Doorgaan naar hoofdcontent

La Rouvière, stil en verlaten

Op de kaart had ik gezien dat er nog een dorpje aan de Auzène lag met de naam La Rouvière. We waren er nog nooit geweest, wisten niet hoe groot het was en hoeveel mensen er nog woonden.

Het lag er prachtig, in het dal aan de rivier, een sublieme plek. Maar toen we het dorp binnen liepen bleek het tot onze verbazing niet meer bewoond te zijn, het lag er stil en verlaten bij. 

 Een vreemde gewaarwording want op sommige plekken, in dit doorgangetje bijvoorbeeld leek het net of er ieder moment iemand uit die deur kon komen. Maar er zat spinrag op de deur en de omlijsting waaraan ik kon zien dat hier niet meer geleefd werd.

Wat ontzettend jammer maar wel begrijpelijk. Het dorpje ligt diep in een dal, ver van de bewoonde wereld, de asfaltweg houdt voor het dorp op. 



 Van dit huis was het dak helemaal ingezakt, het was een wonder dat de voorgevel nog bleef staan. Maar als weer en wind vrij spel hebben zal dat ook niet lang meer duren. De voorkant, naar het dal gericht moet het woonhuis geweest zijn en daarachter was de schuur. Beneden grote staldeuren, erboven de hooizolder.




In de schuur ontdekte we nog een oude tractor. Ik moest over een hoop dakleien kruipen om er een foto van te kunnen maken.

Op een van de huizen was een jaartal uitgebeiteld, 1830 kon ik lezen. Wat zal er in al die jaren in dit dorp gebeurd zijn, welke families hebben hier geleefd? 
Wat zou ik dat graag willen weten.


Reacties

Prachtige stillevens. Ik kan me zo voorstellen, dat je alles zou willen weten over de geschiedenis van dit dorpje!
KnutzEls zei…
O, wat een verhalen zullen er te vertellen zijn. Doet me denken aan de film Jean de Florette naar het boek van Pagnol. ...
Bertiebo zei…
Ja ik ook. Wat geweldig om daar te kunnen rondkijken.
Mirjam zei…
Wat prachtig zeg. Daar kun je je fantasie even lekker op de loop laten.
Dat kratje met "Provence" er op had ik mooi meegenomen hoor...
liefs,
Mirjam
Sjoerd zei…
Ik geloof dat ik daar een kraakpandje van ga maken als ik gepensioneerd ben...
Emie zei…
Wat spannend om zo'n gehucht binnen te lopen. En wat een mooie materialen liggen er voor het oprapen. Ik weet niet of ik me had kunnen beheersen om iets kleins bijvoorbeeld dat vaatwerk mee te nemen. Het hoort niet, dat weet ik maar wel verleidelijk.
Marthy zei…
Ik zie me al een paar kilometer sjouwen met dat kratje;-)
Marthy zei…
Kom ik bij je op bezoek met een lekkere taart voor bij de koffie….
Marthy zei…
Ik had totaal niet die behoefte hier terwijl ik normaal gesproken gek ben op oude dingen. Naar mijn gevoel moet je zulke plekken houden zoals je ze vindt.
Wow! Wat een mooie foto's. Groetjes
Wieneke zei…
Ja, als die stenen eens konden praten. Schilderachtig, hoor.
Ergens ook spooky, zo’n verlaten dorpje
Marthy zei…
Echt niet, Inge, juist heel vredig.
Onliemie zei…
Jammer toch dat het "platteland" leegloopt in Frankrijk. De jongeren trokken naar de stad waar meer werk te vinden was maar leven als "God in Frankrijk" kan volgens mij alleen op het "platteland". Als je begrijpt wat ik bedoel want "plat " is het daar nu net niet. :-)
Mooie stilleven foto's maakte je.
Het ligt er allemaal even vredig bij. Zonde van de leegloop...