Het moment pakken wanneer het kan

Gisteren konden we veel zon verwachten, daarentegen de dag erna veel regen. Dus ik stelde voor om na het ontbijt een wandeling te maken en dan een wat langere dan de rondjes dorp die we meestal doen. Fietsen doe ik genoeg maar van wandelen is nog niet veel gekomen en ondanks dat de knie die nog geopereerd moet worden me steeds meer last gaat geven wil ik toch proberen wat te blijven wandelen.

De hellingen hier in de buurt zijn geel van de brem, daar wilde ik wat meer van zien.

Hier vlakbij is er maar één pad waar je niet veel hoeft te dalen of te stijgen en dat is boven Saint Julien du Gua bij Col de la Croix de Fèrrières op 938 m. Dat pad loopt naar Col de Quatre Vios op 1149 m. Het pad stijgt licht en later op het stuk asfalt wat je moet nemen om die laatste col te bereiken nog wat meer.

Maar zover komen wij bij lange na niet. Een half uur heen en een half uur terug had ik met mezelf afgesproken, een mooie training voor de eerste keer. Fietsen gaat heel wat makkelijker merk ik al gauw en daarbij is het pad niet echt vlak te noemen. Keien, losse stenen en boomwortels maken het pad juist moeilijker te lopen maar voor mij een goede training.

Het fijne van die hoogte is dat je een prachtig uitzicht hebt in het dal rechts van het pad. Nog wat verder is er uitzicht naar beide kanten maar dat bewaren we voor een volgende keer.

Mos groeit hier veel en in allerlei soorten, om deze tijd van het jaar lekker fris.

Nadat we dit pad gekruisd hebben zijn we alweer bij de auto. Toen we begonnen was het nog strak blauw, nu trekken de wolken al weer samen maar gelukkig bleef het de hele dag droog. Morgen zien we wel weer verder, dit hebben we alvast.