Probeer maar veel te lopen zei men gisteren in het ziekenhuis en dat is bij mij niet tegen dovemansoren gezegd. Dus vanmiddag weer mijn rondje dorp gewandeld. Fijn om te doen, ik geniet van mijn wandeling en zie van alles.
Loop even mee.
Als ik het pad wat het dorp uitloopt neem kom ik eerst langs de broodoven en een stukje verderop ligt rechts van het pad een heel oud kerkhofje. Wat lager liggen er nog twee met recentere graven.
Al dit blad is een week geleden uit de bomen geslagen door de hagelstorm die over ons heen kwam. De fruitbomen aan de andere kant van het muurtje zijn zwaar beschadigd, te triest voor een foto.
Onder de beschutting van een paar bomen heeft het vingerhoedskruid het overleefd. Fijn om weer wat kleur te zien.
Een oude, in verval geraakte wasplaats. Hier deden de vrouwen uit Le Serret vroeger de was.
Het pad komt uit op een asfaltweggetje wat naar Seignebelle leidt, een gehucht van twee huizen en een paar schuren. Het rechterhuis wordt nog permanent bewoond door Etienne en zijn vrouw met wie ik even een praatje maak. We hebben het natuurlijk over het weer en wat de hagel allemaal vernield heeft, ook bij hen. De prachtige moestuin van Etienne staat er troosteloos bij.
Ik loop een stukje verder om even naar een favoriet plekje van mij te kijken. Hier ging ik vaak met de kleinkinderen heen toen ze nog wat jonger waren. In het riviertje wat hier stroomt konden ze heerlijk spelen. Ze kunnen nu allemaal zwemmen dus het zal dit jaar wel de put worden.
Als ik het pad verder zou nemen rechts over de brug zou ik door het kastanjebos stijgend naar Les Peyses kunnen lopen waar verschillende vrienden van ons wonen.
Maar ik ga weer terug, neem het asfaltweggetje wat bovenlangs ons dorpje loopt en hoor en zie dat Roland en zijn vrouw de kinderen en kleinkinderen op bezoek hebben en aan lange tafels het repas gebruiken. Genieten voor hen en ik geniet een beetje mee van die vrolijkheid.
Dan maak ik een scherpe bocht naar links en kom uit boven de parkeerplaats van ons dorp.
Wat lager loop ik tegen onze garage aan met aan de zijkant de brievenbussen. Rechts is net een klein stukje van ons huis te zien.
Het is allemaal niet zo bijzonder maar voor ons het meest dierbare plekje op aarde.
Reacties
Maar nog mooier is het natuurlijk dat je alweer lekker aan de wandel bent! Ga zo door, zegt 'zuster' Annelies!
Fijn, dat je weer je wandelschoenen mag/kan aantrekken. Gisteren op een bruiloftsreceptie nog even met Marjola gesproken. Het gaat goed met haar en ze ziet er stralend uit.
Sterkte met de laatste loodjes voor het algehele herstel van het lijf.
Dat was genieten om even weer een wandelingetje te kunnen maken, of niet dan?