Ik kom nog niet verder dan huis en tuin dus ik heb weinig interessants te melden. Daarom heb ik maar extra mijn best gedaan op de foto's van deze begonia's die in drie potten eindelijk mooi staan te zijn. Tenminste, ik denk dat het begonia's zijn, ik heb eigenlijk niet zo veel verstand van dat éénjarige spul.
Ik kreeg ze eind maart, vlak voordat we naar Frankrijk vertrokken van Piet, mijn plantjesboer. 'Neem maar mee, ze zijn bijna uitgebloeid maar jij krijgt ze wel weer in bloei daar in Frankrijk', zei hij.
Nou, dat viel nog niet mee, dat in bloei krijgen. Nadat ik de planten in aardewerken potten had gezet en de verdorde bloemen er uit geknipt had begon er daarna ook veel blad te verdorren wat ik er ook maar uitknipte. En toen gebeurde er een hele poos niets meer, het was ook eigenlijk veel te koud voor dit soort planten.
Maar zolang er leven is, is er hoop, ook bij een plant. Want opeens verschenen er verleden week knoppen en kijk nu eens, een en al bloemen. De planten staan in een rek op de binnenplaats, vlak naast de deur waarmee we het huis binnenlopen. Een prima plek want zo zie ik telkens deze mooie tere kleurenpracht.
Ik vraag me af of nadat deze bloemen verdord zijn het me nog een keer gaat lukken om de planten in bloei te krijgen. We zullen zien.
Reacties
Ik geniet er ook altijd van wanneer ik weer een plant kan redden. Dat geeft zoveel voldoening.