HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Het was eind maart 1997 en er moest een grote klus gedaan worden in Le Serret. Maar eerst een dag wandelen, dat was een goede gewoonte van ons geworden en als het zulk mooi weer is moet je de dag pakken. Er ging een vriend mee en die bleek heel nodig te zijn. De volgende ochtend al vroeg werd er uit de aanhanger een frees en een zware wals gehaald.  De vriend die met ons meegekomen was had veel met de frees gewerkt, die was er handig mee. Wat me opvalt aan deze foto is de slechte staat van het dorpsweggetje. Een paar jaar later is het opgeknapt door de gemeente, het kreeg een betonlaag met ribbels. De grond op ons bovenste terras liep schuin af, net als onze moestuin. Er was vroeger groente op gekweekt en daar is wat aflopend terrein heel geschikt voor. Maar wij wilden een terras met een grasveld en daarvoor moesten de handen uit de mouwen gestoken worden. Zwaar werk, achter zo'n frees lopen maar de mannen konden elkaar afwisselen. Zulke harde werkers verdienen een stevige lunch en

Wij wonen tussen de kastanjebossen. De hellingen rondom ons dorp staan vol met die bomen waar de Ardèche zo bekend om is.  Het departement Ardèche is de grootste kastanje producent van Frankrijk, met bijna 5.000 ton per jaar. Er worden geglaceerde kastanjes van gemaakt, de bekende kastanjecrème, maar ook kastanjelikeur, taarten, kastanjesoep en brood gemaakt van kastanjemeel.  De bomen staan nu in volle bloei bloei. Crème-wit gekleurde katjes groeien dan door de bladeren in de kroon heen.  De vruchten in de lichtgroene, later bruin kleurende bolsters zijn eetbaar en bestaan uit 2 tot 3 tamme kastanjes. Leuk om te weten: de stekels zijn een soort afweerwapen tegen de voortijdige aanval door vogels en eekhoorns. Deze vrucht, rijk aan vitaminen, mineralen en vooral koolhydraten, zorgde ervoor dat vroeger veel gezinnen in slechte tijden konden overleven. Vandaar de bijnaam “broodboom”! Toen ik, alweer jaren geleden, les kreeg van de oudere directrice van de 'Alliance Francaise' moe

Het zal wel door de overvloedige regen komen maar er staat ontzettend veel vingerhoedskruid. We doen 's morgens soms een wat langere wandeling van zo'n vijf kwartier en kwamen het overal langs ons pad tegen. En het groeit hier natuurlijk ook uit de muren.  Het  eerste stuk van deze wandeling hebben we in het voorjaar nog schoongemaakt met de dorpsvereniging maar nu moesten we ons een weg zoeken tussen hoge varens. Twee keer moesten we stroompjes oversteken waar nog steeds veel water liep. Wilde braam in bloei maar die hoef ik hier straks niet te gaan plukken want onze eigen braam staat ook in bloei en belooft een rijke oogst. De kleine vuurvlinder. In de verte ligt het huis van Étienne en Alice, daar maakten we even een praatje. En als laatste nog een keer het vingerhoedskruid wat zo'n mooi plaatje vormde met een vermolmde boomstronk.

In de twee dagen dat Martine de Ardechoise reed maakte ze veel foto's die ze me toe stuurde. Ze waren zo leuk en gaven zo'n mooi beeld van wat er onderweg in al die dorpen van de Ardèche wordt georganiseerd voor de fietsers dat ik haar vroeg of ik ze mocht gebruiken en dat was goed dus ik geef haar hier een gastblog. Martine: Wat een mooie tocht hadden we! Lang gedaan over 120 km, ook omdat we het grootste deel omhoog gingen maar vooral omdat we bijna in alle dorpen zijn gestopt. Al die vrijwilligers die daar klaar staan met hun hapjes en drankjes, soms complete maaltijden. Het is bijna onbeleefd om dan door te fietsen. De beste reclame voor de Ardèche, geweldig om mee te maken. Alles is versierd, muren, huizen en heel veel oude fietsen, hier eentje met brem. Er werd van alles uitgebeeld, wat het allemaal voor betekenis heeft doet er niet aan toe, het is harverwarmend. Overal orkestjes. Goed aangekomen. Prachtige rit. Wat een enthousiasme!

Het was inmiddels de tweede dag van de Ardechoise en Martine zou die ochtend om tien uur aankomen vanuit Parijs op het station van Montélimar met haar fiets. Zij zou dan naar Uzer fietsen om daar haar vriend te treffen en de volgende dag verder te fietsen op de tour. We hadden afgesproken dat wij haar halverwege op zouden pikken en dan gezamenlijk naar Uzer te fietsen, leek ons een leuk idee. Onze auto werd in die plaats geparkeerd en we gingen op weg. Ik had een Komoot route wat aangepast, dat moest lukken. Dit stuk richting Ruoms met die prachtige rotswanden en die tunnel hebben we laatst ook al gefietst, het blijft indrukwekkend. Bij een mooi aangelegd perk langs de weg met grote stenen er omheen hielden we onze koffiepauze. Dit keer niet met chausson aux pommes maar met chausson citron, ook lekker. We hadden prachtig weer. Toen we thuis vertrokken was het nog koud maar op deze plek gingen de jekkies uit Dit was onze ontmoetingsplek, Vogué Gare, een oud spoorwegstation. Het wordt ni

Deze week wordt hier de Ardechoise gefietst, het grote vierdaagse wielerevenement in de Ardèche wat deelnemers uit de hele wereld trekt. Gemiddeld zijn dat ieder jaar 15.000 fietsers voor tochten van één of meerdere dagen. Al deze mensen moeten natuurlijk een slaapplaats hebben en tot de Corona boden wij acht jaar lang gastvrijheid aan acht fietsers voor twee dagen.  Dit jaar zouden vrienden van ons deelnemen aan de fietstocht en hun eerste overnachting was hier vlakbij in ' Au fil de Soi ' bij Jérôme en Anne die wij goed kennen. Helaas was vriendin Martine die hier al heel vaak bij ons op bezoek is geweest even vergeten dat op de eerste dag van de fietstocht haar jongste dochter uitslag van de examens kreeg dus zij besloot om dan maar twee dagen minder te rijden en was er hier nog niet bij. Maar wij gingen toch even op bezoek bij haar vriend om te horen hoe zijn eerste dag fietsen gegaan was. Ik was weleens binnen geweest in dit grote huis, een voormalige zijderupsfabriek maar

  Een van mijn favoriete desserts is een crumble en de allerlekkerste vind ik de aardbeien crumble met rabarber. Rabarber en aardbei gaan heel goed samen want ook jam van die twee vind ik heerlijk. Een crumble is een dessert waarbij je fruit een topping geeft van zachte, krokante kruimels. En de combinatie van aardbeien en rabarber in dit recept levert een heerlijk zomerse crumble op!  Ingrediëntenlijst Voor de kruimels 90 gr bloem 90 gr amandelmeel 90 gr suiker snuf zout 90 gr boter, koud en in blokjes Voor de vulling 300-400 gr aardbeien, ontkroond en gehalveerd 300-400 gr rabarber, schoongemaakt en in stukjes 3-4 el suiker 1½ el custardpoeder rasp van ½-¾ sinaasappel   Bereiding Verwarm de oven voor op 180 °C.  O m de kruimels te maken doe je de bloem, het amandelmeel, de suiker en het zout in een kom en meng je alles door elkaar. Voeg de blokjes koude boter toe en meng het geheel met je vingers tot deegkruimels. Kneed het niet te lang door, als alles goed

De stokrozen op ons kerhofje bloeien en heel verrassend, ze kleuren zalmroze. Voorheen waren ze altijd lichtgeel, niet echt een mooie kleur dus hier ben ik blij mee. Over een week of wat komt er een grote rij met lelies in bloei, oranje van kleur. Ooit één gekregen plantje wat daar tegen de achtermuur van het kerkhof geplant werd en dat heeft zich ieder jaar vermeerderd. En deze rode roos tegen het hek blijft het ook maar doen. Aan de andere kant doen de witte rozen het een stuk minder, ze hebben hun beste tijd gehad denk ik. Toen onze vrienden Ernest en Annelies laatst op bezoek kwamen brachten ze deze kleinbladige vaste geranium mee, die was me beloofd. Hij blijft laag en zoiets zocht ik voor een bepaalde plek dus hij ging direct de border in. Maar ze brachten nog meer mee, drie potten herfstasters. Volgens Annelies blijven deze ook laag. We hadden nog een graf op het kerkhof wat vol met onkruid stond en dat heeft Mart schoongemaakt.  En daar staan nu de herfstasters. Van het najaar