Hoe het begon 10

Het was eind maart 1997 en er moest een grote klus gedaan worden in Le Serret. Maar eerst een dag wandelen, dat was een goede gewoonte van ons geworden en als het zulk mooi weer is moet je de dag pakken.

Er ging een vriend mee en die bleek heel nodig te zijn.

De volgende ochtend al vroeg werd er uit de aanhanger een frees en een zware wals gehaald.

 De vriend die met ons meegekomen was had veel met de frees gewerkt, die was er handig mee. Wat me opvalt aan deze foto is de slechte staat van het dorpsweggetje. Een paar jaar later is het opgeknapt door de gemeente, het kreeg een betonlaag met ribbels.

De grond op ons bovenste terras liep schuin af, net als onze moestuin. Er was vroeger groente op gekweekt en daar is wat aflopend terrein heel geschikt voor. Maar wij wilden een terras met een grasveld en daarvoor moesten de handen uit de mouwen gestoken worden.

Zwaar werk, achter zo'n frees lopen maar de mannen konden elkaar afwisselen.

Zulke harde werkers verdienen een stevige lunch en wat waren we blij met het goede weer.

Om een vlak terrein te krijgen werd er een stukje vanaf de tuinmuur grond afgestoken en die grond moest naar beneden worden gewerkt. 

Dus dat was scheppen en harken en nogmaals scheppen en harken, er kwam geen eind aan.

Er is daar in een paar dagen tijd heel wat grond verplaatst. 

Hier is goed te zien hoe mijn border met dat muurtje is ontstaan. Aan de hoogte van het muurtje is af te meten hoeveel grond er is afgestoken. Een deel van de stenen hadden we al en de rest konden we bij buurvrouw Marie-Christine weghalen. Tot laat op de laatste dag zijn we bezig geweest, ik met de planten en de mannen met gras zaaien, het begon al te schemeren.

Ja, en dan ga je weer naar Nederland en dat moet je maar hopen dat er af en toe wat regen valt voor dat pas ingezaaide veld wat nog een grasveld moet worden.