HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

 Afgelopen vrijdag had ik een telefonisch gesprek met de uroloog en samen besloten we dat een drain aan leggen het beste is, dan kan de stent eruit. Ik heb er teveel last van en kan niet meer wandelen en fietsen. Het feit dat ik al bekend ben met met een drain vond hij positief. Een week ervoor toen hij belde zei hij al dat hij de foto's had bestudeerd en vond dat de ene krul van de JJ stent te diep in de blaas lag. Ik dacht toen dat ik het nog wel een paar weken uit kon houden met die stent maar dat bleek dus niet zo te zijn. Hij had zijn huiswerk al gedaan want hij vertelde me dat de drain maandagmorgen, dus morgen al geplaatst gaat worden. Het wordt een dagopname met eventueel een nachtje erbij. Ook moet de stent de komende week eruit. Ik heb wel chemo in die week, merkte ik op. Hij wilde weten wanneer en hoe laat en dat vertelde ik. Dat komt goed uit, vrijdagmorgen voor de chemo gaat de stent eruit en kunnen we je daarna nog even in de gaten houden als jij aan de chemo ligt. Go...

Leuk hoor, wij stonden en klaar voor. Vanaf ons balkon konden we alles bekijken, kinderen me hun lampionnen en de fanfare voorop. Ik ben gek op fanfare muziek, het maakt me blij. Jammer dat je het nog zo weinig hoort. En gisteravond stond we weer op het balkon, ditmaal voor de jaarlijkse trekkertocht.  De Trekker Lichtjestocht van buurtschap ’t Beijersche viert dit jaar het eerste lustrum. Wat in 2021 begon als een letterlijk lichtpuntje tijdens de coronaperiode, is inmiddels uitgegroeid tot een jaarlijks terugkerende traditie. Er reden zo’n 25 tractoren, versierd met lampjessnoeren en andere opvallende verlichting een ronde langs zorgcentra en verpleeghuizen in Gouda, Haastrecht en Stolwijk, en langs het Groene Hart Ziekenhuis. Vanuit Haastrecht door polder Bilwijk kwam de tocht langs ons, twee appartementengebouwen met veel ouderen en daarna gingen ze de hoek om zodat ze nog langs het zorgcentrum achter ons konden rijden. Er waren ontzettend veel kijkers, op de hoek tegenover ons...

Ik heb het net uit, dit boek en wat een prachtig verhaal. Het gaat over Bo, hij is 89 jaar en vroeger was hij sterk, hij werkte altijd in een houtzagerij maar nu  voelt hij dat zijn lichaam het langzaam maar zeker begeeft. Sinds zijn vrouw Frederika met dementieverschijnselen is opgenomen in een verzorgingstehuis, bestaat het leven van Bo uit weinig meer dan bezoekjes van de thuiszorg, wekelijkse telefoongesprekken met zijn enige vriend Ture en de liefde van zijn trouwe hond Sixten. Maar ook die hond willen ze van hem afnemen omdat de wandelingen onveilig worden. Bo heeft een moeiaam kontakt mijn zijn zoon Hans, ze zijn allebei geen praters. Hij denkt veel aan zijn vrouw en zijn moeder maar ook aan zijn vader die een liefdeloze man was. De samenleving lijkt soms sneller te veranderen dan Bo zichzelf kan aanpassen.  Denk niet dat dit verhaal over een oude man die zijn einde ziet naderen een somber verhaal is. Nee, het is warm, met liefde geschreven, het onroert. Voordat ik aan ...

Net de uroloog aan de telefoon gehad over de dubbel J stent in mijn lichaam. Toen wij afgelopen woensdag naar Moordrecht fietsten merkte ik al dat het niet goed met me ging, ik had teveel pijn in mijn onderlijf. In de audio zaak waar we waren voor een laatste controle van Marts nieuwe gehoorapparaten voelde ik me zo beroerd dat ik vroeg of ik een kop koffie kon krijgen. Na daar een poosje gezeten te hebben fietsten we weer naar huis en na mijn middagslaapje dacht ik wel even een paar boodschapjes te kunnen doen, vijf minuten lopen. In de supermarkt werd ik weer niet goed, waarschijnlijk kwam het door de pijn. Dit werd te gek, ik heb bij de vorige stent de laatste twee weken veel pijn gehad en bij deze nieuwe van het begin af. Dus naar de poli gebeld of ik de uroloog kon spreken. Die kon niet eerder dan vrijdag rond de middag terugbellen.  Gisterochten had ik het gevoel of ik door een vrachtwagen was overreden, alles deed pijn in mijn bovenlijf. Ik had een afspraak met Suze, mijn ma...

Vanmorgen heb ik de enveloppen voor de kerstkaarten zitten schrijven en de ontzettende mooie postzegels die we dit jaar hebben er alvast opgeplakt. Nu de rest nog en dat wordt dit jaar niet veel bijzonders. Ik wil er altijd iets leuks van mezelf van maken terwijl ik helemaal niet creatief ben. Voeg daar aan toe dat ik weer veel te laat ben begonnen en er dit jaar de zin niet voor kan krijgen.  Ik heb het probleemje opgelost door een winterfoto bij een afdrukcentrale te bestellen, wel eentje die ik zelf heb gemaakt. En ik heb in mijn digitale agenda een notitie gemaakt dat ik begin november volgend jaar moet beginnen aan de kerstkaarten want ik heb er eigenlijk alles voor in huis. Wie weet wat ik dan tevoorschijn tover. 

Ik zal het wel vaker hebben verteld, wij wonen hier tussen twee rivieren. Meestal fietsen we langs de Lek die zuidelijk van ons ligt maar vanmorgen fietsten we langs de Hollandsche IJssel, noordelijk aan de Krimpenerwaard. En daar ligt aan de IJssel Unichema. Het heeft al lang niet meer die naam, die is ondertussen al heel vaak veranderd maar iedereen gebruikt hem nog. Ook zegt men nog wel 'de kaarsenfabriek' alhoewel de meeste mensen nu wel weten dat de bekende Gouda kaarsen daar sinds 1983 niet meer gemaakt worden. Tegenwoordig produceert men er gespecialiseerde chemische ingrediënten voor persoonlijke verzorging, cosmetica en farmaceutische producten, hoogwaardige ingrediënten voor wereldwijde merken. Het is een groot complex daar aan de IJssel, opgericht in 1853. Op de achtergrond de beroemde Sint-Janskerk maar die staat er al heel wat eeuwen langer. Toch zijn beide onlosmakelijk met Gouda verbonden. In Moordrecht zag ik deze prachtig boom voor de ook mooie kerk staan. Een ...

Meester imitator Bredanaar Abraham de Winter is één van de populairste komieken uit eind 19e eeuw. Met zijn solo-optredens wordt Abraham beschouwd als de voorloper van het huidige cabaret. Met zijn ‘karakterkomiek’ imiteerde hij verschillende personages zoals o.a. een straatveger, conducteur of arts.   Geïnspireerd op dit verhaal heeft de Nederlandse Collin van der Sluijs een muurschildering gemaakt achter de voormalige Stadsschouwburg Concordia. In zijn schildering heeft Collin een zanglijster afgebeeld. Net zoals Abraham staat de zanglijster bekend om zijn imitaties. Hij maakt mooi werk, die Collin. Kijk  nog maar even op zijn website.

  Het Sinterklaasfeest met veel gezelligheid is achter de rug en we gaan op naar kerst. En dat laatste niet te snel bij mij en zeker niet te uitbundig. Vanmorgen eerst maar eens begonnen met alle troep in huis op te ruimen. Papier, karton en een rommelige keuken maar het begint er weer normaal uit te zien. Maar daarvoor maakten we nog een wandelingetje want als het om deze tijd van het jaar droog is moet je direct gaan. Als ik nu uit het raam kijk zie ik heel veel dreigende donkere wolken en af en toe vallen er spetters. Onderweg zag ik deze wilg met die groene alg op zijn bast. Dat hebben niet alle bomen maar deze wel, uitzonderlijk veel.  Als er één boom oer Nederlands is, dan is het wel de wilg.  En dan hebben  we het niet over de treurwilg, de kruipwilg of de boswilg, maar over de gewone huis-, tuin- en  keukenwilg, ook wel de schietwilg genoemd. Als heel veel kale kruinen in Bovenkerk, het knotten is begonnen.

Ja, het was afgelopen donderdag een drukke dag maar wees gerust, ik had overal voldoende rustpauzes ingepland dus het was goed te doen. Maar toen we terug kwamen rijden uit Hilversum kregen we met  een vroege spits te maken en duurde het even voordat we thuis waren. In zo'n geval bel ik soms vanuit de auto naar Theo, onze Chinees en bestel dan twee van die heerlijke loempia's en zeg erbij dat we er over tien minuten zijn. Eigenlijk had ik nog een reden om naar Theo te gaan. Kleizoon Luuk had daar een baantje gevonden en ik wilde hem daar weleens met eigen ogen aan het werk zien. Daar stond hij achter de counter, zelfs al een trui aan met het logo van Chi Garden. Hij had nog wat moeite met het dichtvouwen van het papier om de dozen maar kreeg geduldig aanwijzingen van zijn baas en een collega. Het valt niet mee om een baantje te vinden in ons kleine dorp. Hij heeft twee keer in de week voetbaltraining en op de avond dat hij wel kan had Gerrit van de supermarkt al een wachtlijst....

In het fotomuseum was ook de World Press Fototentoonstelling te zien die we bezochten. Deze keer niet op grote panelen zoals we negen jaar geleden in Maastricht zagen maar kleinere foto's van allemaal hetzelfde formaat. Dit is natuurlijk geen groot museum, de ruimte zal er niet geweest zijn. In 1955 organiseert een groep Nederlandse fotografen de eerste World Press Photo Wedstrijd  om haar werk te kunnen tonen aan een wereldwijd publiek. De eerste winnende World Press Photo in 1955 was van de Deense fotograaf Mogens von Haven, waarop een motorcrosser van zijn motor valt tijdens een wedstrijd.  Het wordt werelds grootste en meest prestigieuze fotografiewedstrijd. Nooit geweten dat  World Press Photo   van Nederlandse oorsprong is. Gabriela Oráa is een Venezolaanse fotojournaliste, bekend om haar werk over politieke en sociale kwesties en mensenrechtens chendingen in Venezuela.  De laatste hoop. Leider van de Venozulaanse oppositie Corina Machado begroet haar aanh...

Wij reden gisteren vanuit Utrecht naar Hilversum om daar het museum te bezoeken. Er waren twee tentoonstellingen die ik daar wilde zien. De eerste was eigenlijk meer een activiteit maar ook leuk voor Sinterklaasfans zoals ik. Hier kom je te weten waar de Sint slaapt als hij in Nederland is want je kan een kijkje nemen in zijn slaapkamer.   Hoe ziet het bed van Sinterklaas eruit? Wat bewaart hij in zijn kamer?  De Slaapkamer van Sinterklaas is te bezoeken voor jong en oud. Klassen, Bso's, iedereen is welkom. Reserveren is alleen noodzakelijk voor groepen van 10 personen of meer. Sint is bijna dagelijks aanwezig. Maar helaas, nu zal je moeten wachten tot volgend jaar. In de Slaapkamer van Sinterklaas leer je meer over de geschiedenis van dit bijzondere feest. Je ziet een speciale tentoonstelling met foto's over het feest. Aankomst van Sinterklaas in een Brabants dorp, in de buurt van Veldhoven, rond 1900. Rond 1900 was Sinterklaas een bekende figuur, maar de Pieten, en vooral de...

Net na de middag had ik een afspraak in het UMC voor een MRI. De neuroloog wilde laten onderzoeken of de neuropathie uit mijn rug kwam omdat ik de eerste verschijnselen al had voor de eerste chemo. Dat moest dus vandaag plaatsvinden maar eerst ging ik lopen in Oudewater. En Mart ging mee. Hij wilde mij eerst brengen en later weer halen en dan weer die richting uit, we komen dan langs Oudewater om naar Utrecht te gaan. Ik belde Joke, een van onze leidsters en vroeg of Mart mee kon lopen, hij heeft Nordic walking stokken. Dat was natuurlijk geen probleem, gezellig een man erbij, zoveel lopen er niet mee. En na vijf kwartier pittig gelopen te hebben schoven we aan een tafel in de voetbalkantine aan voor koffie met Sinterklaas heerlijkheden. We waren met ruim twintig vrouwen en drie mannen en het was heel gezellig. Daarna konden we op ons gemak naar Utrecht rijden, in het UMC was de wachttijd bij onze binnenkomst voor een MRI tien minuten. Dat wordt keurig aangegeven op borden. We hadden l...

Naar de kringloop gisteren, wat spulletjes wegbrengen en ik liep even naar binnen. Ik zocht iets speciaals, namelijk dit boekje. Het is nog te koop hoor maar ik kan me voorstellen dat mensen die niet in taal geïnteresseerd zijn dit boekje zomaar wegdoen als ze het ooit gekregen hebben.  Bij de Dorcas in Bergambacht wordt de goedgevulde bibliotheekafdeling beheerd door een aardige man en ik vroeg hem specifiek naar dit boekje. Hij liep er zo naar toe en haalde het van de plank en constateerde samen met mij dat het splinternieuw was. Achtenzestigste druk, februari 2025. Mijn veronderstelling dat er mensen zijn die dit boekje wegdoen was dus juist. Ik betaalde er 75 eurocent voor. Ik heb het boekje zelf ook, gekregen van een goede vriendin. Het ligt op het toilet want daar zit een mens soms wat langer en dan lees ik er een paar stukjes in. Droog komisch hoe die Paulien Cornelisse over taal schrijft. Onze oudste zoon en ook zijn oudste zoon zijn goed in taal en hebben weleens de neigin...

Dit werk is gemaakt door  het Nederlandse duo Thomas & Jurgen uit Rotterdam. Het valt niet mee om zo'n langwerpig werk in een smalle straat of steeg in zijn geheel op de foto te krijgen, je staat soms letterlijk met je rug tegen de muur. Er zit nog een leuk verhaal aan deze muurschildering vast.  De moeder en zus van Vincent van Gogh woonde een in krap huisje in Breda. Hun inboedel, waaronder kisten met werk van Vincent werd elders op zolder opgeslagen. Na hun verhuizing naar Leiden bleven de kisten in Breda. De nieuwe eigenaar verkocht de werken van Vincent voor een dubbeltje per stuk. Pas later ontdekte hij hoe waardevol de werken waren. De tekst “Trash to Treasure” illustreert deze gebeurtenis.  

  Vanuit de Vlist fietsten we gisteren Schoonhoven in waar we wilden lunchen, we waren nog maar op een kwart van de route. We waren laat vertrokken omdat we rond een uur of elf meer zon hadden verwacht maar dat viel tegen. We vonden een gezellig tentje, druk bezocht door racefietsers en wandelaars met rugzakken en aten er een lekker broodje croquet. Schoonhoven, ook wel de Zilverstad genoemd wegens het Zilvermuseum, is een mooi oud plaatsje met vooral aan de Haven prachtige historische panden. De kerk is de Grote of Barthelemeüskerk, vermoedelijk in de 13e of 14e eeuw gebouwd. Na een laatste blik op de Haven sloegen we rechtsaf naar de Lekdijk. Zoals altijd is het op de Lek druk met scheepvaartverkeer, dat gaat zondags gewoon door. Links op het water een duwboot die twee duwbakken voortstuwt.  De duwboot duwt de bakken, die zelf geen aandrijving hebben, als een duweenheid of konvooi. Dit is een veelvoorkomende vorm van binnenvaart voor het vervoer van grote hoeveelheden vracht...