Licht gevroren en een zonnetje, wat is de natuur dan mooi. Deze dag begonnen we in het Dijkgatbos wat daar boven in de Wieringermeer samen met het Robbenoordbos 600 ha beslaat.
Wij liepen maar drie kilometer in dit bos maar genoten er wel. Tintelend fris, de zon door de bomen, echt genieten.
Daarna kwamen we in de echte Wieringermeer. Aan de ene kant van de dijk het IJsselmeer en aan de andere kant het vlakke land waar je oneindig ver kan kijken.
In 1927 werd begonnen met het droogmaken van de Wieringermeerpolder die drie jaar later droog viel. Vanaf 1934 werd het nieuwe polderland in cultuur genomen. Wij liepen hier vijftien kilometerlang, kaarsrecht, soms op de dijk, dan weer op de weg langs al die kavels van 20 ha groot die de overheid toen uitgegeven heeft.
Het waren pachtboerderijen en boerenzonen uit het hele land solliciteerden om daar te mogen beginnen.
Diepe bewondering voor zulke pioniers.
Het waren pachtboerderijen en boerenzonen uit het hele land solliciteerden om daar te mogen beginnen.
Diepe bewondering voor zulke pioniers.
Al die boerderijen zijn identiek gebouwd, een soort kop-romp constructie, dus een klein woonhuis vast aan een grote schuur. De meeste boeren hier zijn akkerbouwers, aardappels, graan en suikerbieten.
We hadden koffie meegekregen van onze gastvrouw en samen met de hazelnootkoeken die ik gebakken had zorgde dat voor een welkome stop op dat lange rechte stuk.
We kwamen aan in Medemblik waar we koffie dronken aan de haven en kasteel Radboud bewonderden. Het was gezellig druk daar, veel mensen liepen, naar buiten gelokt door het mooie weer een zondagmiddagwandelingetje te doen.
Aan het eind van onze etappe lopen we weer langs het IJsselmeer door een gebied met prachtige landtongen waar veel moeras- en watervogels zitten.
Morgen lopen we nog een stuk door dit natuurgebied.
Reacties