HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Toen we 35 jaar geleden in de Krimpenerwaard kwamen wonen was er al sprake van en nu wordt hij eindelijk gerealiseerd, de zuidwestelijke randweg rond Gouda. Deze is bedoeld om de druk van het regionale verkeer op Gouda te verminderen en een betere ontsluiting van de Krimpenerwaard te bewerkstelligen. Men is in 2005 begonnen om een complete voetbalvereniging te verhuizen, de velden lagen op het tracé en het is de bedoeling om in 2013 klaar te zijn. Deze foto nam ik vanmiddag, net voor Gouda bij Stolwijkersluis, we waren op de fiets op weg naar een verjaardag. In de verte is een omhoogstaande brug te zien. Deze is nieuw aangelegd over de Hollandsche IJssel, t.z.t. zal ik daar nog wel een foto van nemen .

Wie Stolwijk nadert kan al van grote afstand de contouren van de Hervormde kerk zien. Opvallend is daarbij de scheefstaande toren. Deze 45 meter hoge toren is gebouwd in 1501 en voor de restauratie in 1941-1945 stond de toren maar liefst 1,15 meter uit het lood. Tijdens deze zeer noodzakelijke restauratie in de oorlogsjaren kwam door het onderpulsen van de toren beweging in het gevaarte. De geschiedenis vermeldt dat het gevaar dreigde dat de toren in rechte stand zou komen en het kerkgebouw mee zou trekken. Dit gevaar kon men voorkomen. De toren staat nu nog 85 centimeter uit het lood. Onze veengrond is natuurlijk de schuldige. Er staan boerderijen hier in de omgeving zo scheef dat je je afvraagt of ze nog wel bewoonbaar zijn.

Het internet is een onuitputtelijke bron van informatie. De site van de Nederlandse Familienamenbank   ontdekte ik al een paar jaar geleden. Door je familienaam in te voeren kom je te weten hoeveel familieleden van je in Nederland wonen en waar ze wonen. Door wat verder te klikken in de kop externe links  ontdekte ik vanmorgen de stamboom van mijn familie. Op deze pagina  onder het kopje genealogie van voormoeder  rechts zie je als derde de naam Bohemen staan. Als je die aanklikt kom je op de pagina "Genealogie familie van Bohemen uit Den Haag" . Bijna onderaan op de pagina staat het gezin van Karel van Bohemen, landbouwer, mijn opa. Wij gaan  terug tot het jaar 1536. Zo kan bijna iedereen zijn stamboom ontdekken, want meestal is dat werk door een of ander familielid al gedaan.

Floor rijdt nog steeds paard en behoorlijk fanatiek. Er is een nieuwe uitrusting aangeschaft en ze neemt nu ook weer (privé) les. Vanmorgen ben ik mee geweest. Samen met vriendin José, de eigenaar van het paard, hangen ze de paardentrailer aan de auto, zetten het tegenstribbelende paard erin en dan rijden de dames naar Berkenwoude, een kilometer of vijf verderop. Paard eruit en na het losrijden volgt de les. Dat is zo inspannend voor paard en ruiter dat ze beide nat van het zweet zijn. Floor rijdt prachtig, heeft een mooie zit, ik kijk er met plezier naar. Volgende week zijn de rollen omgedraaid, dan is José de ruiter en Floor de groom (verzorger van ruiter en paard). Die meiden zijn goed bezig, om trots op te zijn.

We pasten vandaag op Luuk en toen ik vanmiddag met hem ging wandelen koos ik maar eens voor de Benedenkerkse buurt in plaats van de Bovenkerkse. Koud in de polder met veel wind. Toch mijn fototoestel meegenomen en o.a. deze boerderij gekiekt. Het is een rijksmonument (Stolwijk heeft er tien) en de boerderij is een hallehuistype met rieten dak uit de 18e eeuw. Wat ik nou altijd zo mooi aan deze boerderij heb gevonden is die zwarte schuur, in al zijn eenvoud prachtig.

Ter voorbereiding op het 'heerlijk avondje' wat we volgend weekend gaan vieren hier een foto van Luuk tijdens de intocht van Sinterklaas in Stolwijk. Deze jongen is een meester in gekke bekken trekken en hier heeft hij waarschijnlijk gedacht: "Moet ik dit leuk vinden, in de armen geduwd worden van een stelletje verklede gekken? Hier doe ik mooi niet aan mee". Gelijk heeft ie!

Deze foto is gemaakt van de Lekdijk bij Bergambacht. Voortdurend is men bezig deze dijken te versterken en op te hogen. De Krimpenerwaard ligt beneden NAP. Zonder waterkeringen zou er niets dan water zijn, precies zoals het ooit was. Ondertussen verandert het klimaat. De zeespiegel stijgt: met 10 tot 90 centimeter in 100 jaar, zeggen de deskundigen. De rivieren zullen vaker veel water ineens afvoeren. En tegelijkertijd daalt de bodem. Dat maakt dit gebied kwetsbaar. Dus iedere vijf jaar is er een veiligheidstoetsing en als er dan een bepaald tracé een onvoldoende krijgt wordt dat stuk dijk weer versterkt- en/of opgehoogd.

Ja, of het nu in Frankrijk is of in Nederland, Mart blijft aan het werk, stilzitten kan hij niet. We hadden nog een een oud tuinbankstel op schuurzolder staan en in Frankrijk kunnen we het wel kwijt op het nieuwe terras. Alle latten losgehaald, bij buurman Piet over de vlakbank gehaald, nageschuurd en nu gaat alles in de witte verf. Wat zal dat mooi staan volgend jaar!

Ik wilde vandaag weer eens wat oude familiefoto's inscannen en kwam deze tegen in de stapels van broer Joop die ik nog nooit had gezien. Mijn vader herkende ik onmiddellijk, bovenste rij links, en toen ik wat beter keek zag ik wat deze jongemannen aan het doen waren. Helm planten in de duinen, hoe vaak heeft mijn vader dit niet verteld. In de crisisjaren van de jaren dertig van de vorige eeuw werden werkeloze mensen gedwongen om werk voor de regering te doen. Werkverschaffing heette dat. Ze mochten dit werk niet weigeren. Zo kon het best dat een werkloze onderwijzer aan de slag moest om sloten te graven. Of dat een kapper moest helpen bij het aanleggen van een dijk. In die tijd is bijvoorbeeld het Amsterdamse Bos aangelegd en dus ook de helmbeplanting in de duinen.

Ik wandel tegenwoordig vaak een rondje Bovenkerk met Christianne of Bas met in de kinderwagen kleine Luuk. Vandaag met Bas, Chris is aan het ontwennen, ze gaat volgende week weer aan het werk. Het was mistig en heel zuur. Het heeft wel wat mysterieus, die knotwilgen zo vaag getekend aan het water. Deze twee moeten nodig geknot worden, anders gaan ze met zulke dikke takken bij een flinke storm om. Jammer genoeg wordt dat niet veel meer gedaan. Bij een goede vorstperiode gaan veel mensen nog wel aan de slag, je kunt er dan op het ijs beter bij en de takken zijn daardoor makkelijker te ruimen. Dus laat maar komen die winter. 

Ik ontdekte vanmorgen dat kasteel Heeswijk, waar we gisteren na een prachtige dag wandelen aan kwamen, een mooie site  heeft, waarop je een virtuele rondwandeling (onderaan de pagina) in en om het kasteel kan maken. Het is ook mogelijk om op  de knopjes van de plattegrond op de pagina te klikken. Door de rondleiding om het kasteel kon ik precies zien hoe wij gisteren aan kwamen lopen.

Vandaag eindelijk weer eens met mijn oude wandelvriendinnen gelopen en Mart ging mee voor de gezelligheid. We liepen van Den Bosch naar Kasteel Heeswijk , 22.7 km., een deel van het LAW Hertogenpad. We begonnen in Den Bosch met een Bosschebol en eindigden de dag met een heerlijk etentje in Vinkel. De St. Jan hebben we alleen van buiten gezien, verder hebben we genoten van het mooie weer, de Brabantse natuur en van elkaar, want het was zoals vanouds, erg gezellig! 

Nog even een, voorlopig laatste, Noordwijkse blog over de plek waar ik ben geboren en opgegroeid, de Zwanensteeg in Noordwijk-Binnen (links). Deze straat, die loopt van de Voorstraat naar de Offemweg is genoemd naar de destijds naast het "Hof van Holland" aan de Voorstraat gevestigde herberg "De Swan".  Op de Voorstraat zaten de notabelen  zoals de dokter, tandarts, notaris, rijke bollenboeren en dus ook voornoemd hotel-restaurant het "Hof van Holland", vierhonderd jaar oud en helaas pas failliet verklaard.  De onderste foto is genomen vanaf de RK kerk "St. Jeroen" (rechts) waarop je de Zwanensteeg kan zien liggen. De voorste grote huizen op de foto zijn die van de Voorstraat en in het kleine rijtje huizen midden links woonden wij. De wijk er tegenover bestond nog niet, daar was toen het grootste bollenbedrijf van Noordwijk en omgeving gevestigd, Konijnenburg & Mark. Pal tegenover ons huis, achter een muur, lag de proeftuin voor de glad

We hebben vandaag nicht Babette naar- en van het ziekenhuis gebracht en terwijl zij aan haar chemo-shot lag, verzorgt door ontzettende lieve verpleegsters die de hemel verdienen, zijn wij met de tram naar het centrum gegaan voor wat Sinterklaas inkopen. Een hele onderneming voor provincialen zoals wij. In de Bijenkorf  klommen de prachtige Zwarte Pieten weer de touwen op en neer, ze hadden veel bekijks. De Kalverstraat doorgelopen, ik geloof dat ik daar in 35 jaar niet meer geweest was. Leuk allemaal, maar wij zijn altijd blij als we Stolwijk weer binnen rijden. Lekker rustig!

Grand Hotel Huis ter Duin is al in Kerstsfeer. Dit hotel, het meest bekende aan het Noordzeestrand, ligt in het midden tussen de noord- en de zuidboulevard in Noordwijk, en werd in 1885 geopend als het eerste hotel voor toeristen. Huis ter Duin heeft zich altijd op rijke toeristen gericht. Zo verbleven de koninklijke families van Nederland en België er regelmatig. Op 25 januari 1990 stak er in de middag een grote storm op. Ik belde ongerust mijn moeder in Noordwijk om haar te waarschuwen niet meer naar buiten te gaan. Zij vertelde mij dat Huis ter Duin in brand stond. Ik schrok hier behoorlijk van, Huis ter Duin was voor mij zo'n begrip, in mijn ogen onverwoestbaar. Een groot deel van het hotel werd verwoest. Bij deze grote brand verloren drie leden van de vrijwillige brandweer het leven. Huis ter Duin werd daarna herbouwd en uitgebreid. Tegenwoordig is het hotel natuurlijk vooral bekend door het Nederlands voetbalelftal, dat er vaak verblijft. Afgelopen weekend waren ze er oo

Vijftien jaar was ik en er stond een advertentie in de krant: "Kamermeisje gevraagd in hotel Belvedère, minimaal zestien jaar oud". Mijn ouders kenden de eigenaren, de familie Urlus, ik loog er een jaartje bij en werd aangenomen voor een zomervakantie lang. De andere kamermeisjes waren struise Friese boerendochters, intern voor de zomer en ik was een schriele kip, niet gewend aan dit tempo van werken. De eerste dag kwam ik 's avonds jankend van moeheid thuis, maar mijn vader zei rustig: "Je wilde het zelf, vroeg naar bed dan ben je morgen weer uitgerust". De volgende ochtend vroeg toch maar weer op de fiets naar de Zuid en ik moet zeggen, het wende, dat harde werken. Veel geleerd van die meiden en ontzettende lol met ze gehad. De moeder van de heer Urlus die toen het hotel runde, Italiaanse van geboorte, woonde schuin aan de overkant in een grote bungalow waar mijn zus Gré jarenlang in de huishouding heeft gewerkt. Het was een zeer bekende familie  in Noordwij

We gaan er maar eens een Noordwijkse blogweek van maken, ik weet genoeg te vertellen over de plek waar ik ben geboren en opgegroeid. Gisteren liepen we van Katwijk terug door de Coepelduinen, een beschermd Natuurmonument, waar ik als kind heel wat heb gelopen. Iedere zondagmiddag ging mijn vader met zijn kroost wandelen en dan het liefst door het duin. Kinder- of wandelwagens gingen niet mee, dus de allerkleinsten bleven bij moeder achter. Vaak liepen we door het Vinkenveld, toen nog een groot open gebied met bollenvelden, nu grotendeels bebouwd, naar de Coepelduinen. Een pad omhoog en dan door het duin naar een strandopgang waarna we over het strand terug liepen naar de Noordwijkse boulevard. Een ijsje bij de Groko of de Punt en dan, met moede benen, weer naar Noordwijk Binnen. Ik denk er met heimwee aan terug.

We wilden een frisse neus halen, ik voornamelijk, want Mart had al gefietst, maar bij ons in Stolwijk was het mistig en zuur. Op internet stond echter dat het aan de kust zonnig was, dus de keus was snel gemaakt. En inderdaad, achter Gouda werd het al wat beter en in Boskoop scheen de zon en dat deed hij ook in Noordwijk. Over strand naar Katwijk gewandeld en door het duin terug, net als vroeger met mijn vader. We waren niet de enige, half Nederland was aan het wandelen of fietsen. Zelfs de terrassen aan de Grent zaten vol, we zijn ook maar even aangeschoven, bij Bukkur en Marian.

Vanmiddag met Floor naar de Kunstuitleen in Gouda geweest. Zij had een schilderij in haar huis hangen wat ze eigenlijk wel wilde kopen, afhankelijk van de prijs natuurlijk en hoe hoog haar spaartegoed was. Tot onze verbazing was de prijs van het schilderij niet al te hoog en was het spaartegoed behoorlijk opgelopen. Samen met het bedrag wat er van mij nog stond kocht de jongedame een echte Corneille en nog een heel leuk beeldje, de sopraan genoemd. Ze was er helemaal blij mee.        Toch wel apart, een Corneille in je gang. Deze schilder die in 2010 overleden is, heeft enorm veel geschilderd en woonde de langste tijd van zijn leven in Frankrijk, waar hij ook gestorven is. Hij werd in 1922 in Luik geboren uit Nederlandse ouders. Corneille was een van de oprichters van de na-oorlogse Cobra-groep, een beweging waartoe ook Karel Appel en Lucebert behoorden. Hij gold als een van de succesvolste Nederlandse schilders van de twintigste eeuw.                                  

Aan de zijgevel van de Goudse Schouwburg hangen deze nieuwe lampen, leuk! Tot ver in de omtrek zijn we blij met deze schouwburg en haar directrice Nel Oskam. Zij krijgt veel voor elkaar en zorgt ieder jaar weer voor een goed gevuld programma. Dat ik nu ga bekijken om een leuke voorstelling uit te zoeken!

Toen ik vanmorgen naar Oudewater reed om met mijn loopgroepje op stap te gaan kwam de zon al  door. Lekker gewandeld rond Oudewater en genoten van het mooie weer. Op de terugweg in de polder van Bilwijk deze foto gemaakt. Water, wilgen en weiland, daar bestaat de Krimpenerwaard uit en dan vooral te veel water, klagen de boeren weleens. In de middag verdween de zon en nu, vijf uur, is het heel zuur buiten. Ik ga boerenkool klaar maken, met worst, daar kreeg ik opeens zin in.

Opgepast op onze kleinzonen in Scheveningen en een wandelingetje gemaakt over de boulevard. Het eens zo mooie Kurhaus staat nu aan de voorkant ingeklemd tussen foeilelijke gebouwen en aan de zeekant zijn er horeca gelegenheden voorgebouwd met schreeuwerige neon reclame. De site van het Kurhaus is nog wel mooi met die zeegeluiden. Ja, en dan die Scheveningse Pier, ook al vergane glorie . Terwijl er weer plannen waren voor een grote restauratie en nieuwe gebouwen op de pier, brak in de nacht van 5 op 6 september 2011 een brand uit op de pier, in de feestzaal. Kort na middernacht had de brandweer het vuur onder controle. Er vielen geen gewonden. Over het vervolg van de restauratie is niets bekend.

Vandaag hadden Floor en ik een afspraak in Amsterdam en daarna zijn we om tot rust te komen naar de sauna in Weesp gegaan. Heerlijk, echt verwennerij. Maar goed, in de sauna mocht ik niet fotograferen natuurlijk dus daarom vandaag een foto die ik een van de laatste dagen in Frankrijk gemaakt hebt van de uitgebloeide Hertshooi (Hypericum). Behalve dat ik de foto erg mooi vind is hij ook wel rustgevend, dus dat past wel bij het saunagebeuren. Of ben ik nu aan het raaskallen)?

. Gisteren ons beider verjaardag gevierd met veel bezoek van allemaal leuke mensen. Nicht Linda met dochter Nova kwam ook en die laatste moest natuurlijk even op de foto met Luuk. Hij bekijkt haar nog wat argwanend maar dat went wel voordat hij achttien is. Voor Mart had ik een nieuw fietsjack gekocht, het oude was helemaal versleten. Vanuit Frankrijk bij de nieuwe fietsenmaker Wim besteld, in laten pakken, bij thuiskomst in de bijkeuken verstopt en toen helemaal vergeten. Vanmorgen schoot het me te binnen. Onder protest ging hij op de foto, maar ik wilde toch even bewijzen dat ik mijn best had gedaan.

Twee kleinzoons op bezoek, een grote en een kleine. De grote heeft gisteren een rugby toernooi gespeeld in Breda en zijn ploeg heeft alle zes de wedstrijden gewonnen, dus dan ben je kampioen. Vanmorgen heeft hij ook nog opa tweemaal ingemaakt met Stratego. En de kleine kijkt heel onschuldig uit zijn ogen, maar dat is hij beslist niet. Hij wil graag aan dingen zitten waar hij van oma niet aan mag zitten, dus dan gaat hij in de box.

We hebben vandaag meegedaan aan de Natuurwerkdag op een mooie locatie bij Krimpen a/d IJssel. Voornamelijk wilgen geknot met zo'n veertig anderen. Grote hopen van de takken gemaakt die dan door de versnipperaar gingen. Er is een vaste knotploeg die vandaag aangevuld werd met vrijwilligers. Ik hoorde net op het jeugdjounaal (Thijs en Sebas zijn bij ons) dat er vandaag 14.000 mensen op 4000 locaties aan het werk waren om te natuur op te schonen. Hopelijk hebben ze net zulk mooi weer gehad als bij ons in de Krimpenerwaard, er waren heel wat mensen in T-shirt aan het werk vanmiddag.

Mart is al driftig met de bladzuiger in de weer geweest, was ook wel nodig. Deze kant is klaar, geen blad meer aan de boom. Aan de andere kant van het huis is de komende weken nog wel wat te doen, alleen al de vier platanen met hun grote bladeren geven nog blad genoeg. Het uitzicht is nog mooi met die verkleurende bomen en het had niet veel gescheeld of ik had alsnog een stoel buiten gezet. Wat een weertje!

Ik heb me aangesloten bij een loopgroep uit Oudewater, via vriendin Ineke. Minimaal één maal per week wil ik dit gaan doen. Lekker zo'n vijf kwartier stevig doorlopen met de Nordic Walkingstokken. Vanmorgen een rondje Linschoterbos gedaan en in die plaats koffie gedronken. De eerste keer is goed bevallen, dit gaan we meer doen. De kwaliteit van de foto is niet groots, gemaakt met mijn mobieltje. Ik ben niet handig met zo'n klein apparaatje, geef mij maar iets stevigs in mijn handen.

Met de pont over de Lek bij Bergstoep komen we de Krimpenerwaard weer binnen. De laatste jaren gaan we voor Rotterdam de snelweg af, de N3 richting Papendrecht, dwars door de Alblasserwaard. Hiermee vermijden we de drukte rond Rotterdam en bij de Algerabrug. Op wat drukte rond Lyon na flink door kunnen rijden. Vanmorgen om kwart voor zes vertrokken uit Frankrijk en vanmiddag om vijf uur weer thuis in Nederland. Auto is uitgeruimd, de meeste spullen zijn opgeborgen en ons Stolwijkse leven begint weer.

Mart is vandaag 63 jaar oud geworden en van plan er nog vele jaren aan vast te plakken, hij is hier immers nog lang niet klaar. Verjaardagsvisite van Akkie en Renée en ook Marianne, die een weekje op het kasteel logeert. Verder de aan broer Joop beloofde foto van de tweede muur op het lagere terras. Het geheel begint nu wat te worden, we zijn er zelf erg tevreden over. Het middelste stuk wordt een  jeu de boulesbaan  en op het bovenste gedeelte komt een zitje. Op de rand komen dan deze grote stenen. Het grootste deel van de stenen die we nodig hadden voor deze laatste muur komen uit de achterste schuur, die nu nagenoeg leeg is. Daar kunnen we dan volgend jaar de voorbereidingen gaan treffen voor een te storten vloer. Plannen genoeg, maar nu gaan we eerst even een paar maanden naar Nederland, ook weer leuk. Een ding is zeker, we hebben genoten van deze eerste volle zomer in de Ardêche.