Zonnig weer, eindelijk wat meer warmte en ik was lekker in mijn border aan het werk. Even stond ik stil om wat planten te bewonderen toen er bij mijn voeten iets wegschoot, omhoog langs het muurtje de border in. Het was de grote groene, de smaragdhagedis.
Ik had al een poos naar hem uitgekeken maar tot nu toe niets gezien. Mart wel in de moestuin, diverse keren. Snel vloog hij onder een paar planten maar voor de zekerheid ben ik toch mijn fototoestel gaan halen en vatte post. Met wat geduld zou de hagedis misschien wel te voorschijn komen, hij houdt immers van de zon. Ik stond doodstil en ja hoor, daar kwam hij en mijn eerste foto was meteen raak.
Stilzitten was er niet bij deze keer, hij schoot weer weg maar ik bleef staan en na een poosje zag ik zijn kop tussen de stenen naar voren komen.
De hagedis liet zich naar beneden glijden langs de stenen en weer kon ik knippen. Ik dacht dat ik nog een ander kopje tussen de stenen had gezien maar dat wist ik niet zeker.
Je moet echt geduld hebben met deze beesten, ik heb daar een hele poos gestaan maar kon toch nog een paar mooie foto's maken.
Ha, ik had het toch goed gezien, hier is het vrouwtje. Zij is wat fletser van kleur.
Mijnheer kwam nog een keer tevoorschijn.
En daarna vlogen ze naar het tuintje van buurvrouw Jacqueline, uit het zicht.
Reacties
Hier hoeft maar even de zon te schijnen en de Madeira hagedissen komen met hele families uit de muur.
Ik vind ze heel leuk om te zien, maar ze zijn lang niet zo mooi als die bij jullie.
Goed samen met geduld:van de fotograaf die zelfs twee prachtige salamanders in de zoeker kreeg.
Marja
Lie(f)s.