Het is geweldig om ieder jaar een maand of zes in Franrijk te zijn en dan ook nog eens in een mooi huis in een prachtige omgeving, ik voel me echt een bevoorrecht mens. Maar...er kleeft een nadeel aan, de kleinkinderen, die mis ik ontzettend. De kinderen ook wel maar minder. Daar heb ik lange telefoongesprekken mee en dat is dan wel voldoende. Maar die kleinkinderen wil je zien opgroeien, je wilt alles van ze meemaken en dat kan dan een half jaartje niet.
Gelukkig heb ik kinderen die veel foto's en filmpjes sturen,
zo blijf je toch op de hoogte van het doen en laten van het stel. Af en toe een
telefoongesprekje nu ze ouder worden en met Thijs wordt al geappt.
Afgelopen zondag waren Sebas, Luuk en Saar met hun moeders aan het Scheveningse strand, lekker aan het ravotten. En als ik dan deze foto's opgestuurd krijg ben ik weer een blij mens.
Reacties