De hosta van mijn schoonmoeder

Ik heb deze hosta al zeker vijftien jaar geleden van het erf van mijn schoonmoeder meegenomen en hij ging direct in de bus mee naar Frankrijk. De eerste paar jaar werkte wij nog dus er was niemand in die jaren om de plant af en toe water te geven maar toch overleefde hij het. Dat zegt wel wat over deze plant. Hij staat op de cour en krijgt daar weinig zon. Geen last van slakken hier en ieder jaar weer staat hij groots in het blad.

Verleden jaar merkte we dat de bodem van de ijzeren bak waarin de plant stond volledig doorgeroest was en het lukte ons om bij een brocantewinkel een nieuwe 'oude' op de kop te tikken, een slag groter.

Het was nu de tijd om hem over te zetten maar hoe krijg je zo'n plant uit een bak vol met wortels? In die grote kelder van ons vol met allerhande gereedschap had Mart natuurlijk ook een doorslijpschijf voorhande waarmee hij de bak te lijf ging.

Manlief dacht de twee helften even opzij te buigen maar die weken geen centimer. Op een kruk dan maar en de onderste rand werd ook doorgeslepen.

De bak kwam los maar we kregen de plant er met moeite uit, hij leek nog ergens aan vast te zitten.

Dat bleek een plastic teiltje te te zijn en dat gaf zich ook niet zo maar gewonnen. Met behulp van een hamer en een grote schroevendraaier kwam de plant eindelijk los.

Keihard was dat plastic afwasteiltje geworden, het moest echt losgebroken worden.

De nieuwe bak was dan wel wat ruimer maar minder hoog. Geeft niet, er zat een grote wortelkluit aan, die kon wel wat missen zodat er in de bak ook nog ruimte overbleef voor een flinke laag potscherven. De bodem en de zijkanten kregen nieuwe potaarde vermengd met wat koemestkorrels en nu staat de plant daar helemaal gelukkig te zijn in zijn nieuwe bak.

Schoonmoeder Toos zal tevreden over ons zijn.