'Maak hiervan maar even een foto' zei Mart toen we zondagavond voor onze garage stonden en wees op zijn fietscomputer. Hij had daarop de totaalstand bijgehouden, op die van mij hield ik de dagafstanden bij. De totale afstand is een stuk hoger uit gevallen dan ik vooraf uitgerekend had. Achteraf wel logisch want we gingen regelmatig van de route af voor bijvoorbeeld een slaapplek, om koffie te drinken of een bakker te zoeken. Het eerste deel van de route was enorm goed aangegeven maar zuidelijker waar de route nog niet helemaal uitgewerkt is was het af en toe zoeken om de juiste richting te volgen. Wij zijn ook een keer een flink stuk de verkeerde kant op gereden, heel stom. Maar dit kan je allemaal meemaken als je onderweg bent, dat hebben we ook tijdens onze langere wandeltochten ervaren. Je kan niet verwachten dat het tijdens zo'n trektocht allemaal volmaakt gaat.
Het was een prachtige tocht met veel gevarieerde landschappen, prachtige steden en niet onbelangrijk heel mooi weer. Mensen van allerlei nationaliteiten fietsen de Via Rhôna. Veel Duitsers en Zwitsers die al beginnen bij het Meer van Genève. En veel Fransen natuurlijk en Engelsen maar ook Amerikanen maken deze tocht.
We moesten lachen om de jonge Amerikaan waar we een poosje mee opreden en die in de wijnvelden van Chteauneuf-du-Pape een plastic doos uit zijn fietstas haalde en daar de ene na de ander tros druiven in legde. Hij wist blijkbaar niet dat dit soort druiven niet te eten zijn, het zijn geen consumptiedruiven.
Je hebt fietsers die je tijdens een tocht vaker tegenkomt zo ook een jong stel met een fietskar waarin een jong kindje zat en die we al verschillende dagen begroet hadden. Toen we 's morgens Palavas verlieten op weg naar Sète zochten zij net als wij de borden om de route weer op te pikken en we overlegden even met elkaar. Later raakten we hen kwijt maar net voor Sète stonden ze te zwaaien naar ons en staken hun duim op.
We spraken mensen die er al tweeduizend kilometer op hadden zitten en ook een stel wat al een half jaar aan het fietsen was, hij met een gitaar achter op zijn fiets. En al die fietsers zeiden elkaar gedag.
We voelden ons verbonden met al de mensen die onderweg waren op de fiets.
Reacties
Leuk is dat hè..., die verbondenheid onderling met fietsers.
Onder camperaars is dat ook het geval.
Dat zijn de extra’s op zo’n tocht.
Groet uit de Haute Marne, Adriana