Waren het afgelopen week een paar losgebroken schapen, vanmorgen liepen er doodgemoedereerd twee paarden op de weg, ze gaven ons maar net aan de ruimte om te passeren met de auto.
We reden westwaarts naar een gebied waar we weinig komen omdat we daar wat wilden gaan bekijken, maar daar kom ik in een latere blogpost op terug. Dat bekijken was mooi te combineren met een wandeling en om dat te doen in een totaal andere omgeving is een kolfje naar ons hand, wij blijven nieuwsgierig.
Het begin van onze wandeling was hoog op 1180 meter en eerst was het nog fris, een graad of negen met een sterke wind. Dus eigenlijk is dit een prima wandeling voor hoogzomerse dagen als het bij ons te warm is om te lopen. We bleven hoog lopen met vooral in het begin prachtige vergezichten.
We liepen een stuk van de GR7, aangegeven met een rood/witte streep.
Meestal komen we weinig of geen mensen tegen tijdens onze wandelingen maar vandaag toen we door een stuk bos liepen zagen we er aardig wat, allemaal met een mand aan hun arm.
Eigenlijk heel logisch, want een mooie zondag om deze tijd van het jaar en iedere rechtgeaarde Fransman gaat paddenstoelen zoeken.
Veel grazige weides, veel water en bij ieder huis een of twee tractoren, dat betekent meestal veeboeren. We zagen dan ook aardig wat kuddes lopen.
Hier waren we bijna aan het eind van de wandeling, links bij de bomen zie je een glimp van onze auto.
Het begin en eindpunt van de route was bij dit kruis. Ik blijf dat mooi vinden, je ziet het ook veel in het Limburgse landschap, een kruis op een punt waar wegen elkaar kruisen.
Reacties