nog dat er veel Belgen en Fransen hier komen vissen. Van die Belgen wist ik wel, die hebben we al vaak gezien

Maandag liepen we onze laatste etappe van het Zuiderzeepad. Bijna rond, op naar Enkhuizen waar we begonnen. Het was deze dag bijna nog mooier dan de dag ervoor. Alles was wit van de vorst en daarboven een blauw hemel. We begonnen in het mooie natuurgebied waar we zondagmiddag geëindigd waren.  Er zijn hier verschillende recreatiegebieden langs het water aangelegd en met dit mooie weer liepen er al veel mensen te wandelen. Af en toe vond ik het jammer dat we toch door moesten lopen, er was zoveel moois te fotograferen. Bij Andijk gingen we de dijk weer op en die was door de vorst gelukkig goed te lopen. De dijk ging over in een fietspad en na een aantal kilometers zagen we in de verte Enkhuizen liggen. De route maakte nog een ommetje langs het buitengebeuren van het Zuiderzeemuseum.  Het gaat eind maart weer open maar vanaf de dijk hadden we goed zicht op de mooie oude huisjes.  Het is heel wat jaren geleden dat we daar met onze kinderen waren. Daa

Licht gevroren en een zonnetje, wat is de natuur dan mooi. Deze dag begonnen we in het Dijkgatbos wat daar boven in de Wieringermeer samen met het Robbenoordbos 600 ha beslaat.  Wij liepen maar drie kilometer in dit bos maar genoten er wel. Tintelend fris, de zon door de bomen, echt genieten.  Daarna kwamen we in de echte Wieringermeer. Aan de ene kant van de dijk het IJsselmeer en aan de andere kant het vlakke land waar je oneindig ver kan kijken.  In 1927 werd begonnen met het droogmaken van de Wieringermeerpolder die drie jaar later droog viel. Vanaf 1934 werd het nieuwe polderland in cultuur genomen. Wij liepen hier vijftien kilometerlang, kaarsrecht, soms op de dijk, dan weer op de weg langs al die kavels van 20 ha groot die de overheid toen uitgegeven heeft. Het waren pachtboerderijen en boerenzonen uit het hele land solliciteerden om daar te mogen beginnen. D iepe bewondering voor zulke pioniers. Al die boerderijen zijn identiek gebouwd, een so

Deze etappe liepen we in omgekeerde volgorde, dit omdat we de dag ervoor een auto achter gelaten hadden halverwege de Afsluitdijk wat het meest handig was. We begonnen onze wandeling in het Robbenoordbos, zuidelijk van Den Oever. In de periode 1934 - 1941 werden daar de eerste bomen geplant omdat de grond ongeschikt leek in de nieuwe Wieringermeerpolder.  Het had licht gevroren en samen met de zon vormden dit een mooi schouwspel. Het was een kilometer of vijf naar  de Stevinsluizen waar we de Afsluitdijk op gingen voor het laatste stuk. Dit was dus weer vijftien kilometer, net als als gisteren.  Ja, het is natuurlijk een heel eind lopen over een volkomen recht stuk dus het verstand gaat op nul en de blik op oneindig. Maar het is wel gaaf om te kunnen zeggen dat je de Afsluitdijk hebt gelopen.☺ Het viel ons wel op dat zowel in Friesland als in Noord-Holland ontzettend veel windmolens staan.   Langs de Afsluitdijk staat dit monument van ingenieur Cornelis L

 Makkum, weer zo'n mooi stadje aan het IJsselmeer waar zoveel moois uit vervlogen tijden bewaard is gebleven.  De prachtige huizen die er staan worden goed onderhouden, daar komt regelmatig een schilder aan te pas.  Het had licht gevroren, de wind was wat gaan liggen en zoals op deze foto te zien is scheen de zon.  Na het slechte weer van de dag ervoor was dit echt genieten. Op veel huizen kom je nog voorbeelden tegen van het beroemde Makkummer tegelwerk. Dit komt allemaal uit de fabriek van de Koninklijke Tichelaar die in 1594 het eerste 'tichelwerk' verkocht. Sinds de 18e eeuw glijden er in Makkum kalkschepen van de scheepshellingen maar tegenwoordig worden hier luxe jachten gebouwd voor kapitaalkrachtige klanten. Na Makkum lopen we langs het water richting de Afsluitdijk.  Dan gaan we bij knooppunt Zürich richting Kornwerderzand waar we het viaduct oversteken met onder ons het voorbij razende verkeer op de A7. We lopen