Poeziealbum

In mijn oude poeziealbum staan niet zulke mooie kunstwerken als in dat van die mevrouw gisteravond bij 'Kunst en kitsch'. Dat van haar was duizenden euro's waard maar ik zou het toch niet willen ruilen voor die van mij. Mijn album valt bijna uit elkaar, is al vaak onbeholpen geplakt en gelijmd maar nog steeds volledig. Het dateert van 1957, ik was toen acht jaar oud.  Ik zag net dat mijn naamgenoot, nicht Martha, er ook in staat.

En ja, mijn moeder mocht helemaal voorin schrijven, dat was belangrijk in die tijd. Wat had ze toch een mooi handschrift, dat zie je niet meer tegenwoordig. En die onderste is van klasgenoot Marga en vriendin Stan en ik hebben het nog weleens over haar. Zij kreeg in het toneelstuk wat we opvoerden in de zesde klas (nu groep acht) de belangrijkste rol en wij waren alle twee, bleek later, stikjaloers. 'Ze was wel knap' zeg ik dan, om een reden te bedenken en dan zegt Stan 'Omdat haar vader een winkel had natuurlijk'. Jullie horen het, de kift zit er nog steeds in.