Nadat wij dinsdagmorgen de auto gepakt hadden en afscheid namen van onze gastvrouw reden we naar de hoogten van La Roque-sur-Pernes, wat zuidelijker van Carpentras. We vonden in de buurt van het dorp een goede parkeerplaats waar we vlakbij onze fietsroute van die dag konden oppikken. Net op weg zagen we aan de rand van de departementale weg een rij van twee grote beukvormige droge stenen hutten, achter elkaar geplaatst. Een verklarend bord bij de ingang van de site beschrijft ze als 'bories' waar niet echt een vertaling voor is maar ze werden in ieder geval gebruikt als schuren.
De voorste schuur is nog intact en meet 16 m in lengte, bijna 5 m in breedte en 4,25 m in hoogte. Dat is niet bepaald klein te noemen. De ingang zit in het midden van een van de lange zijden. Van binnen is de grote schuur door twee muren verdeeld in drie aangrenzende kamers maar daar konden we weinig van zien want het was er stikdonker.
De achterste schuur is gedeeltelijk ingestort maar daardoor kan je goed zien hoe de muren gestapeld zijn. Er werd vierkante kalksteen gebruikt om de twee schuren te bouwen. Wat een enorm werk moet dat geweest zijn. Indrukwekkend!
Deze twee lange stenen schuren zijn niet ontworpen voor bewoning: er zijn geen schoorstenen of kasten in de binnenmuren. Ze werden in feite gebruikt om er de tarweschoven tijdelijk in op te slaan voordat ze werden verplaatst naar een nabijgelegen dorsvloer. Er zijn maar weinig openingen, dit om indringers te weren. Qua functie zijn ze vergelijkbaar met de schuren en graanschuren van Gordes (18e en 19e eeuw) en de schuren van Viens (17e en 18e eeuw).
Dit is een foto die ik nam van een oud bord wat bij de site stond om te laten zien op welke plekken nog meer van soortgelijke schuren bewaard zijn gebleven. In Frankrijk gaat men wel heel makkelijk om met zulke historische sites. Geen hekken erom heen, gewoon in de wilde natuur. Nu moet ik zeggen dat wij op zulke plekken nog nooit vernielingen hebben aangetroffen en eigenlijk geniet je er nog meer van als alles nog is zoals het in vroegere tijden was.
Ook mooi, een paar honderd meter verder een grote kudden schapen. We zijn even afgestapt om ze te bekijken.
Reacties
prettige dag
Men noemt de Bories in de volksmond ook wel ‘cabanes gauloises’.
Schitterend om te zien. Het dorp is tussen 1969 en 1976 gerestaureerd en ziet er uit zoals de laatste bewoners het ongeveer 175 jaar geleden verlaten hebben.
Je snapt wel dat ik hier geniet van jullie fietstocht en de foto’s.
Lie(f)s.