Verbaasd ben ik over de ongelooflijke kracht van een klein zaadje wat ontkiemt en gaat groeien. Is het geen prachtig gezicht, zo'n klein teer stengeltje wat de grond omhoog duwt, niet knakt en blijft groeien.
Een dag of vier voordat wij gingen wandelen zaaide ik een paar pompoenzaadjes in plastic bekers maar dat zaaigoed moest wel vocht hebben terwijl wij weg waren. Daarom had ik een paar gaatjes onderin die bekers geprikt en ik zette ze in een schaal met een laag water voor het raam.
Ik vond de grond daardoor wel erg vochtig worden en pompoenzaden mogen niet te nat staan maar ik was druk met de voorbereidingen van onze wandeltocht en kon zo gauw niets anders verzinnen. Bij terugkomst kon ik altijd nog opnieuw beginnen, ik had genoeg zaden.
Toen we afgelopen donderdag ons huis binnen liepen keek ik direct naar mijn zaaisel en ja hoor, daar kwamen ze net omhoog piepen.
En binnen een paar dagen tijd staan ze er zo bij, je hoort ze bijna groeien.Voorlopig blijft het zaaigoed nog binnen natuurlijk, er moet nog wat blad aankomen. Er staat hier in huis nog het een en ander maar het is buiten zo verschrikkelijk koud dat ik er niet over denk om nu wat te gaan poten.
Reacties
Met jullie klimaat gaat dat megapompoenen geven!