HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Hadden we zaterdag mooi weer, wel veel wind, zondag aardig weer maar een stuk kouder, vandaag was het echt droevig, de hele dag regen. We waren op het wijndomein van Nederlanders in de Gard om Koninginnedag te vieren. Er werd ook een rommelmarkt georganiseerd dus dat kwam mooi uit. Kreeg ik de kans om veel oude spullen kwijt te raken die er na mijn opruimwoede over waren gebleven. We begonnen nog even droog, dus buiten, maar dat ging al heel snel mis en we verhuisden met zijn allen naar een grote loods. Het bezoekersaantal viel door het slechte weer tegen dus veel is er niet verkocht, wel een paar grote dingen. Ik heb nog wat uitgedeeld aan de organisatrice en medestandhouders en de rest, niet veel bijzonders, gaat naar de déchetterie. Om warm te blijven schonk Mart een oranjebittertje.

Vijfentwintig jaar geleden waren we er al eens geweest met de kinderen, dus het werd tijd om het weer eens te zien, maar nu van beneden (ik ben niet meer zo'n held om er bovenop te gaan lopen). De Pont du Gard is een Romeins aquaduct dat later is uitgebreid tot brug. In de 1e eeuw na Chr. ontwierpen en bouwden de Romeinen dit 50 kilometer lang aquaduct voor waterlevering aan Nîmes. Wil je meer weten over dit imposante bouwwerk, kijk dan even hier . Het is onvoorstelbaar dat de Romeinen in die tijd in staat waren om dit te bouwenen nog vakkundig ook blijkbaar, want het staat er nog steeds. 

 We zijn een weekend weg naar de Gard, een departement onder de Ardêche. Terwijl ik dit blogje maak, zitten we op een kleine camping (op de hele camping gratis Wifi)  in de buurt van Uzès. Een prachtige stad, met veel oude herenhuizen en mooie pleinen. Het ligt ongeveer ter hoogte van Avignon en wat zuidelijker ligt Nîmes. We hebben vanmiddag gefietst rondom Uzès en wat kleinere plaatsjes bezocht. De foto's zijn gemaakt in Saint Quentin la Poterie, een belangrijk aardewerkcentrum. Straks gaan we op de fiets naar Uzès, een lekker restaurantje zoeken. Zal geen moeite kosten, want er zitten er genoeg.      

Iedereen heeft hier irissen, ze groeien overal. Makkelijke plant, hoef je niet naar om te kijken. Ik krijg ze dan ook geregeld aangeboden, verleden week nog een kistje van Marie-Christine. Deze blauwe irissen kreeg ik verleden jaar en ik heb ze toen maar in een graf geplant, wist anders niet waar ik er mee heen moest. En nu bloeien ze, toch een mooi gezicht. Ik neem aan dat de oude mevrouw Benefice, haar resten liggen eronder, hier ook mee instemt. Isaline heette ze, geboren in 1879, gestorven in 1951, toen was ik twee jaar oud. Verder wil ik nog even melden dat het vandaag qua weer een beetje voorjaar leek buiten, eindelijk.

De wand tussen de twee schuren (onze schuur en de voormalige van mr. Chaussedent) is er door Mart uitgesloopt. Het meeste hout was aangetast door de houtworm en is in stukken gezaagd, als brandhout heeft het nog enige waarde. Door die koude maand april brandt de kachel dag en nacht en gaat het hard met ons stookhout, dus dit hout was weer een welkome aanvulling. Wel gek, we hadden het bijna twintig jaar altijd over twee verschillende schuren, nu hebben we er opeens één en het is ook nog eens de bedoeling dat het geen schuur blijft.

Deze brug ligt bijna aan het eind van ons dal, bij Le Moulinol. Het is wel de mooiste brug die over de Auzène gaat, nog geheel intact.  De Auzène ontspringt in het bos van Pradou, gemeente Saint Julien du Gua op 1285 meter en na 22 km. komt ons riviertje uit in de Érieux, die op zijn beurt weer de Rhône instroomt. Dit las ik allemaal op internet, ook dat deze rivier op dat korte stukje wel door 14 kleinere riviertjes gevoed wordt. Eigenlijk logisch met aan weerskanten steile bergruggen, daar loopt wel wat water vanaf.

Ook de kelder heeft een schoonmaakbeurt gekregen, alles, maar dan ook alles is van zijn plaats geweest. Er is gesorteerd, opgeruimd, geveegd, gezogen maar het allerbelangrijkste, er is veel weggegooid. We hebben dit huis nu bijna twintig jaar en er is wat in verzameld. Alles wat we in Stolwijk niet meer konden gebruiken ging hier mee naar toe onder het motto 'kan nog wel handig zijn in Frankrijk'. Maar daar kan je niet mee door blijven gaan. Dus nadat we hier verleden jaar langere tijd vertoefd hadden wist ik wel ongeveer wat er wel en niet gebruikt werd. In januari ben ik hier begonnen in de kledingkasten en ben nu met de kelder geëindigd. Ook de oude schuren hebben een beurt gehad, alhoewel daar in de komende tijd nog wel meer geruimd zal moeten worden. We zijn vanmiddag met een auto en aanhanger vol naar de déchetterie (zo'n plek waar je al je vuil kwijt kunt, ik kan nooit op het Nederlandse woord komen) gereden en we kwamen met een heel goed gevoel weer terug.

De achterwand van de schuur is bijna klaar, maar het moeilijkste komt nog. Er moet een aansluiting gemaakt worden met het bovenste stuk van de muur wat er nog staat (hangt) en daarachter moet het  opgevuld worden met stenen. Dat laatste is een probleem, want we kunnen er dan eigelijk niet meer bij van bovenaf. We laten het nog even sudderen, want er heeft zich iets anders voorgedaan. In ons dorpje ontstond de vraag of al dat water bij de familie Berends nou van een bron (source) of een lek (fuite) in de waterleiding zou zijn. Daarom ben ik verleden week bij monsieur Valette geweest, die stellig beweert dat het geen source kan zijn. Goed, om een lang verhaal kort te maken, vandaag is burgemeester Philippe Creston geweest, samen met gemeenteraadslid en oud burgemeester Etienne Valette, juist, een neef van onze buurman. Ze hebben zich achter de oren gekrabd, Etienne heeft tien keer "c'est curieux" gezegd en toen werd er simpelweg besloten om a.s. maandag de hele dag voor a

Het viel een beetje tegen met die zon, hij kwam niet helemaal goed door, maar ondanks dat hebben we heerlijk gewandeld. In de buurt van Les Vans ligt naast de rivier de Chassezac, over ± 16 vierkante kilometer, het bos van Païolive, een  merkwaardig natuurverschijnsel. Het is een kalkplateau en eeuwenlang bewerkt door erosie. Als je van een groot natuurlijk doolhof houdt, ben je hier in je element. Er zijn routes langs schitterende plekjes, rotsformaties, eikenbossen, vergezichten, enz.. De route die wij liepen had ook nog een gevaarlijke lus, waarbij je hoog boven de Chassezac kwam te lopen. Er werd voor gewaarschuwd in mijn wandelboekje en dat moeten ze nou niet doen, want dan worden wij nieuwsgierig. Nou, het was niet bepaald zonder gevaar, maar de uitzichten waren schitterend. Aan het eind van die lus, toen we door een smalle kloof  over rotsen omhoog waren geklauterd, zagen we dit bordje. Echt, aan het begin stond het niet!

Op dit moment regent het pijpestelen. Ik heb vanmiddag nog net wat aardappelen en rode uien kunnen poten in de moestuin, maar ik was nog niet klaar of het begon weer te regenen. Maar goed, boven begint het te vorderen. Het is dan wel oud, maar weer brandschoon. Alles is gewassen , zelfs de moltons, kussenhoezen en spreien. Morgen gaan we wandelen, heel zuidelijk, want we willen de zon zien!

Ik werd in het begin van de middag uit de tuin verjaagd door een knappe hagelbui. Toen maar even verder gegaan met de grote schoonmaak op onze twee logeerkamers. Binnenwerk doe ik alleen als het buiten regent, of in dit geval, hagelt, dus het gaat daar boven niet zo snel, want zoveel regent het nu ook weer niet. Als beloning voor al die noeste arbeid mocht ik van mezelf nog even surfen op het internet en kwam dit berichtje tegen: "Na enige tijd van interne proefnemingen is de Franse tak van de Amerikaanse hamburgerketen McDonald's begonnen met het testen onder het publiek van de McBaguette, een krokant Frans brood, warm opgediend, met rundvlees, sla, een behoorlijk straffe mosterdsaus, en emmenthalerkaas. Het is geen sandwich, jambon-beurre, maar een echte hamburger, verstopt in Franse stokbrood. De nieuwkomer zal gedurende zes weken in 1.200 McDonaldsrestaurants in Frankrijk worden opgediend". Nou, ik zal hem voor jullie gaan testen, komen we ook eens in zo'n MacDo

De inhoud van dit kleine kistje is het meest kostbare wat er in onze moestuin geplant gaat worden. Rattes d'Ardêche, kenners  beweren dat het de lekkerste aardappel is die je kan eten. De naam zegt het al, ze komen uit de Ardêche, dus je zou denken dat ze dan bijna niets kosten. Vergeet het maar, € 13,50 voor dit rottige kistje en dan is de opbrengst ook nog niet groot. Waarom kopen we ze dan? Omdat ze echt heel lekker zijn! Niet schillen, schoonspoelen onder kraan, even over de kop koken en dan met wat roomboter in de pan bakken, een delicatesse. Maar ook koud in een salade niet te overtreffen.

Ik ben iedere keer weer verrast als ik de groenteafdeling van de Hyper U op kom lopen door dat vernevelingssysteem boven de bladgroenten. Het staat wel deftig, vind ik, bij de Lidl hebben ze het niet. Maar goed, de Hyper U is ook wel duurder, dus we zullen met z'n allen wel  betalen voor dat frisse kropje sla. Bestaat dit in Nederland ook? In ieder geval niet in Stolwijk met zijn twee kleine supermarkten. Ik zal het er toch eens met Hans, onze groenteboer in de supermarkt waar wij altijd komen, over hebben.

Vanmiddag een kopje koffie gedronken bij madame en monsieur Valette, de oudste inwoners van ons dorp. Hij is vierentachtig en zij drieentachtig jaar oud, schatten van mensen. Madame is geboren in het huis waar zij nu nog woont. De natuur was weken te laat, zeiden ze. Normaal staan de kastanjebomen op 28 april vol in blad. Die datum houden ze altijd aan omdat er dan al jaren een markt is in St. Julien du Gua. Ik heb even in mijn fotoarchief gekeken en onderstaande foto is van 24 april verleden jaar. Het mag duidelijk zijn dat er wel een wonder mag gebeuren als we over een week zo'n groen uitzicht willen hebben.

Vandaag nog kouder als gister, niet normaal voor deze tijd van het jaar in het Zuid Franse land. Ik heb een poging gedaan om buiten wat karweitjes te doen maar gaf het al gauw op door de koude wind. We maken het binnenshuis maar gezellig met deze mooie seringen. Er staan in en rond ons dorp genoeg seringenboompjes waar ik van mag stelen. Ik heb er zelf inmiddels ook wel twee bloeiend, maar nog niet ver genoeg om van te knippen. Gewassen, gestreken en een lekkere omkeertaart gemaakt, zo´n tarte tatin. Vanavond eens proeven of hij echt lekker is.

Een rustige zondag binnenshuis, buiten zo nu en dan een paar spetters te zien op de tuintafel. Na de marathon van Rotterdam bekeken te hebben trok Mart zijn fietskleding aan om een rondje te gaan fietsen. Binnen vijf minuten was hij terug, het begon net te regenen en de lucht zag er slecht uit. Dan maar sportief naar de Amstel Gold race zitten kijken waar we konden zien dat het ook koud en regenachtig in Zuid Limburg was. Toch even buiten geweest voor deze foto, de akelei met zijn ontluikende bloem. Volgens mij is dit de wilde soort, de Aquilegia vulgaris .

Instortende muren, we zijn niet de enige die dit probleem hebben. Jaren geleden had Robert deze muur helemaal opnieuw opgebouwd, droog gestapeld en we hebben hem toen overladen met complimenten. Stort die muur afgelopen winter weer in. "Ik had hem te recht gezet", zegt Robert gelaten, en hij is opnieuw begonnen, nu wat schuiner. Nou ja, het houdt hem uit de kroeg, alhoewel ik hem verleden week een fles wijn neer zag zetten naast zijn werkplek, 's morgens om half elf. Met een glas, dat wel, dus hij drinkt nog niet uit de fles!

Toen we afgelopen week naar Privas reden zagen we dit fenomeen. Boven Aubenas lag een dik wolkendek waar wij over heen keken en waar boven de zon scheen. Aubenas ligt laag in een dal en waar wij reden (Col de la Fayolle) is het  zo'n 870 meter hoog, dus dan kan je dit meemaken. Leuk voor de foto!

Vandaag tot half vier buiten kunnen werken, toen begon het te regenen. Soms valt er zoveel water naar beneden dat het lijkt alsof er boven iemand de sluizen opengezet heeft. Door al dat water wat van de hellingen af komt zwelt de beek beneden ons behoorlijk op en horen wij hem harder dan normaal als we buiten aan het werk zijn. Hard of ruisend, ik blijf het een heerlijk geluid vinden. Dat en de vogelgeluiden is alles wat wij horen, wat een weelde!

Vanmorgen naar de markt in Privas geweest. Behalve fruit en groenten heb ik allerlei kruidenplanten gekocht, drie verschillende soorten slaplanten en twee rabarberplanten. Vervolgens bij de GammVert   pootaardappelen gekocht en pootuitjes. Verder courgette- en aubergineplantjes en ook nog het een en ander voor mijn siertuin. Daarna nog de wekelijkse boodschappen bij de Lidl en de Hyper U, en oh ja, Mart had ook nog wat nodig bij Mr. Bricolage. Met een beladen auto kwamen we terug naar Le Serret, waar ik de gaten in de border gevuld heb en twee bakken met kruiden gezet op een bank tegen de voormuur van het huis. Morgen gaan we verder in de moestuin, poten!

Toen we hier verleden jaar begin april aankwamen was het prachtig weer en dat bleef het totdat we na zeven weken weer even teruggingen naar Nederland. Iedere dag zon, geen regen. Dat is dit jaar totaal anders. Af en toe een aardige dag er tussen, maar de wind is vaak nog koud en vandaag regent het al bijna de hele dag. Vanmorgen nog even in de moestuin kunnen wieden en vanmiddag ben ik maar doorgegaan met de kelder die een grote schoonmaakbeurt krijgt. Voor de natuur is dit weer natuurlijk veel beter, er dreigde grote problemen in Zuid Frankrijk door de droogte van verleden jaar en de daarop volgende droge winter. Ook mijn fruitbomen varen hier wel bij, in het voorjaar hebben ze veel water nodig. Dit is de bloesem van een jong appelboompje.

Zo langzamerhand begint het er weer netjes uit te zien rondom het huis. De border is klaar en Mart heeft vandaag alle terassen gemaaid. In het seringenboompje op de foto komen de bloemtrossen bijna uit. Het heeft jaren geduurd voordat dit boompje, een zaailing, wilde bloeien. Toch ga ik de zaailingen die eronder nu omhoog komen ergens uitplanten, ooit zullen ze wel in bloei komen. Morgen gaan we de moestuin schoonmaken en woensdag naar de plantenmarkt in Privas. Volgens Robert is de maanstand nu prima om groentenplanten te poten.

Vanmorgen Joop naar het TGV station in Valence gebracht. We zouden daarna gaan wandelen maar het was koud en er kwam af en toe een buitje uit de lucht vallen, dus we besloten om maar naar huis te rijden. Het werd het in de loop van de dag toch nog zonnig dus vanmiddag alsnog een kleine wandeling gemaakt naar Les Peyses waar we een Paasborrel gedronken hebben bij André en Carine. Zij hebben sinds een paar jaar hun tweede woning naast Jan en zijn van binnen nog steeds aan het verbouwen. Het wordt mooi!

Op ons begraafplaatsje staan de blauwe druifjes lekker te bloeien en de irissen in het bovenste vak vormen al bloemknoppen. Voorheen stond er onkruid in die graven, dat vond ik maar niks, dit ziet er beter uit. Van de graven ervoor waren de betonplaten ingezakt, die hebben we opgevuld met grind. Georges en zijn vrouw Sophie, vorige bewoners van het huis, liggen er zo netjes bij.

Mijn cour (binnenplaats) is veranderd in een bouwplaats. Er is voorlopig geen plek voor een leuk tafeltje met wat planten erop. Mart en Joop zijn nog steeds bezig om beetje bij beetje een hele achterwand te storten. Het moet voorzichtig gebeuren om verdere instortingen te voorkomen. Ondertussen schiet ik al aardig op in de border. Het grootste deel is schoon, opgeruimd en afgeknipt. Van de twee clematissen die ik al jaren in de border heb was al het oude hout dood, bevroren geweest. Gelukkig bij alletwee nog wat jonge scheuten, dus die gaan het wel redden.

Al mijn fruit staat er prachtig bij, dat belooft een goede oogst. We moeten dan natuurlijk geen nachtvorst meer krijgen, maar dat verwacht ik niet. Gisteravond, we hadden Akki en Jan te eten, heeft het heel hard geregend en vandaag was het wisselend bewolkt, ik heb de hele dag in een shirt met lange mouwen buiten gewerkt. De foto is van één van mijn leiperen, ze staan mooi in bloei.

Het had vannacht geregend en dat was hard nodig ook. Men zat in het zuiden van Frankrijk te schreeuwen om water, het was veel te droog. Toen ik vanmorgen ons slaapkamerraam open deed zag de wereld er heerlijk fris uit, met nog wat damp in de vallei. Op de lager gelegen terrassen staan de fruitbomen volop te bloeien maar aan de overkant wachten de kastanjebomen nog even af. Gisteren en vandaag hard in de tuin gewerkt, bergen tuinafval afgevoerd. De schade van de strenge vorst is me meegevallen. Een paar, vorstgevoelige, grijsbladigen zoals een hangrozemarijn en een lavendel zijn dood, maar verder schiet alles de grond uit.

De betonmolen draait weer. De mannen zijn vanmorgen vroeg cement en mélange gaan halen en direkt begonnen met het storten van een voorzetmuur voor het stuk muur wat nog overeind staat. Die muur staat nu te drogen en zal niet meer omgaan. Morgen gaan ze verder, er wordt nog gedacht over hoe precies. De collega's van broer Joop in het Rijnland Ziekenhuis leven van harte mee, hebben kritiek en beloven hulp. Ja, ja.... 

Mart en Joop waren begonnen een sleuf te graven voor de drainage in de schuur toen vanmiddag plotsklaps de achtermuur gedeeltelijk instortte. Ze stonden er gelukkig niet bij, waren net op weg naar de garage om materiaal te halen om de boel te stutten, want ze zagen het aankomen. Door het water is de linkerkant van de achtermuur totaal verzwakt. Er is alweer een nieuw plan gemaakt door de heren, maar dit betekent een hoop extra werk. Mochten er mensen zijn die zich thuis zitten te vervelen, tegen (heerlijke) kost en goede inwoning ben je van harte welkom om je handen uit de mouwen te steken.

Vanmorgen eerst de auto en aanhanger uitgeladen. Mens, wat sjouwen we toch een zooi mee. Maar goed, het meeste heeft zijn plek weer gevonden. Buiten koffie gedronken, het weer was prachtig en daarna hebben we de wandelschoenen aangetrokken voor een mooie voorjaarswandeling in de buurt van Gluiras. Alles begint in bloei te komen, op de randen van de terrassen veel geel en wit. Van Gluiras naar Chateau La Tour waar Marianne ook logeerde. Zij gaat deze zomer weer samen met Mart en nog twee andere vrienden de Ardêchoise rijden, drie dagen deze keer. Buiten in het zonnetje wat zitten drinken. Het is goed om weer hier te zijn.