We zouden dit weekend drie dagen het Zuiderzeepad lopen maar er werd vrijdag afgebeld door schoonzus en zwager. De een was net een beetje opgekrabbeld van een flinke griep en de ander begon er mee. Heel vervelend voor die twee en wij hadden opeens drie 'vrije' dagen.
We besloten om toch twee dagen te gaan wandelen en dan het liefst net over de grens van onze meest zuidelijke provincie en met behulp van Jeanne kwamen we er achter dat daar de de Voerstreek ligt. Om kwart voor tien zaterdagmorgen waren we in 's Gravenvoeren waar we na een kop koffie bij het bureau Toerisme Voerstreek een kaart van het wandelnetwerk konden kopen.
We begonnen met de Kapelletjeswandeling van 9 km en kwamen de eerste, de O.L.V. kapel die gebouwd werd in 1715, in de plaats zelf al tegen.
We begonnen met de Kapelletjeswandeling van 9 km en kwamen de eerste, de O.L.V. kapel die gebouwd werd in 1715, in de plaats zelf al tegen.
Achter de kapel een grote kerststal zonder herdertjes bij nachte maar wel erg vroege wijzen uit het oosten.
Het zijn niet alleen kapelletjes die je in deze streken tegenkomt maar vooral veel veldkruisen. En alles wordt gelukkig nog steeds onderhouden.
We moesten dwars door een weiland waar prachtige koeien lagen te herkauwen. Blijkbaar waren ze wandelaars gewend want ze verblikten of verbloosden niet van ons. Wat een lieverdje, hè.
Prachtige bospaden, we liepen hier door natuurreservaat Altenbroek.
Oude boerderijtjes met soms een doorgezakt dak
en het mooiste veldkruis van deze morgen
De laatste twee kapelletjes lagen vlak achter elkaar. Hierboven de Steenboskapel, in het midden van de vorige eeuw gebouwd met de resten van een grote Romeinse villa.
En aan een veldweg, eenvoudig maar mooi, de Witte Kapel. Hierna liepen we 's Gravenvoeren weer in waar we koffie dronken met een stuk kersenvlaai zo groot dat het op een soort ontbijtbordje werd geserveerd.
Reacties
Graag zou ik er nog eens staan met de mijnen, maar dat zit er helaas niet meer in.
Mocht u daar zijn; geniet er van, het kan zomaar de laatste keer zijn.
Jos
Graag zou ik er nog eens staan met de mijnen, maar dat zit er helaas niet meer in.
Mocht u daar zijn; geniet er van, het kan zomaar de laatste keer zijn.
J.