De vergeten genocide

Een aantal jaren geleden raakte ik op een brocantemarkt in Frankrijk in gesprek met een oude man, verkoper achter een kraampje. Ik sprak Frans met hem maar toen hij merkte dat ik Nederlandse was pakte hij mijn hand en bedankte mij uitvoerig maar waarvoor begreep ik niet. Hij raakte namelijk geëmotioneerd en sprak opeens niet zo duidelijk Frans meer, er kwam een andere taal door heen. Uiteindelijk begreep ik hem, hij bedankte mij voor het feit dat de Nederlandse regering sinds 21 december 2004 de  Armeense genocide erkent.  Echt goed op de hoogte van deze kwestie was ik niet dus heb ik thuis gekomen eerst maar eens internet geraadpleegd. Wat ik daar las was verschrikkelijk, dát wist ik allemaal niet. Het wordt niet voor niets de "vergeten genocide" genoemd.
Twee jaar geleden kwam ik in een kringloop winkel dit boek tegen. Ik citeer: "Historische roman waarin de volkerenmoord in 1915 op Armeniërs de basis vormt. Mannen worden afgeslacht en vrouwen worden in een dodenmars de rivier de Eufraat ingedreven. Een jong meisje weigert haar moeder te volgen in de verdrinkingsdood. Zij ontsnapt, wordt door nonnen opgevoed en op haar 15e naar Amerika verscheept. Door het verraad dat zij pleegde t.o.v. haar moeder voelt zij zich naamloos geworden. De rest van haar leven wordt zij gekweld door schuldgevoel en wanneer haar kleindochter wordt geboren geeft zij deze de naam van haar over-grootmoeder. De Armeniërs trachten hun eigen identiteit te behouden in hun nieuwe vaderland. De grootmoeder brengt de geschiedenis van haar volk over op haar kleindochter. Haar weg naar volwassenheid is geplaveid met Armeense tradities, vermengd met de realiteit van het leven in Amerika".  
Ik zag het boek weer staan in mijn overvolle boekenkast en heb het nu bijna uit. Ik hou van historische romans en dit boek is, ondanks zijn afgrijselijk waarheid, een pareltje.