Als jong meisje uit een groot gezin in een klein huis sliep ik met drie zussen op een kamer. Wel gezellig hoor maar een voortdurend gebrek aan bergruimte. Ik hield van boeken dus ik had leesboeken en natuurlijk ook schoolboeken en daarvoor kochten mijn ouders een Tomado rekje voor me. Jullie kennen ze vast nog wel, die gekleurde plaatstalen plankjes op een rek, die van mij in geel, rood en blauw. Ik was gek op dat rekje, een groot bezit voor mij want zoveel hadden wij niet voor onszelf.
Waar het ooit gebleven is weet ik niet maar er worden tegenwoordig op marktplaats en in tweedehandswinkels behoorlijke prijzen voor gevraagd.
Toen ik verleden jaar een keer las dat Tomado die boekenrekjes weer in productie had genomen heb ik, heel impulsief, dezelfde avond een rek besteld. We waren nog niet eens verhuisd.
Het hangt in mijn werkkamertje, eronder staat mijn bureau. Nou ja, een werkplank van Ikea met een paar schragen er onder. Op de planken staan dierbare spulletjes, veel rommelmarktvondsten. Een foto van mijn overleden oudste zusje, mooie kaarten van blogvriendinnen, een reisgids van Marokko en een van Parijs, twee plekken die ons na aan het hart liggen en waar we nog een keer naar toe willen.
Als ik op mijn laptop mijn blog zit te maken kijk ik graag eens omhoog.
Reacties
Maar met de houten plankjes vind ik het wèl mooi.
Een koesterplekje voor jou!
Ziet er gezellig uit, jouw rekje!
wat me opvalt is dat alles er zo netjes bijstaat
je moest eens weten, hoe het er bij mij uitziet
groeten
had ik vroeger ook, zal eens zoeken of ik er nog een foto van heb.
Het nieuwe is ook weer mooi.