HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Op mijn facebookpagina verschijnt af en toe een foto die ik exact een jaar geleden genomen heb. De foto van vandaag laat zien dat we toen al sperzieboontjes hadden. Ik ben even in de moestuin gaan kijken maar er is nog geen boon te zien, wel bloemetjes en dat is veelbelovend. Door het koude voorjaar lopen we toch wat achter in de moestuin. De eerste paprika hangt aan de plant en kijk eens wat een courgettes er aan komen. Eigenlijk heb ik genoeg aan de opbrengst van één plant maar ik zet er ieder jaar weer twee. Waarom weet ik ook niet, uitdelen heeft ook geen zin want iedereen hier heeft altijd veel te veel courgettes. Deze week al een lekkere komkommer gegeten en dit hieronder eten wij ook als komkommer. Het zijn grote augurken en wij noemen ze altijd 'groffies'. Je moet ze niet al te groot laten worden, dan zijn ze erg lekker. En deze jongen hieronder staat vanavond op het menu samen met een aardappeltje en een gehaktbrood. Wat ziet ie er mooi uit, ik ben

Een hele grote envelop gisteren bij de post van vriendin Ineke. Achterop hadden veel mensen van mijn winterse loopgroep hun naam gezet, heel leuk. Ineke maakt hele mooie kaarten, twee ervan zaten in de dikke envelop. Wat zat er nog meer in? Allerlei mooie spulletjes van papier, echt helemaal te gek. Wat te denken van die velletjes met roosjes en die beeldschone poësieplaatjes? Dit alles is natuurlijk bedoeld om snail-mail te maken en waarschijnlijk ook om mijn creativiteit aan te wakkeren. Wat ben je toch een geweldig mens, Ien. Reuze bedankt! Ik moet hier natuurlijk mee aan de slag dus ik nodig mijn lezers uit om te reageren als ze een leuk gevulde envelop in hun brievenbus willen ontvangen. Verwacht niet teveel want ik ben maar een beginner op dit gebied, maar ik ga natuurlijk wel heel erg mijn best doen. Dus ik zou zeggen: reageer!

We hadden het beloofd dus reden we vandaag met een auto vol gereedschap naar het kleine plaatsje Arlix achter Vals-les-Bains waar Marie-Christine tegenwoordig woont. Mart zou daar boekenplanken tegen een muur maken. Het was prachtig weer, zuidelijk warm maar Marie heeft een lekker schaduwrijk terras waar het goed toeven was. In de loop van de dag maakten we een klein wandelingetje door haar buurtje. Mooie huizen zo tegen de helling met uitzicht in de vallei waar de rivier de Ardèche stroomt. Men had haar verteld dat haar nieuwe brievenbus bij de bussen op de bovenste foto zou komen te hangen, 3 minuten lopen van haar huis. Dat vond ons Marietje maar niets, zij wilde hem vlak bij haar huis dus vertelde ze dat ze invalide is. Zo kwam de brievenbus aan dat leuke hekje bij haar huis te hangen. 'Verworven rechten' Marthy, zegt ze dan, 'daar hebben we voor gestreden' (lees gestaakt). Ik geef maar geen antwoord. Versieren kan ze wel, ziet haar tafel met dat oude g

Bovenstaande stond vanmorgen op de achterkant van ons theezakje. Daar gingen wij onder het ontbijt samen eens over mijmeren, want we hebben op dat gebied wel het een en ander meegemaakt. Ik ga hier over drie plekken wat uitwijden, maar ik zou er zo nog een paar kunnen noemen. Met stip op nummer één staat wel de meest bijzondere, dit zullen weinig mensen in hun leven gedaan hebben. Twee nachten in je daktent bovenop de auto slapen in een smerige garage in Marokko. Ik ga het hele verhaal niet vertellen, lees er hier  en hier  maar over. Ook een vreemde is de overnachting die we maakten hoog in de bergen van Guatemala toen we daar in 2008 de Maya route deden. De hele dag gestegen over een modderig steil pad kwamen we tegen de avond aan in een indianendorp waar we zouden slapen in het dorpshuis. Laat ik er wel bij zeggen dat dit er het beste uitzag van alle huizen die daar stonden. Er waren een paar armoedige bedden, wat hangmatten en een paar houten vlonders waar Mart en ik

Vijf kilometer ten noorden van Aubenas ligt het kuuroord Vals-les-Bains waar iedere zondag een grote markt wordt gehouden. Zolang er nog niet al te veel toeristen zijn vind ik zo'n markt wel een keertje leuk om te bezoeken. Met heerlijk weer liepen we vanmorgen dus te slenteren door de smalle straten met al zijn kramen, genietend van de marktkooplui met hun waar. Ik koop niet veel maar bij een kraam zoals hierboven heb ik altijd wel wat nodig, wat een kleuren en vooral geuren, heerlijk. Overal wordt je een stukje kaas of worst aangeboden en de caillettes (gehaktbal met snijbiet) vonden we zo lekker dat er een paar mee in de tas gingen. Deze courgettes lagen er uitnodigend bij maar ik kocht ze niet want ik weet zeker dat ik ze deze week uit eigen moestuin kan oogsten. Hetzelfde gold voor de nieuwe aardappelen en de kersen. Wel kocht ik nog een paar prachtige grote knoflookbollen, nieuwe oogst, want die heb ik zelf niet in de tuin. Moe geslenterd stapten we in de auto

En hoe is het met de jeu de boulesbaan van Le Serret? Nou, in ontwikkeling zullen we maar zeggen. Al het hout wat er lag is inmiddels klein gezaagd en de zaagtafel is verdwenen en daarvoor in de plaats staat de betonmolen nu op dit terras. Mart is een van de muurtjes aan het verhogen zodat de ijzeren ballen netjes op de baan blijven en er niet overheen rollen. Het geheel wordt zo hoog dat we er misschien ook nog grond op kwijt kunnen van die hoop daar achteraan. Dan moet er nog een verhardingslaag en daarna een toplaag van fijn grit op. Een bijkomend voordeel van het verhogen van de muur is dat we weer een stel stenen kwijtraken want die hebben we meer dan genoeg. Maar goed, er moet nog meer hier gedaan worden met stenen, dus wie weet raken er ooit eens van af.

Er zijn door manlief deze week twee grote rode bessenstruiken kaal geplukt en door mij verwerkt tot bessensaus en jam. Ik vind dat rissen een heidens karwei, dus dat heb ik maar met een deel van de bessen gedaan. Bij die geriste bessen ging een zelfde hoeveelheid aardbeien en daar is jam van gemaakt. De overige bessen heb ik gewassen, met een beetje water zacht gekookt en daarna door de passe-vite gedraaid. Daarvan heb ik acht potten gelei en vijf potten saus gemaakt. Voor die gelei gebruikte ik deze keer geleipoeder wat ik aanlengde met een fles appeldiksap. Vandaag voor al die potten etiketten uitgeprint, ze geknipt en op de potten geplakt. Zo, ik ga met een tevreden gevoel het weekend in. Hierna komen de kruisbessen aan de beurt.

Zeker in het voorjaar als we nog geen gasten hebben, lopen we hier rond te stappen in de alleroudste kleren die we hebben. De hele dag in de tuin bezig, vaak op je knieën, dan heeft een nette broek weinig zin. In de loop van de zomer wordt het dan wel iets beter maar ik draag hier toch nog veel oude kleding uit mijn kantoortijd af, het hoeft immers niet zo modieus te zijn. Ik heb planken vol met die afdragertjes. Bij dat woord moet ik altijd aan vroeger denken. Ik kom uit een groot gezin, de oudste was een jongen en daarna kwamen er vier meisjes waar ik de derde in rij van was. Dus jullie begrijpen het wel, de jongste twee kregen de afdragertjes van de oudste twee. Mijn moeder kon heel goed naaien, zij was opgeleid als coupeuse en alle kleding werd genaaid op de naaimachine verborgen in dat meubel waar wij bij staan. Toen zij het steeds drukker kreeg met haar groter wordende gezin kwam er zelfs een thuisnaaister. Mijn eerste jas uit de winkel kreeg ik pas op mijn twaalfde toen ik naa

De oude rieten stoeltjes die we altijd onder de lindenboom hadden staan waren na vierentwintig jaar echt aan hun einde gekomen dus kocht ik via Marktplaats dit leuke viertal voor de belachelijke prijs van dertig euro. Ik deed het verleden najaar nog vanuit Frankrijk, de verkoper woonde in de straat waar de wijnwinkel van onze oudste zoon is gevestigd, dat kwam mooi uit. Toen we ze afgelopen winter mee naar Frankrijk namen bedacht ik me dat een paar kussens erin wel leuk zou staan.   Eerst maar eens in mijn naaikastje kijken of ik nog een lap stof had die daarvoor geschikt zou zijn. Zie je hem daar liggen, rechts onder? Met die lap stof kwamen er heel veel herinneringen naar boven. Het is een restant van een nog veel grotere lap waarmee ik vijfendertig jaar geleden een hoes maakte voor een oude matras die diende als logeerbed. Ook beklede ik er een matrasje  van een kinderledikant en een paar kussens mee voor op de kamer van de jongens, ze zaten er lekker op te lezen. Wat was

Omdat ik wat problemen had met een knie wilde ik een dag of tien geleden een brace kopen bij deze apotheek. Bloedserieus werd mijn knie opgemeten maar de juiste maat was niet voorradig, hij zou besteld worden en dezelfde middag al in de zaak zijn. Ik zei dat ik hem over ruim een week dan wel op zou halen als we weer in Privas zouden zijn. Dat waren we vandaag dus ik zou hem even oppikken. Nou, dat even kon ik wel vergeten! De apotheker zelf kwam naar mijn toe met twee dozen. De omvang van mijn knie lag precies tussen verschillende maten van de braces dus hadden ze er twee besteld en hij wilde dat ik ze beide zou passen. Hij ging mij voor naar zijn kantoor waar ik mijn broek uit kon doen en dan kon ik hem roepen. Beide braces gepast, mijn knie werd nog een keer opgemeten en er werd ook nog gevraagd wat het probleem met mijn knie inhield. Daarna werd besloten dat het de grootste moest worden, ik was het met hem eens. Wij hadden al vaker ervaren hoe goed je geholpen wordt in de Franse

Even een rondje in mijn moestuin waar alles, nou ja bijna alles naar tevredenheid groeit. De eerste tomaten verschijnen aan de struiken, spannend want met al die verschillende tomatensoorten die we gepoot hebben weet ik echt niet wat er te voorschijn komt. Hieronder het hart van een van de courgette planten, een plaatje om te zien. Rechtsonder vormt zich de eerste courgette. Wortelen en bieten groeien dat het een lieve lust is en de bonen gaan ook goed, ik denk dat ik nog wat zaai daar. Wij zijn alle twee gek op bonen en je kunt ze koud en warm eten. Hieronder de bloemen van de aardappelplanten, volgens mij krijg ik een hele grote oogst aardappelen waar we tot ver in de winter van kunnen eten. De foto daaronder is van de snijbonen die ik  tegen het hekwerk zaaide. Op die plek had nu prachtige lathyrus moeten bloeien maar ook het tweede zaaisel is mislukt. Zakje is leeg, volgend jaar een nieuwe poging. Als je goed kijkt zie je rechtsonder een miezerig sprietje van een lathyr