Saint-Montan

Ik wilde zo graag weer eens naar het dorpje Saint-Montan, we waren er 25 jaar geleden al eens geweest met mijn broer Joop en het maakte toen al grote indruk op ons. Het dorp ligt  in de Ardèche,  hoog op een kalksteenplateau ten zuidwesten van Viviers en Montelimar en ten oosten van Vallon-Pont-d’Arc  In de Romeinse tijd was het een belangrijke nederzetting op de route van Narbonne naar Lyon. Het dorpje is vernoemd naar de kluizenaar Montan, die in het dorpje verbleef. 

Tot 1970 was er niet veel meer van over dan ruïnes. Dat was aanleiding voor diverse verenigingen om de handen in elkaar te slaan en met behulp van duizenden vrijwilligers hebben zij gezorgd  voor de wederopbouw en heeft Saint-Montan zijn middeleeuwse karakter herwonnen. 

Het plaatsje is, zeker na de herstelwerkzaamheden, prachtig geworden en goed onderhouden. Je kunt hier verdwalen in de wirwar van kleine straatjes met allemaal deuren die je nieuwsgierig maken naar de achterliggende historische wereld. 

Onder het kasteel uit de 11e eeuw wat ook bezocht kan worden liggen de oude huisjes en de mooie kasseienstraatjes. 

Overal leuke hoekjes versierd met planten in potten.

In 1970 woonden er in Saint-Montan nog maar vier bewoners, het dorp was totaal vervallen, er stonden eigenlijk alleen nog maar ruïnes. Nu telt het dorp rond de 2.000 bewoners.

Een leuk feit, er schijnen veel jonge mensen te wonen die in hun studententijd mee  hebben geholpen  met de wederopbouw. Nog steeds wordt er gewerkt.

Het was heerlijk rustig in het dorp, we konden alles op ons gemak bekijken, dat zal midden zomer wel anders zijn. Mooi om hier weer eens te zijn na al die jaren.

Wat we 25 jaar geleden gedaan hebben deden we nu weer, een wandeling maken vanaf Saint-Montan.

Daarover later meer.