Op mijn manier

Ik heb tijd nodig om te verwerken dat een geliefde broer er niet meer is. Het gaat met vallen en opstaan en ook mijn lichaam doet daar aan mee door een kleine terugval in de revalidatie van mijn knie. Gelukkig wordt ik gesteund door twee kanjers van vrouwen, mijn fysiotherapeute en Suze die al jaren mijn sportmasseuse is. Die vertellen me dat deze terugval komt doordat lichaam en geest op dit moment niet met elkaar in balans zijn door het verdriet wat in mijn lijf zit. Helemaal logisch, zeggen ze, geef het de tijd. Ik luister goed naar deze twee wijze vrouwen met hun jarenlange ervaring, maak mijn wandelingetje wat korter en wacht nog maar even om buiten op die fiets te stappen. Het was er gisteren trouwens toch geen weer voor, het regende hier werkelijk de hele dag. Misschien vandaag.

Iedereen doet het op zijn manier en dit is op het ogenblik de mijne.

Bedankt allemaal voor jullie warme medeleven, het heeft me gesterkt.