Tuinwerk

Als ik morgens wakker word loop ik altijd direct door naar de badkamer om te gaan douchen maar eerst kijk ik even door het raam naar de tuin. En als ik dan net als gistermorgen onze kersenboom zo in het ochtendlicht zie staan pronken pak ik eerst even mijn camera, gooi het raam open en maak een foto. Hier krijg je toch nooit genoeg van.

Nadat ik alle potplanten nagekeken had en ze hier en daar een plekje had gegeven ben ik gisteren met wieden begonnen. Er staat heel wat klein spul in de border wat ik er beslist niet in wil hebben, dus op de knietjes dan maar. Ik had het al gemerkt  toen we hier begin februari waren maar nu gaat het nog beter, ik kan knielen met mijn knieprothese en dat is heel fijn als je van tuinieren houdt. Ik doe het voorzichtig, niet te lang achter elkaar en altijd een kussentje onder de knieën. 

Het lijkt al heel wat, mijn border maar toch moet er nog wel wat in gebeuren. Maar kleur is er al veel, dat komt natuurlijk door die grote plukken euphorbia. En door die kleine sering op de voorgrond. Verleden jaar geplant en wat ben ik er nu blij mee.

Hij kleurt van donker- naar lichtroze en hij reukt toch lekker. Telkens als ik de trap afloop naar de tuin komt die geur me tegemoet.

Mijn oude trouwe irissen staan nu ook in bloei. Dit zijn de eersten, ik heb verschillende soorten.

Ze laten je nooit in de steek en vermeerderen zich netjes. Van deze soort heb ik langs een hek een hele rij staan.

 

In de twee betonnen potten die aan iedere kant van de tuinbank staan heb ik dit jaar vetplanten gezet. In de oude potten die er jaren hebben gestaan had ik jaar in jaar uit vetplanten die de winter altijd netjes overleefden. Eens kijken of dat met deze ook gaat lukken.