Toen we gisteren rond het middaguur in Aubrac restaurant 'Chez Germaine' binnen stapten liepen we direct op het lekker brandende haardvuur af, koud als we waren. Het viel me op dat al de wandelaars die na ons binnen kwamen precies hetzelfde deden. Voor dit restaurant was ook de halteplaats van de pendeldienst en omdat we dat wisten hadden we het zo gepland om hier te gaan eten.
Nou, dat dat geen verkeerde keus was hadden we al gauw door. We begonnen met een grote kop soep die heerlijk smaakte en aten daarna een omelet met paddenstoelen, echt verschrikkelijk lekker.
Een glaasje wijn kon wel, we hoefden tenslotte niet meer te lopen.
Als dessert zagen we enorme punten vruchtentaart langs komen maar mijn maag was voldoende gevuld. Mart twijfelde....
Na het eten maakte we een praatje met de eigenaars. De familie is al sinds 1742 in Aubrac gevestigd en de moeder van mevrouw was net zoals zij een vermaard kokkin. Mijnheer bezorgde ons nog een mooi stempel in ons credencial.
Ik vond op internet deze mooie foto van het restaurant met de langstrekkende Aubrac koeien. Ik weet niet wanneer de foto is gemaakt maar er is nog niets veranderd aan het gebouw.
We moesten nog even wachten op het busje wat ik gereserveerd had en namen een kopje koffie met toch maar die punt taart. Hij ziet er niet alleen zalig uit, hij was het ook!
Reacties