Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn eigen calèche

Gisteren ben ik in het ziekenhuis van Aubenas geopereerd aan mijn been, het ging niet helemaal goed. Verleden week vrijdag zag ik dat de huid rondom de beet rood begon te worden. In zo'n geval moesten we terugkomen was ons gezegd dus dat hebben we de volgende morgen gedaan. Er werd serieus naar gekeken, er werd overleg gevoerd met een chirurg en ik kreeg de opdracht om maandag te bellen om voor dinsdag een afspraak te maken op de afdeling Chirurgie Vasculaire Viscérale. 


De arts daar, heel deskundig en betrokken, heeft het uitvoerig onderzocht en zei dat hij dacht aan opereren omdat er duidelijk weefsel verhard was. Hij overlegde telefonisch nog even met een collega die het met hem eens was. Wij hebben daar bijna een uur in die spreekkamer gezeten, men nam alle tijd voor mij. En toen werd haast achter gezet, ik zou donderdag, dus twee dagen later al geopereerd worden, het zou een dagopname zijn. Ik ging onder volledige narcose dus moest ook nog even een bezoekje brengen aan de anesthesist waarna ook nog de hele papierwinkel afgehandeld moest worden. Want ja, je bent wel in het buitenland en het ziekenhuis wil graag zijn centjes hebben. Gelukkig is onze zorgverzekeraar aangesloten bij de ANWB alarmcentrale en daar weten ze wel raad met dit soort dingen. Voortreffelijk geholpen.

Nou, gisteren onder het mes dus. Ik zag er niet tegenop, daar ben ik heel makkelijk in. Je gaat onder verdoving, wat een heel klein prikje inhoudt en verder weet je niets en voel je niets. Waar ik me wel zorgen over maak is of alles in orde komt, mijn benen zijn heel belangrijk voor mij, ik wil blijven wandelen. Toen ik weer eenmaal in mijn eigen kamer lag kwam de chirurg nog even langs om me te vertellen wat hij gedaan had. Er is een ontsteking aangetroffen die hij verwijderd heeft, hij heeft afgestorven weefsel weggehaald en ook nog verhard weefsel. Oh ja, er werd ook nog een drain geplaatst. Volgende week dinsdag terugkomen bij hem op het spreekuur. Ik mag het been enigszins belasten en we hebben een paar krukken opgehaald bij de apotheek en medicijnen en verbandmiddelen.

Van te voren hadden Mart en ik al bedacht dat het na de operatie moeilijk zou worden voor mij om van de auto naar beneden, naar ons huis te komen. De trap was geen optie en het weggetje naast ons huis is behoorlijk steil, achteraf zou ik daar met die krukken niet naar beneden gedurfd hebben.
We hebben gewoon onze eigen rolstoel gecreëerd, een kruiwagen met een oud laken en twee kussen erin, mijn eigen calèche.

Nog wel een feitje om te vermelden, ik ben in het ziekenhuis een bezienswaardigheid geworden, echt waar. Ik ben die mevrouw met die verschrikkelijke ezelbeet. De artsen, de narcotiseur, de verpleegkundigen, hun mond valt open bij het zien van mijn bovenbeen. Ik had gisteren in de operatiekamer vier jonge vrouwen helemaal in het operatie groen om me heen die de beet wilden zien en precies wilden weten hoe het zo gekomen was.
Aan belangstelling dus geen gebrek!

Reacties

Emie zei…
Wat ben je toch een stoer mens! Behoorlijk creatief ook met je rolstoel. Met wat een onverkwikkelijke geschiedenis, toch. Zorg goed voor je zelf of beter nog: laat Mart goed voor je zorgen en ik wens je oprecht een snel en volledig herstel toe.
Elizabeth zei…
Ai, dus toch nog wel een vervolg! Toch goed dat er nu vakkundig naar is gekeken en e.e.a. verwijderd.
Een ezelsbeet zullen de artsen en verpleegkundigen niet vaak aantreffen, dus ik snap best dat je in de belangstelling staat. Mag ook wel hoor, je hebt een hoop doorstaan en je bent zo flink!
Laat je nu maar lekker verwennen en ik wens je beterschap toe voor je been!
Vlimbouter zei…
Wat een schitterend idee, die calèche. Maar ik schrok toch wel even van je berichtje, Marthy. Ik duim heel hard voor jou dat het nu allemaal snel terug in orde komt.
Onliemie zei…
Manman,dit klinkt toch echt niet goed. Kan je dit nu niet verhalen op de verzekering van monsieur Veysan? Met honden is dat in ieder geval zo. Nu ja het belangrijkste is dat alles weer goed komt. Ik duim me te pletter voor je en laat Mart jou maar fijn rondkruien zo. :-)
miekequilt zei…
Waardeloos , Marthy. Hopelijk komt alles nu goed. Niks (over)belasten. Maar dat weet je zelf ook wel. Dikke kus van ons.
Gelukkig hou je de humor erin, maar wat een pechvogel ben je. Vanaf nu, óp naar een volledig herstel, daar hopen we op. Sterkte!
Sjoerd zei…
Voor je het weet ben je beroemd in heel de Ardèche...
Marthy zei…
Zeker als Mart nog een paar rondjes met me gaat doen in die kruiwagen, Sjoerd;-)
Marthy zei…
Net je wat zegt, als alles met het been maar goed komt, dat is mijn eerste zorg. Dat geld komt wel in orde daar zijn verzekeringen voor.
Wat een narigheid, ik hoop dat je spoedig weer op de been bent. Beterschap!
KnutzEls zei…
Allemensen, dat heb ik niet zo opgemaakt uit je lakonieke verhalen. En nou maar hopen dat alles weer in orde komt. Maar gezien jouw karakter zul je daar wel alles aan doen. De verzekering zoekt het zeker wel uit, maar wandelen is je lust en je leven. Het zou heel erg zijn als je daarin wordt gehinderd. Het allerbeste en sterkte. En jullie zijn niet voor 1 gat te vangen, wat een prachtoplossing zo'n persoon!ijke caleche 😂❤️🍀
Bertiebo zei…
Jemig... weet je dat ik het had gedroomd? Dat je geopereerd werd? Kwam vast doordat ik zo onder de indruk was van de gebeurtenis. Nou hou je rustig en het komt vast helemaal goed
Ageeth Mooij zei…
Ach Marthy, wat een lang verhaal wordt het zo! Fijn om te lezen dat je zo goed geholpen bent. Ik wens je een voorspoedig herstel en hoop dat het snel een sterk verhaal wordt!
Oh wat een naar verhaal weer. Voorspoedig herstel gewenst ❤️🍀
Ach Marthy toch .... wat een vreselijk gevolg van die ezelbeet. Ik wens je alle beterschap toe 💐
Petra1945 zei…
Heel fijn dat ze het allemaal serieus namen. En wat een opluchting dat de ezel er niet meer is... Was die geplande operatie ook een reden voor het echtpaar V. om door te pakken?
anja zei…
Wat een ellende zeg! Ik hoop dat de operatie helemaal goed is gegaan en je binnenkort weer lekker je wandelingen kunt maken! Ik ga heel hard voor je zitten duimen!
Marc Dufraing zei…
Hopelijk komt het allemaal weer goed - laat je maar even verwennen door Mart - en kun je snel weer wat "uit de voeten". Lang stil zitten is soms heel vervelend en zeker als het moet ....
Griemmank zei…
Goh, die zag ik niet aankomen. Ik dacht juist dat het allemaal wel mee viel.... Arme Marthy! Ik wens je een spoedig geheel herstel zodat je weer lekker kunt stiefelen. Intussen maar wat geduld hebben, het is niet anders. En genieten van je status als BeenEnner :-)
Marthy zei…
Op het moment dat mijnheer V. de beslissing nam wist hij nog niet van mijn operatie, wel dat ik de volgende dag voor de derde keer naar het ziekenhuis ging.
Ineke zei…
Jemmig, Marthy wat een toestand allemaal. En dat allemaal door de ezel. Ik moest toch wel even lachen toen ik je foto zag in de kruiwagen. Tja...een mens moet wat als je toch naar huis wil. Heel veel sterkte hoor en blijf je zonnige humeur houden - wat er ook gebeurd. Ik wens je een spoedig algeheel herstel want Marthy niet kunnen wandelen - ik moet er niet aan denken! Moed houden hoor. Knuffel voor je en voor Mart.
In de weer zei…
Wat vervelend allemaal, hoop dat het nu gaat omslaan en dat het genezen nu echt begint. Zal een kaarsje voor je branden want ik gun jullie nog zoveel mooie wandelingen xxx
Annelies zei…
Hele inventieve manier om zo naar je huis gereden te worden, Marthy! Waar een kruiwagen al niet handig voor is. Die van jullie als calèche, die van ons als bloementuin. Wees maar blij dat je niet in onze éénwielige kruiwagen vervoerd hoefde te worden! Alhoewel.....dan had je heerlijk tussen de bloemetjes kunnen zitten. À demain!
Anoniem zei…
Ah Marthy, wat een ellende! Doe het rustig aan en hopelijk herstel je volledig en ben je vlug weer te been grtjes lut en Luc
Je hebt wel weer heel wat meegemaakt Marthy. Hopelijk herstelt het zich vlot en kun je snel je gang weer gaan!