Een kudde schapen

Net nadat we afgelopen zondag aan onze fietstocht in de zuidelijke Ardèche waren begonnen stopte ik even om een foto te nemen van de druivenvelden. Ik had mijn camera nog niet uit mijn stuurtas of Mart riep 'kijk eens achter je'. Daar kwamen ze, een kudde schapen, oh jongens, wat mooi. 

Voor in de kudde een grote witte Tatra hond, ze komen uit Polen. Wat een pracht van een beest.

Haha, echt weer iets voor mij, ik bleef te lang staan om foto's te nemen en de schapen stopten niet voor mij, die liepen gewoon door. Ik stond middenin een kudde schapen en knipte ook maar gewoon door. De herder keek eens om, gaf me een geruststellend knikje en ik bleef netjes staan tot alle schapen voorbij waren.

Blijkbaar is de kudde en zijn herders gewend om zich te verplaatsen over de openbare weg want ze stoppen nergens voor, dan kunnen ze natuurlijk wel aan de gang blijven.

Dus fietsers en auto's wringen zich in de kant en de honden hebben het druk met alles in goede banen te leiden.

De brug over de Chassezac, nog een zijrivier van de Ardèche, raakte even overvol. Eerst met naast de schapen een fietser die zijn kostbare fiets maar  in zijn nek legde. Mart en ik stonden daar rechts van de brug en genoten van het schouwspel.

De fiets zakte weer en zijn eigenaar kon zijn weg vervolgen.

Ik zei het al, die schapen lopen gewoon door, of daar nu een rij auto staat of niet. De beesten moesten door een nauwe doorgang, het duurde even maar het ging uiteindelijk allemaal goed. Ook aan onze kant stond er een rij auto's met daarin bij sommige geïrriteerde  gezichten. Een ouder echtpaar in een oud autootje zat zichbaar te genieten. Mevrouw draaide haar raampje open en zei 'wat is dit mooi hè'. Ik kon het alleen maar beamen.

Daar gingen ze weer. Aan het eind van de weg scheiden onze wegen, zij rechts en wij links.

Een geweldige ontmoeting rijker.