We kregen, ondanks de droogte nog een prachtige tweede gift vijgen en omdat ik net een leuk recept was tegengekomen voor vijgenjam plukten we een paar kilo en dat ging de pan in. Ja, de kleur is wat vreemd maar dat komt door de donkerbruine basterdsuiker die er in ging.
Er ging ook nog gembersiroop in en gehakte pijnboompitten.
Het was even wat werk maar toen kreeg ik toch een jammetje, verrukkelijk. Daar past het woord confiture eigenlijk meer bij. Maar dit zou ook weleens een geweldige combinatie kunnen zijn met het pittige van veel Franse kazen.
Om nog even terug te komen op de vijgenbomen, dat zijn echte overlevers. Al in de oudheid werd de boom in Azië gekweekt. Ik las net een heel mooi boek over een vijgenboom, het eiland Cypres met zijn verscheurdheid en een liefde tussen een Turkse en een Griek. Elif Shafak - Het eiland van de verdwenen bomen.
Reacties
Enkele jaren terug een takje geplant in een pot, en dit jaar heb ik voor de eerste keer twee vijgen. Een delicatesse, wat dacht je?!