Dat bevalt goed, zo'n zondagmorgenritje op de fiets door de vallei. Heen de weg hoog boven de vallei, terug onder langs bij de rivier. En natuurlijk koffie drinken in Saint Sauveur. En daar op het terras kan je mij gerust een halve dag neerzetten. Ik begin dan met een paar expresso's, zonder suiker en dan tegen elven un petit blanc (glaasje witte huiswijn). Dan wil ik rond het middaguur het menu van de dag weleens proberen en daarna ga ik naar huis voor een siësta.
En in de uurtjes die ik daar zit, aan een van de eerste tafeltjes vanaf de straatkant, neem ik waar wat er voor me gebeurd. En ik geniet, met volle teugen.
Want aan de overkant zit de bakker en daar loopt het halve dorp in en uit. Van deze man die zijn hondje aan het hek vastbindt vermoeden wij dat hij een Nederlander is. Nergens op gebaseerd en hij rijdt trouwens in een auto met een Frans kenteken zagen we verleden keer.
Hondje wordt nog even vermanend toegesproken. Ook leuk om te vertellen is dat zijn baasje in een Lelijke Eend rondrijdt, zo'n witte met blauwe strepen.
De man raakt aan de praat met een van de twee Duitse fietsters die zo te zien onderweg kamperen, alles zit achter op de fiets. Stom mandje op de fiets volgens Mart. Ik snap wel waarom hij dat zegt, hij had altijd een hekel aan die mandjes vroeger toen hij nog fietsenmaker was. Dan moest de koplamp opzij aan de voorvork dus ook de bedrading en dat gaf altijd problemen met die bedrading.
De tweede fietster kan ik nog net op de foto nemen voor ze wegrijdt. Goedkope fietsen zegt Mart en ik merk dan op dat ze alletwee op een herenfiets rijden. Dat zorgt voor een stijf frame en dat is wel nodig met zoveel bagage leer ik dan vervolgens van mijn fietsenmaker.
Terwijl ik de foto neem van de tweede fietster zie ik vanuit mijn linker ooghoek een jongeman de winkel in gaan en als hij naar buiten komt zie ik pas dat hij een steekwagentje bij zich heeft
Wat gaat hij daar nou mee doen vragen we ons af maar daar komt geen antwoord op want hij gaat rechts van ons op de rand van de fontein zijn broodje opeten. Nou, dan stappen we maar op de fiets, genoeg gezien.
Reacties
miekequilt
De onderstaande tekst heb ik gekopieerd van mijn eigen blog, als reactie!!! Zóó herkenbaar dus.....!
"Zoals altijd als we in Frankrijk zijn,
voelen we ons op ons gemak,
alsof we weer thuis zijn.
We hebben er uiteindelijk zo lang gewoond.
Hier in Nederland zeggen we wel eens gekscherend tegen elkaar:
"Zet ons op een dorpsplein in Frankrijk,
het liefst omgeven met platanen, een terrasje bij een PMU
en onze "petit café noir" en we zijn helemaal gelukkig"!
Groetjes Sylvia.