Doorgaan naar hoofdcontent

Verre familie

Sinds een week heb ik weer contact met een nicht van mij die in Nieuw Zeeland woont. Verleden jaar om deze tijd deed ik nog een poging om haar te bereiken, maar dat mislukte. En dan opeens, via Facebook een berichtje. Wat is dat leuk! Zij is de jongste dochter van mijn oom Frans, de jongste broer van mijn vader. Nadat deze in de oorlog in Duitsland te werk was gesteld en daarna in Indonesië vocht vertrok hij begin vijftiger jaren naar Nieuw Zeeland waar hij een bestaan opbouwde. Wat herinner ik me nog goed de blauwe luchtpostvelletjes waarop hij zijn brieven schreef, ik wou dat ik ze nog had. Hij had een grote boerderij en schreef dan over het land, over zijn vee. Ik hing aan mijn moeders lippen als ze de brieven, doorspekt met Engelse woorden, voorlas en nam me als kind al voor om daar in dat verre land ooit een kijkje te gaan nemen. Dat deden Mart en ik in 1993 en op de foto hieronder die ik toen nam zou oom Frans mijn vader kunnen zijn, gebogen over zijn bonen. De familietrekken, die verweerde kop, die armen bruin maar onder dat shirt het vel spierwit. Hij is maar twee keer terug in Nederland geweest en logeerde dan meestal bij mijn ouders, ook een keer een paar dagen bij mij in Stolwijk waar hij ging vissen met onze Bas. Hij was onze lievelingsoom, het was een geweldige vent. En dan nog wat leuks. Via nicht Lesley reageerde een achternichtje wat al veertien jaar in Australia woont. Zij is een dochter van mijn nicht Janny en kleindochter van oom Adriaan. Er zijn ondertussen al heel wat berichtjes heen en weer gegaan, dat snappen jullie wel. Zomaar een deel familie erbij en dat via het wereld wijde web. Mooi!


Reacties

Wieneke zei…
Heel erg mooi. Het web heeft al heel wat kwijte familie en vrienden samengebracht. En ook gezorgd voor nieuwe vrienden in bijvoorbeeld blogland. :-)
Mirjam zei…
Zo heb ik sinds een klein jaar weer bijna dagelijks contact met een nicht van mij, de dochter van een broer van mijn vader. Mijn ook vertrok met zijn kersverse vrouw in 1958 naar Canada en kreeg daar 6 kinderen. De oudste is dus mijn nicht Janet, ietsje ouder dan ik ben en zij is onlangs oma geworden. Zo leuk om dit op deze manier, facebook, te delen. Dat hele social media is zo gek nog niet.
Mooi dat jij zo weer contact hebt met je nichtje en een achternichtje. Lekker bijkletsen op die manier. Geniet er maar goed van.
Fijne avond,
liefs,
Mirjam
Och wat geweldig!! Echt heel bijzonder dat je dmv de moderne middelen nu weer contact met ze hebt!! Zelf heb ik ook ervaren hoe fijn het is om na heel lange tijd 'verloren' familie weer in de armen te sluiten, en hoe belangrijk dat ook is! Ik ben blij voor je :))
Onliemie zei…
Leuk die familie zo terug vinden... ik herinner me die blauwe dunne velletjes briefpapier ook nog. Een tante van ons woont in Egypte en vroeger schreven we via de vliegpost... nu gewoon via mail. Veel minder romantisch toch wel. Zelf vindt ze echte post ook veel leuker dus soms doen we dat nog wel eens... maar geen blauwe velletjes meer.
Jeanne zei…
Je wereld wordt gewoon groter door internet, hartstikke leuk. Mijn schoonmoeder, ze is vorig jaar overleden, onderhield contact met haar zus in Amerika en ook met een nicht. Wij hielpen mijn schoonmoeder op het laatst met de mails. Nu hebben we bijna geen contact meer met Amerika, maar ik merk wel, dat er dagelijkse bij mijn 'stats' op mijn blog twee views uit Amerika zitten.Leuk toch!
Sjoerd zei…
Dat zijn de leuke dingen aan het internet. Dichtbij en toch ver weg...
Inge zei…
Dat is wat zo leuk is aan internet!
Marthy zei…
Ik ben blij met deze hernieuwde contacten, Wieneke, maar ook de vrienden in blogland zijn heel waardevol voor me.
Marthy zei…
Wat wordt de wereld dan klein, hè Mirjam. Het zijn toch afstanden en door facebook zijn deze mensen opeens dichtbij.
Marthy zei…
Dank je Stephanie. Ik ben er erg blij mee omdat ik altijd een band voelde met deze oom en daardoor ook met zijn dochter.
Marthy zei…
Zo mooi, Kris die velletjes beschreven met zo'n mooi ouderwets handschrift, met van die halen en krullen. Ik las die brieven altijd nog een paar keer na.
Marthy zei…
Heel leuk dat ze je toch blijven volgen, Jeanne.
Marthy zei…
Ja, want Nieuw Zeeland is een eind hoor Sjoerd;-)
Marthy zei…
Niet alles vind ik leuk aan internet, Inge, maar dit is echt leuk.
Emie zei…
Heel bijzonder en heel waardevol, dat soort familiecontacten. Lang leve het wereld wijde web. En wat een heerlijke foto's heb je erbij geplaatst.
Marthy zei…
Mooi hè, Emie, zo'n 'antieke' foto.
Bertiebo zei…
Wat bojzonder
Ageeth Mooij zei…
Oude foto's vind ik zo mooi, zeker als ze te herleiden zijn naar familie.
Je hernieuwde contacten maken het internet persoonlijk en intiem en zo ervaar ik een deel van mijn blog-contacten ook.
Lida zei…
Dat vind ik nou het leuke van Facebook. Je krijgt weer contact met mensen die je anders nooit meer zou spreken. Neven, nichten, achterneven, mijn beste vriendinnetje van vroeger, oud-collega's.
Prachtige foto's van je familie. Ik vind die oude foto mooi. Misschien omdat ie zo oud is.
Marthy zei…
Ik heb heel wat oude foto's van mijn familie, er zitten schatten tussen, Ageeth.
Marthy zei…
Vaak lees ik veel geklets op facebook, erger ik me daaraan. Maar als je dan bijna vergeten familie tegenkomt is dat wel weer heel leuk, Lida.
Mooie oude foto. En het verhaal erachter is helemaal prachtig!
Annelies zei…
Mooi is dat, als je je oom zo bezig ziet in z'n tuin dat je dan ook gelijkenissen ziet met je vader! Dan krijgt zo'n foto ook nog meer "lading".
Marthy zei…
Mijn oom Frans heeft een hard leven gehad. Eerst als jonge vent voordat hij naar de andere kant van de wereld vertrok en daar heeft hij het, zeker in het begin, ook heel zwaar gehad. Maar het bleef een lieve, positieve man.
Marthy zei…
Mijn vader en zijn broers waren allemaal buitenmensen, Annelies. Bollenkwekers, boeren. Je herkent die lijven, die houding, die handen.