Aan het eind van onze wandeling die ik gisteren beschreef kwamen we uit bij het mooie Romaanse kerkje van Pranles.We bezochten eerst het kerkhofje wat er naast lag, er stonden alleen oude grafstenen, er zal waarschijnlijk nog ergens in het dorp een nieuwe zijn.
We dwalen altijd graag over zo'n oud kerkhof, lezen de inscripties, voor zover ze nog leesbaar zijn en verbazen ons er over hoe jong iemand gestorven is of juist heel oud is geworden.
Heel simpel van binnen, dit kerkje, zo zie ik ze het liefst, de eenvoud straalt er vanaf.
Ik hou beslist niet van die pronk en praal in de meeste godshuizen, heb nooit begrepen waar dat voor nodig is.
Reacties
We bezoeken ook wel grotere hoor, maar meestal zeggen we dan, hij is mooi van lelijkheid.