Voor gisteren had ik een gite gereserveerd in La Clauze, ongeveer 19 km lopen. We kwamen vroeg in het kleine dorpje aan, kwart voor drie en de koude wind die er de hele dag al stond voelde daar op 1100 m ijskoud aan. Op de deur van de gite een bordje dat ze pas om half vijf open gingen.
We zagen licht branden en ook dat de haard aan was. Na een kwartier wachten in de hoop dat er iemand zou verschijnen heb ik mijn telefoon gepakt en gebeld. Een mopperige mannenstem nam op en ik vroeg met mijn liefste stem of we wat eerder naar binnen mochten, dat we het zo koud hadden. Het sacherijnige antwoord was dat hij nog bezig was jam te maken en dat we beslist niet eerder naar binnen konden. Over gastvrijheid gesproken! Met mijn telefoon direct een andere gite gezocht en gebeld, zij hadden nog plaats en we waren van harte welkom. Het was wel 4 km verder maar dat hadden wij nog wel in de benen.
En wat een verrassing. Er wachtte ons een prachtige gite, echt de mooiste die ik ooit gezien heb. Een echtpaar van onze leeftijd en gastvrijer is bijna niet mogelijk. We zaten tijdens het eten met 19 mensen aan tafel, allerlei nationaliteiten en vooraf speelde onze gastheer op zijn gitaar en hebben we gezongen. Het eten was er meer dan voortreffelijk. Beter hadden we het niet kunnen treffen.
Weer een koude wind vanmorgen maar we mopperen niet want op kou kan je je kleden en we houden het nog steeds droog. We passeerden het bijna hoogste punt van de totale route, 1322 meter.
Leuk, deze man stond ergens in de totale verlatenheid met een kruiwagen met daarop een soort kruidkoeken die hij verkocht. Zijn vrouw maakte ze en je kreeg er energie van, vertelde hij. Er zaten vijgen, gedroogde abrikozen, rozijnen en noten in. Wij kochten er natuurlijk een, al was het alleen maar voor de moeite die de man nam om daar te gaan staan.
Deze dag liepen wij in een gebied waar niets was, alleen maar natuur. Totale verlatenheid. Midden in die verlatenheid een groot gebouw waar ook een gite in zat met een klein restaurant. We namen er koffie, we zagen veel bekende gezichten. Tot onze verrassing kwamen ook onze twee Franse vriendinnen binnen lopen. We deelden afgelopen nacht dezelfde kamer en waren nu onderweg naar dezelfde plaats maar zouden naar verschillende gites gaan.
Heerlijk, die zon die in de middag goed doorbrak hadden we nodig om warm te worden.
De gite die wij in St. Alban op het oog hadden was vol dus we namen een andere. Een kamer voor ons alleen met eigen douche en toilet, fijn. Vanuit het slaapkamerraam nam ik deze foto van het mooie kerkje tegenover ons. Toen we voor het eten naar beneden gingen om alvast wat te drinken troffen we daar....onze wandelvriendinnen, ook hun gite die ze net als wij niet besproken hadden was vol.
We zaten met zeven pelgrims aan tafel, twee Duitsers, twee Hollanders en drie Fransen. Heel gezellig, leuke gesprekken, alleen had ik soms moeite met schakelen van de ene naar de andere taal. We werden bediend door Lois (met dubbelpunt op de i maar die kan ik niet vinden), een heerlijk jong ding waar we ontzettend mee gelachen hebben. Ze wilde wel op mijn blog.
Reacties
Lijkt me fantastisch zo een tocht. Al die mensen die je ontmoet, de leuke gesprekken en natuurlijk de tochten zelf. Geweldige natuur daar toch maar weer. Echt genieten en voor ons "meegenieten".