Doorgaan naar hoofdcontent

Strijd

We gingen boodschappen doen vanmorgen en terwijl Mart de parkeerplaats van ons dorpje op wilde lopen deed hij opeens geschrokken een stap achteruit. 'De ezel' zei hij en ik keek langs hem heen naar het eind van het terrein. Daar stond mr.Veysan, zijn ezel lag naast hem op de grond en bewoog niet meer. 

De meesten van jullie zullen me in dit geval wel te sentimenteel  vinden maar echt, de tranen schoten me in de ogen, het was zo'n in en in triest gezicht. Daar stond die man naast het beest waar hij twintig jaar voor gezorgd heeft. Natuurlijk, ik weet best dat hij nalatig is geweest en dat ik daardoor ben gebeten. Hij had de ezel vroegtijdig moeten laten castreren of anders later weg moeten doen. Maar we zijn allemaal mensen en maken allemaal fouten. Zijn fout zal me nog wel even heugen, dat is wel zeker.

We zagen de vrachtwagen van het destructiebedrijf omhoog komen rijden om de ezel op te halen. Zijn vrouw die vlak achter ons stond vertelde dat de veearts al vroeg was geweest om het dier een spuitje te geven.

 Ik was afgelopen maandag met mijn buurman gaan praten, heb gevraagd of hij al een beslissing had genomen over de ezel. Ik vertelde hem dat ik me niet meer veilig voelde en bang was voor de kleinkinderen die hier 's zomers lopen. Het is geen makkelijke man en het gesprek liep stroef, ik merkte zelfs dat hij defensief werd maar hij kreeg een por van zijn vrouw. Nadat ik weg was heeft hij volgens haar onmiddellijk de veearts gebeld en afspraken gemaakt maar hij vond het heel moeilijk om te doen.

'Dit heeft wat strijd gekost' waren haar woorden.

Toch wel opgelucht over het besluit van onze buurman reden we naar Privas waar ik onderweg deze foto maakte. De bergen van de Ardèche staan te schitteren in hun pracht.

Reacties

miekequilt zei…
Ach jee. Die ezel kon er niks aan doen. Als de baas niet voor je zorgt gaat het fout. Goed dat je het gesprek aangegaan bent en nu kun je weer rustig door je dorpje lopen.
KnutzEls zei…
Ja, niks sentimenteel. Het is en blijft toch moeilijk zo'n beslissing. Maar goed dat je het gesprek hebt gehad. Gaat het echt wel weer of heb je nog veel last met lopen? Niet te stoer blijven!
Bertiebo zei…
De enige juiste oplossing. Evengoed wel treurig. Hoe is je been, Marthy?
MarijkeO zei…
tranen in mijn ogen, natuurlijk was het fout wat buurman deed maar toch. Hij heeft door jou gesprek het zetje gekregen en je hebt hem hiermee geholpen. Dat weet ik zeker.
Sjoerd zei…
Ik kan me voorstellen dat het voor hem niet de enige keuze was, maar wel de juiste gezien de omstandigheden. Je hoeft je in ieder geval niet meer ongerust te voelen.
Griemmank zei…
Het kon echt niet anders, maar ik begrijp heel goed, dat je iets weg moest slikken bij het zien van de buurman en zijn dode ezel. Heel verdrietig, maar het wachten was anders op een heel groot ongeluk.
Emie zei…
Het is een triest verhaal voor veel partijen. Je hebt het mooi beschreven.
Het is triest, maar de enige oplossing. Je kunt opgelucht zijn.
Waarschijnlijk de beste oplossing, maar evengoed wel een trieste. Maar jij voelt je weer op je gemak, en dat is het belangrijkste.
In de weer zei…
Ja, triest maar je moet er niet aan denken wat er zou kunnen gebeuren wanneer hij een kind aan valt. Die zijn toch meer kwetsbaar. Het is goed zo Marthy en naar ik zo lees, is zijn vrouw ook wel opgelucht!
Dit was de enige goede oplossing
Marthy zei…
Zij kon niet meer slapen Toos, van de zorgen. Ze ging er telkens uit 's nachts om te kijken of de ezel niet ontsnapt was. Zo sneu.
Elizabeth zei…
Ja, het voelt misschien dubbel. Maar dit kon toch echt niet langer zo...
Hoeveel je ook van een dier houdt of wat het ook voor je betekent... veiligheid voor mensen gaat toch wel voor!
Onliemie zei…
Oh, ondanks alles heb ik toch met de man te doen. (Met jou ook hoor Marthy) Ook al kon het zo niet verder toch wel een verdrietig verhaal.
Petra1945 zei…
Dat arme beest kon het natuurlijk niet helpen, dat hij een liefhebbende maar niet verstandige baas had...
Maar het is wel een opluchting.