Acht bruggen telt de Bovenkerkse buurt en dit is de laatste. Ik had deze brug half december al gehaald maar toen was ik er nog niet helemaal. Lopen gaat minder makkelijk dan fietsen heb ik gemerkt, al fietsend heb je gauw een paar kilometer meer afgelegd. Er moest namelijk nog een stukje meer gelopen worden tot het eind van de buurt waar het doodlopend is en daar had ik even moed voor nodig. Dat rechtse stuk moest ik nog, links gaat de weg niet meer verder.
Afgelopen donderdag heb ik dat laatste stuk gelopen. Ik kwam langs de Hillegonda Hoeve en nog een paar moderne boerderijen, de afstand viel me eigenlijk wel mee.
Daar was het water, verder gaat de weg niet.
Terug bij de laatste brug kwam storm Pia me lastig vallen. De wind wakkerde nog wat meer aan en het begon hard te regenen. Je kan het aan het water zien, ik had de wind tegen. Ik heb het hele stuk tegen de wind en de regen op moeten boksen en dat viel me niet mee.
Drijfnat was ik maar ik heb het overleefd. Ik dacht aan mijn moeder, die zou gezegd hebben: Je bent niet van suiker, je smelt niet. Ik moest om mezelf lachen dus ik heb maar een selfie gemaakt.
Reacties
(ik zou dit verhaal en dan ook met je selfie erbij, even aan je orthopeed laten zien)
Fijne feestdagen.
Grappig hoe je kijkt vanachter je beregende brillenglazen.
Maar jammer van het weer is het wel, al die regen, ik zou wel iets meer helder, koud, vriezend winterweer willen.
Van mij een pluim op je capuchon!!!
Fijn dat je nu zover kon lopen, je bent ook wel een bikkel hoor..
Lie(f)s.
zeker zwaar te noemen. Vind je foto echt FANTASTISCH!!!