Rendez-vous-aux jardins 1

Ieder jaar zijn er in Frankrijk rond deze tijd weer open tuinen dagen georganiseerd door het Ministerie van Cultuur en ik kijk van te voren al op hun website om te zien welke tuinen er in onze buurt open zijn. Dat zijn er helaas niet zoveel en daarom werd het Chateau du Pin waar we al meer waren geweest. Ik zag op hun website dat er veel veranderd was in de tuinen sinds wij er een jaar of zes geleden waren en dat je ook een rondleiding kon krijgen in het kasteel en dat laatste trok ons over de streep.

'Deze kunstenaarstuin van 3 hectare is bekroond met het label “Opmerkelijke tuin” door het Franse Ministerie van Cultuur en bevat oude rozenstruiken en hedendaagse beeldhouwwerken rondom een 16e-eeuws versterkt huis'.

Het kasteel wordt bewoond door een ouder echtpaar waarvan de vrouw, Martine Diersé beeldend kunstenaar, beeldhouwer, keramist en prentkunstenaar is. Sinds 1994 woont ze op het Château du Pin, waar haar werk permanent tentoongesteld wordt.

Onze auto hadden we boven op een parkeerplaats gezet en we kwamen langs een pad naar beneden lopen. Op het bruggetje werk van Martine wat vaak de meest vreemde vormen heeft. 

Naast het bruggetje lag een kikkerpoel en die kikkers, het waren er heel wat, maakten behoorlijk wat lawaai.

Voor het kasteel werden we welkom geheten door de kasteelvrouwe en na ook kennisgemaakt te hebben met haar man Christian die journalist en cultureel columnist is en samen werkt met choreografen, muzikanten, beeldend kunstenaars en fotografen. Van hem kregen we een rondleiding door diverse ruimtes van het kasteel. Er mocht binnen helaas niet gefotografeerd worden en dat was jammer want er was daar binnen veel te zien.

Veel werk van Colette Bonzo, moeder van Christian. Zij was een bekend kunstschilderes maar overleed al op 47jarige leeftijd. Een grote kamer met een fototentoonstelling die ik heel mooi vond. En verder een paar kamers met een wonderbaarlijke verzameling spullen, we keken onze ogen uit.

Na de rondleiding waar we erg van genoten hebben, Christian was een uitstekende gids, gingen we de tuinen in. Heel handig, we kregen een geplastificeerd gidsje mee hoe we moesten lopen en met foto's van kunstwerken en rozen en daarbij ook de namen van de rozen.

Geen idee hoe deze prachtige struik heette, vergeten de naam te noteren, maar met het ijzeren sculptuur ervoor was het een plaatje.

En dit kunstwerk leek ons heel geschikt om op het bankje aan de zijkant onze koffie op te drinken.

Samen met een chausson au pommes (appelmoesbroodje) zaten we daar te genieten van het uitzicht.

Er was veel te zien en dus ook veel te fotograferen wat betekent dat er nog wel meer volgt van deze mooie plek.