Twee oude meuten en de rode duivels

De rambler roos was nu wel uitgebloeid dus kon Mart de klimopheg eindelijk snoeien. Het werd tijd want we konden er niet mee over heen kijken vanaf onze plek op het terras en dat ergert ons want we zijn nieuwsgierige aagjes en willen weten wat er onder ons gebeurt. Als de heg strak geschoren is kunnen we het (weinige) verkeer op de doorgaande weg die door de vallei loopt zien en ook de auto's die afslaan naar ons gehucht.

 Vanuit onze hoge post houden we alles in de gaten en becommentariëren we het. Onder de koffie: 'Hé, wat is de postbode laat vandaag' en tijdens de lunch: 'Christophe gaat thuis lunchen, hij heeft zeker werk hier in de buurt'. 

Zien jullie ze zitten, die twee oude meuten.

Onze Belgische vrienden hebben geen televisie in hun huis en Noor is enthousiast supporter. Dus wij nodigden ze uit om te komen eten waarna we dan met zijn allen de rode duivels konden zien spelen.

Het dessert was een gezamenlijk project van Floris en mij, verrukkelijk eigengemaakt citroenroomijs met een grote schaal rabarbercrumble.  Samen met het winnen van de Belgische ploeg was dit het hoogtepunt van de avond.