HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Wat  hadden een gezellige  barbecue gisteravond. We zaten onder de grote lindenboom en het koelte lekker af in de loop van de avond. Ik heb niet veel foto's gemaakt want in zo'n groot gezelschap gaat je aandacht naar andere dingen dan foto's maken.   Onze zoon Bas is een meester in barbequeën, hij weet het vlees altijd op de juiste manier te grillen.    Deze twee kunnen het nog steeds niet laten om gekke bekken te trekken als ik ze op de foto neem. Dit was even een tussendoortje tussen vijf foto's met gekke bekken. De mannen worden groot, zijn alletwee over naar de derde klas middelbare school.

Wij gaan vanavond barbeëcuen met zijn allen plus dat er nog een vriendenechtpaar de gezelligheid komt verhogen. Op het ogenblik zijn de voorbereidingen in volle gang, twee tafels worden gedekt en mijn bijkeuken is een rommeltje, er wordt van alles neergezet. Ik heb alles klaar staan om een bietensalade te maken, bietjes uit eigen tuin. De ei en de appel gaan er het laatst in anders verkleuren ze. Deze salade maken is ook het enige wat ik doe en verder ik heel veel genieten van het hele spul.  Het overige doet de rest van de familie. De kinderen zijn al twee keer gaan zwemmen, die vermaken zich prima. Het wachten is alleen nog op Thijs, onze oudste kleinzoon. Die komt aan het eind van de middag invliegen. 

Gisteren aangekomen in mijn geliefde Serret. De reis ging voorspoedig. Om even voor achten zou de Eurostar vertrekken vanaf station Rotterdam en om zeven uur stapte ik in bij een buurvrouw die me weg bracht. Vroeg genoeg zou je zeggen want is is maar een half uurtje om die tijd. Het werd toch wat later want rond het Hofplein lag alles open dus dat was even puzzelen maar om kwart voor acht stapte ik de stationshal binnen. Gelukkig weet ik precies waar de internationale treinen vertrekken dus verder liep alles gesmeerd. In Brussel aangekomen had ik alle tijd om even het toilet te bezoeken en een kop koffie te kopen en door ging het naar Valence. Ik reisde eerste klas, net wat meer comfort op zo'n lange reis. Om kwart voor drie kon Mart me weer in zijn armen sluiten, fijn elkaar weer te zien na zo'n tijd. Ons mooie dorpje was nog niets veranderd, alsof ik niet weggeweest was. Aan het eind van de middag kwamen er nog even twee vrienden. Kort, maar ze vertrokken vandaag weer naar Be...

Gisteren had ik een lange dag in het ziekenhuis. Om 13.00 uur een afspraak bij radiologie voor opnieuw een echo en schildklierpunctie. Maar de afspraak bij de neuroloog was al om 9.00 uur en en aan die tijd viel niets te veranderen omdat het een spoedafspraak was. Het zij zo, ik nam mijn e-reader mee en zou me wel vermaken. Oudste bracht me, jongste zou me 's middags ophalen. Ik kreeg een onderzoek door een arts-assistent en dat was zeer grondig. Hij stelde vragen over de klachten en voerde een lichamelijk onderzoek uit, waarbij het hele lichaam maar vooral de benen en handen werden onderzocht op pijn, tastzin, reflexen en kracht. Na overleg te hebben gehad met de neuroloog kwam hij terug om me te vertellen dat ik polyneuropathie heb en legde daarover het een en ander uit.  Bij polyneuropathie is er schade aan je zenuwen. Zenuwen zijn een soort ‘draden’ in het hele lichaam die seintjes doorgeven. Sommige zenuwen geven seintjes aan je spieren, zodat je kunt bewegen. Andere zenuwen g...

Ik zie ze dagelijks, die schrikdraadgeleiders maar vele van jullie blijkbaar ook want er waren heel wat goede antwoorden. Die ijzeren pennen steekt de boer in de grond met schrikdaadkoord- of lint door die ijzeren oogjes en daarmee maakt hij een tijdelijke afscheiding om de koeien te verweiden, dus om ze van de ene wei naar de andere te brengen.  Hier is zo'n pen vastgezet in een oud emmertje. Ik kom het draad overal langs de weg tegen  in Bovenkerk. Er zitten daar gelukkig nog een paar grote boerderijen met flink wat koeien. Het droogt met de huidige warmte gelukkig snel maar soms moet ik een beetje hink stap sprong doen op de weg om de koeienvlaaien te vermijden.  

Ik ben wat moeheid betreft weer aardig uit het kleine dalletje wat ik had als gevolg van de chemo en loop weer helemaal Bovenkerk rond. Met het stukje enkele buurt wacht ik nog even, alles op zijn tijd. De week na terugkomst uit Frankrijk krijg ik de tweede chemo en waarschijnlijk zal ik wel steeds een stukje (of stuk) meer vermoeid worden. Het hoort erbij. Ik maakte onderweg maar weer wat foto's, onder andere van deze oude bemoste paal. Het leven gaat zijn gangetje in de buurt, er wordt gemaaid  en de koeien staan lekker te grazen in een sappige wei. Het is natuurlijk allemaal niet zo spannend wat ik zie maar voor mij is het goed, ik ben er voor voorlopig tevreden mee. Om het toch nog wat spannend te maken geef ik een raadsel op. Wat is dit voorwerp, waar wordt het voor gebruikt?

Ik werd de laatste tijd verwend met prachtige boeketten. De eerste heeft heel lang gestaan en bleef mooi en daarvoor kwamen deze zonnebloemen in de plaats. Die staan er ook al een paar dagen, laten hun kopjes niet hangen en blijven stralen. De zonnebloemen staan in een keramische vaas uit de I kea PS-collectie uit 2005 van ontwerpster Hella Jongerius. In dat jaar kocht ik hem ook en ik weet nog dat ik twijfelde toen ik ze zag staan bij Ikea. Ik wist van het bestaan van deze vaas, vond hem erg mooi. Er stonden er nog maar een paar. Vooruit, ik neem hem, zei ik tegen mezelf en hij ging in mijn karretje. Ik betaalde er 35 euro voor.  Het is al lang een collectors item en de prijzen stijgen nog steeds. Op Etsy kan je hem nu kopen voor 403 euro. Ik mag er weleens voorzichtiger mee worden, moet hem altijd van een hoge kast afhalen en ben altijd heel ongelukkig in dat soort dingen.

 In februari las ik Ann Napolitano's 'Je bent prachtig'. Geweldig boek, daar heb ik echt van genoten. Maar ik ontdekte dat ze daarvoor nog een boek heeft geschreven namelijk 'Lieve Edward'. En ook dit boek is weer hartverwarmend, ontroerend zonder dramatisch te zijn. Edward is twaalf jaar en vliegt samen met zijn ouders en broer van New York naar Los Angeles, een verhuizing, een nieuw leven. Het bijna onmogelijke gebeurt, het vliegtuig stort neer en Edward is de enige overlever en komt niet alleen in een mediastorm terecht maar ook in een geheel ander leven. Het verhaal wisselt tussen Edwards nieuwe leven en de uren in het vliegtuig. In elk hoofdstuk worden meer details over de verschillende personages prijsgegeven, ze beginnen te leven. Niet aarzelen, gewoon lezen dit boek.

Iedere dag kom ik er langs, de landwinkel in Bovenkerk en zo nu en dan stop ik om er fruit te halen. Een klein jaar geleden is hier een zelfbedieningsautomaat geïnstalleerd en daar maak ik dankbaar gebruik van, de kwaliteit van de producten is toch net wat beter dan in de supermarkt. Neem nou deze aardbeien, lekkerder is er niet. Ik weet dat ze gekweekt worden op het land dat achter de winkel ligt. Een heel kort lijntje dus en dat proef je. Er is van alles, ook groenten. Soms neem ik daar ook wat van mee maar in ieder geval mandarijnen, aardbeien en zwarte bessen. Het werkt echt heel makkelijk. Op een beeldscherm scroll je door het assortiment en dan selecteer je wat je wil hebben en voeg dat toe aan je winkelmandje. Als je hebt betaald (contactloos of met pin) gaat het deurtje van jouw product(en) automatisch open. Het is eigenlijk nieuw van oud want het doet me denken aan die trekautomaten bij de patattent in Noordwijk waaruit mijn zusje en ik eeuwen geleden een bamischijf  haald...

Er wordt hard gewerkt aan het dak van de boerderij in Bovenkerk, iedere dag zie ik vooruitgang. Ik liep vanmorgen weer een verkort rondje, nog niet sterk genoeg voor meer.  Gistermiddag om bij zessen belde de hematoloog nog terug en ik besprak met hem mijn neuropathie klachten. Hij zou kontakt opnemen met de neuroloog en vandaag terugbellen wat hij ook deed vanmorgen. Volgende week woensdag heb ik een spoedafspraak. Fijn want dit is voor mij heel belangrijk. Neuropathie beschadigt de zenuwuiteinden en dat herstelt niet meer. Ik wil kunnen blijven wandelen, zo verschrikkelijk graag. Wandelen is mijn leven.

Gisteren aan het eind van de middag bedacht ik me, denkend aan de nacht ervoor dat slaaptabletten me zouden kunnen helpen om te slapen. Ik had echt een nacht slaap nodig. Naar beneden gelopen, erg handig als je huisarts vlakbij zit en toen ik naar binnen liep trof ik hem meteen. Ik vertelde van de neuropathie en vroeg hem of ik slaappillen mocht gebruiken. Binnen tien minuten liep ik  met een potje temazepam  naar boven. Toen ik 's avonds na een half uur in bed nog niet sliep ben ik eruit gegaan en heb een pilletje geslikt. Heerlijk geslapen en vanmorgen om half acht pas wakker.  Wel was ik wat moe en eerst begreep ik dat niet. Goed geslapen en toch moe? Toen viel het kwartje, dat is de chemomoeheid natuurlijk. Nou ja, het is niet anders en daar zal ik naar moeten leven. Na ontbijt en oefeningen voor de knieën en voeten die ik dagelijks doe heb ik toch een half rondje kunnen lopen. Ik doe vandaag rustig aan en als ik vanmiddag geen fut heb om boodschappen te doen haal ik ...

Gisteren liep ik nog vijfenhalve kilometer, vanochtend drie, meer durfde ik niet aan. Stel je voor dat iemand me moest oprapen in Bovenkerk omdat ik onwel was geworden. Ik had een slechte nacht, veel ongemak. Al een paar weken voor de eerste chemo voelde ik tintelingen en prikkelingen in mijn handen en voeten. Neuropathie wist ik en ik had er al met de hematoloog over gesproken die er over dacht om me naar de neuroloog te sturen. Neuropathie is een aandoening waarbij zenuwen beschadigd zijn, kan voorkomen bij non-Hodgkinlymfoom. Het kan een bijwerking zijn van de behandeling, zoals chemotherapie, of een symptoom van de ziekte zelf.  Het is een bekend verschijnsel bij chemo en het sloeg bij mij vannacht in alle hevigheid toe met ook veel pijn en kramp tot aan de knieën. Ik ging er maar vroeg uit, slapen deed ik toch niet en heb eerst een douche genomen, daar knap ik altijd van op. Na het ontbijt het ziekenhuis gebeld, ik wilde mijn arts graag spreken om te weten of hij  kon zeg...

Behalve op gezond eten moet ik ook op mijn huid letten. Ik had daar wel wat over gelezen in het behandelplan maar er nog niet veel aandacht aan besteed. Tot een vriendin me er op attent maakte. Zij heeft altijd in de mode gewerkt en vertelde dat er zelfs UV kleding op de markt was. Door gebruik van chemotherapie is je huid gevoeliger voor zonlicht. Er wordt aangeraden beschermende kleding te dragen en een goede zonnebrandcrème met factor 30 tot 50 te gebruiken.  Ik zit eigenlijk nooit in de zon, ook in Frankrijk niet maar ik wil wel blijven wandelen en dan loop ik in de zon. Gelukkig heb ik twee overhemden met lange mouwen en twee dunne sportieve lange broeken, daar ga ik voortaan in wandelen. Gezicht en nek goed ingesmeerd. Die overzet zonnebril had ik gelijk met mijn nieuwe bril aangeschaft en is niet geweldig mooi maar wel lekker groot. Ik bestelde gisteren een petje bij mijnheer Bol en dat lag vanmorgen al bij het PostNL punt in onze supermarkt waar ik het op gingen halen voord...

Ik probeer zo gezond mogelijk te eten. Toen ik uit half mei slap als een vaatdoek uit het ziekenhuis in Gouda kwam na weer diarree gehad te hebben besefte ik dat ik wat aan mijn conditie moest gaan doen maar ook op mijn eten moest gaan letten. Nou eten wij en ook onze kinderen al aardig gezond, zonder kant en klaar voedsel en pakjes en zakjes maar er was bij bij wel wat meer nodig. Ik heb een tumor in mijn lijf en die zorgt voor gewichtsverlies en door al die diarree was ik duidelijk afgevallen. Ik belde iemand hier in het dorp, zij is voedingscoach en ik kende haar wel. Zij gaf me een hele reeks handige tips. Bijvoorbeeld geen zoete tussendoortjes, haal een zak gemengde noten bij de notenkraam op de markt  en als je ergens trek in krijgt en neem je een hand noten. Volle yoghurt, volle kwark, volle kaas. Drie eieren per week dus vanavond eet ik een omelet met champignons. Veel groenten en fruit. In het ziekenhuis kreeg ik van de verpleging ook nog boekjes mee over voeding bij vermi...

Ze zijn er al een poos aan bezig, de twee Stolwijkse broers die dit pand in Bovenkerk gekocht hebben. Als we er langsliepen vroegen we ons altijd af of het bewaard zou kunnen blijven want het ging de laatste jaren wel achteruit. Optrekkend vocht was een van de problemen. Maar zij durfden samen met hun vrouwen dit aan en werken er ieder vrij uur aan. Ze zijn werkzaam in de bouwsector en doen ontzettend veel zelf.   En nu is men afgelopen week aan het dak begonnen, een heel nieuw rieten dak, zo mooi. Er wordt keihard gewerkt, deze foto's nam ik gisteren, men ging gewoon op zaterdag door. Ik zou zo wel een uurtje kunnen staan kijken naar dit oude vakmanschap van rietdekken. De boerderij is tussen 1832 (eerste kadastertekeningen) en 1872 in het bezit gekomen van de familie Dogterom, een bekende familie in Stolwijk en in 1979 verkocht aan een andere eigenaar. Ik was nieuwsgierig wat er onder dat leuke kleine dakje zat tussen de twee Velux ramen en vroeg ernaar. Daar komt een luchtafvoer...

Nou, daar lig ik dan eindelijk aan het infuus en dat ging niet één, twee, drie. Ik heb blijkbaar niet al te makkelijke bloedvaten, zit in de familie zeggen mijn zussen, afgelopen zaterdag ging het ook al mis. Toen had ik meer medelijden met de verpleger die er bloednerveus van werd dan met mezelf. Uiteindelijk haalde hij er een echografieapparaat bij en toen lukte het. Men kan dan de locatie van een bloedvat op een beeldscherm zien en zo makkelijker prikken zonder te hoeven voelen of gissen. Dit pijnlijke zoeken gebeurde nu weer en na drie keer prikken werd het echoappaat er weer bij gehaald.  Ik vertelde de verpleging dat ik weleens mijn oudste zus naar het AVL reed voor behandeling en dat zij dan in de auto al zat te huilen om de pijn van het prikken wat niet wilde lukken. Ik moest bij die herinnering zelf ook een beetje huilen, vond dat toen zo erg voor haar. Afgelopen, werd er gezegd, voortaan ga je eerst naar een speciale afdeling waar ze onder begeleiding van echografie het i...

Volgens mij heeft alle steun die ik krijg, ook via mijn blog, me geholpen de dag van gisteren super goed door te komen zodat ik al eerder dan verwacht naar huis kon. Thuisgekomen bleef ik me goed voelen dus tegen de avond lekker kippensoep gegeten, twee kommen vol. Met Tuc koekjes, een aanrader van een lezer. En dat was een goede tip want ik hou van die zoute koekjes en ze smaakten heerlijk bij de soep. Zelf was ik er nooit opgekomen. Vanmorgen na een goede nachtrust gezond weer op (nou ja..gezond?) gedoucht en ontbijt en toen moest ik er uit zien te komen welke pillen ik allemaal moet slikken en wanneer. Gisteren op de tafel alles al klaar gezet in de goede volgorde maar uiteindelijk toch maar een pillendoosje erbij gehaald wat ik nog ergens had staan. Zal ik of zal ik niet, maar ach waarom niet, ik voel me prima. Regenjack aan en lopen. Beetje miezer maar een straat verder toen ik afsloeg naar Bovenkerk werd het droog en kwam de zon zelfs door. Het waaide een beetje, lekker die wind ...

Hoe het na morgen met het wandelen zal gaan weet ik natuurlijk niet dus ik heb deze week nog iedere ochtend gelopen. Het is er ook weer voor, niet te warm en niet te koud, precies goed. Meer dan een kilometer of vijf loop ik niet, ik kan duidelijk voelen dat ik sneller moe word door de tumor in mijn lijf. Die is groter geworden las ik in het verslag over de CT scan die ik afgelopen zaterdag heb gehad. Hij was 7 cm en nu is de afmeting 8.5 cm. Geen leuk bericht. Het goede nieuws is dan weer dat men veel positiever is over de vlekken op de lever, die zien er nu beter uit ten opzichte van de eerdere PET-CT scan. Ik krijg vanmiddag nog een telefoontje om het een en ander te bespreken.  Het is ondertussen voor mij een situatie geworden van leven tussen hoop en vrees waarin ik probeer zo rustig mogelijk te blijven en dat lukt me tot nu toe vrij goed. Dat laatste is niet te voorspellen, iedereen reageert weer anders op een ernstige ziekte en er zullen ongetwijfeld ook voor mij hele moeili...

Zondagochtend voelde ik me weer kiplekker. Ik voel nu nog wat pijn in mijn flank maar dat is pijn van een operatiegebied, af en toe wat paracetamol lost dat wel op. Er was al vroeg bloed afgenomen en die waardes bleken goed te zijn dus ik mocht weer naar huis, zoon Bas haalde me op. 's Middags me verdiept in een boekwerk wat me online toegestuurd was door de afdeling Hematologie van het UMCU. Het was de bedoeling dat ik me daarmee zou voorbereiden op een videoconsult met een oncologie verpleegkundige wat vanmiddag heeft plaatsgevonden.  Zij legde uit wat ik donderdag kon verwachten, vertelde over de medicijnen die ik toegediend zou krijgen en ook, heel belangrijk, de bijwerkingen. Floor zat naast me en we hebben nog wat vragen gesteld. Het gesprek duurde een uur en was beslist verhelderend. Maar kon ik tot nu toe alles behappen, de aankomende behandelingen maken me knap onzeker. Wat gaat dat allemaal doen met mijn lijf, hoe ga ik me voelen, zal het aanslaan? Ter voorbereiding op el...

Afgelopen donderdag begon ik het vermoeden te krijgen dat ik weleens blaasontsteking zou kunnen hebben en vrijdagochtend stond ik om acht uur met een potje urine voor de balie bij de groepspraktijk onder ons appartement. Mijn huisarts zag mij binnenkomen en kwam direct naar voren lopen en vroeg me wat er was. Ik liet hem het potje zien en sprak mijn vermoeden uit. Hij liep er meteen mee weg, vijf minuten zei hij, dan weet ik het. Het bleek inderdaad blaasontsteking te zijn maar geen zware. Hij zou het op kweek zetten en maakte een recept wat ik bij de apotheek, ook in de groepspraktijk, kon ophalen. Ik hoop dat de chemo van donderdag niet in gevaar komt zei ik nog maar hij dacht dat ik dat wel zou redden met de tijd die ik had. Zaterdagochtend om kwart voor drie werd ik wakker van de pijn en dat was een hevige pijn, ik herkende het meteen. In de linkerflank, nierstuwingen. Dit is mis wist ik onmiddelijk en goed mis. Paracetamol ingenomen maar dat helpt niet tegen dit soort pijn, dat do...

Het is niet te geloven, mijn agenda stroomt vol, ik heb ondertussen een stuk of twaalf afspraken in het UMC. De belangrijkste twee heb ik volgende week. Maandag moet ik inloggen in het patiënportaal van het ziekenhuis en dan heb ik een vidiogesprek met een verpleegkundige, dat gaat een uur duren. Zij gaat me alles vertellen over de chemobehandelingen en ik mag al mijn vragen op haar af vuren. De donderdag daarop krijg ik mijn eerste chemo. Dat wordt een dagbehandeling die om tien uur begint en tot een uur of vijf duurt. Waarom zo lang? Dit is vanwege de noodzaak om de optimale dosis en toedieningswijze te bepalen en om de reactie van het lichaam op de medicatie goed in de gaten te houden. Dit is alleen het geval bij de eerste chemo. Vóór de chemobehandeling moet ik 's morgens nog bloed laten prikken en een ECG (hartfilmpje) laten maken. Als ik het goed zag staat de tweede chemobehandeling ook al ingepland. Er staat ondertussen zoveel in die agenda dat het me een beetje duizelt. Mor...

Druk vandaag aan de telefoon.Eerst belde mijn huisarts die nieuwsgierig was naar uitslagen. Die had ik nog niet dus hij belt later terug. Rond 12.00 uur had ik een telefonische afspraak met de internist die me tot nu toe behandeld heeft en waar ik wat uitslagen van verwachtte. De schilderklierpunctie wees op wat onrustige cellen dus daar willen ze meer over weten, een tweede punctie wordt gepland. En dan de lever. Daar werd ik afgelopen maandag over gebeld  door een arts-assistente van de maag- lever- en darmpoli. Er zitten 4 goedaardige cystes maar ook nog wat ander plekjes en daar gaat men een MRI scan voor plannen. Het wordt niet als zorgelijk gezien. Laat in de middag het telefoontje van de hematoloog, Floor zat naast me. Twee horen meer dan een. Hij herhaalde nog even wat hij al eerder had verteld, een laaggradig lymfoom van 7 cm tegen de urineleider en nog 2 plekjes in de botten. Men heeft gekozen om de behandeling direct te starten omdat er rekening gehouden moet worden met ...

Veel mensen vragen me wanneer men nu eindelijk eens gaat beginnen met mijn behandeling. Tja, dat kan nog wel even duren, er moeten eerst nog wat hobbels genomen worden. Allereerst de lever met die donkere vlekken, daar is verleden week een echo van gemaakt en daarover had ik vandaag telefonisch kontakt met een maag-, lever- en darm oncoloog. In het verslag van radioloog had ik al gezien dat er enkele, 4 à 5 stuks, simpele cystes op de lever zaten maar verder nog wat andere afwijkingen. De oncoloog vertelde me dat ze die afwijkingen beter in beeld willen krijgen dus men gaat een MRI van de lever maken. Krijg ik een afspraak voor. Woensdagmorgen wordt ik gebeld door de arts die ik eerst had, dat zal wel over de echo en punctie van de schildklier gaan, het volgende hobbeltje.  En dan is 's middags de hematoloog aan de beurt en ik ben heel nieuwsgierig naar wat die te vertellen heeft, morgen wordt ik immers besproken in het multidisciplinair overleg. Het zou zomaar kunnen dat ik nog ge...

 Veleden jaar juni namen Mart en ik samen het besluit om het huis in Frankrijk te gaan verkopen en toen we in september terugkwamen in Stolwijk hebben we onze kinderen bij elkaar geroepen en ze het verteld. Zij waren het unaniem met ons eens, een verstandig besluit. We hadden in Frankrijk al contact gezocht met een Nederlandse makelaar. In december, ik geloof tijdens het Sinterklaasfeest, kwamen we op het idee om nog één keer met zijn allen naar het franse huis te gaan, dus deze zomer. Een week werd afgesproken waar iedereen kon (zo ongeveer) en ik begon me er al op te verheugen, dat hebben moeders. In het ziekenhuis in Aubenas tekende ik samen met Mart online de makelaarsovereenkomst, we vonden dat de verkoop door moest gaan maar op dat moment hadden we nog geen enig idee wat er met mij aan de hand was. Begin mei ging het huis in de verkoop en sinds die tijd hebben we veel kijkers gehad maar nog geen kopers. In het licht van wat we nu weten over mijn ziekte is dat totaal onbelangr...

Blogvriendin Jeanne woont boven Amsterdam en ik eronder. We troffen elkaar halverwege. Samen liepen we de de NS-wandeling Gein en Vecht. De wandeling is 14 km lang maar wij liepen er een deel van. We troffen elkaar op station Abcoude en begonnen eerst met koffie op het terras bij het oude stationsgebouw. Na de koffie volgden we de smalle asfaltweg die langs het riviertje Het Gein slingert. Mooie boerderijen waarvan nog velen vol in bedrijf zijn. Onderweg passeerden we molen Delphine. Die mooie naam dankt de molen aan een vroegere Parijse eigenaar. Het riviertje lag vol met waterlies, een prachtig gezicht. We passeerden Fort Nigtevecht wat een onderdeel is van de Stelling van Amsterdam, een voormalige verdedigingslinie rondom Amsterdam die is aangelegd tussen 1843 en 1914. Dit fort moest het Merwedekanaal (nu Amsterdam- Rijnkanaal), de Vecht en de sluizen beschermen tegen de vijand. De Stelling van Amsterdam staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco.  Hier staken we via de Liniebrug...

Gisteren het eerste bezoek aan de hematoloog. Fijne jonge vent die ruimschoots de tijd voor ons nam, we hebben meer dan een uur bij hem gezeten. Hij vertelde veel maar wij konden ondertussen ook veel vragen. Ik had wel een lijstje gemaakt maar dat kwam eigenlijk allemaal aan bod tijdens het gesprek. Ik ga nu even technisch worden. Ik heb dus een B-cel non hodgkin lymfoom en nog specifieker een folliculair lymfoom. Dat is een vorm van lymfklier kanker. Het is een laaggradig lymfoom, ook wel een indolent non-Hodgkinlymfoom genoemd, een langzaam groeiende niet agressieve vorm van lymfeklierkanker. Dat klinkt best wel positief. Negatief, het is chronisch, niet te genezen maar na behandeling kan de ziekte voor langere tijd wegblijven. Het ligt er natuurlijk wel aan hoe je op de behandeling reageert. Er zijn nog wel wat hobbels te nemen. Twee afwijkingen op de lever en daarvoor wordt een afspraak gemaakt met een maag-darm-lever arts. Op wervel L2 zit ook een lymfoom, daar moet misschien een ...

Wat was het leuk, de musical waar onze kleindochter in meespeelde en met haar 21 klasgenoten. Ik geef het je te doen om samen met een stel aankomende pubers binnen een paar maanden een goed product op de planken te krijgen. Lof voor deze groep juffen. Maar ook voor deze kinderen die elkaar hielpen stukken beter te leren spelen. Tekst werd bij elkaar overhoord en dansjes werden door de kinderen samen bedacht en aangeleerd. Wat een enthousiasme. De 'High School Musical' is een kinderbewerking van de originele versie die in het theater heeft gedraaid. Saar speelde de president van de drama-club die zichzelf erg belanrijk vond. Ze bracht het met verve. Onze zoon vertelde me van te voren dat hij en zijn familie gereserveerde plaatsen hadden in de zaal. Hij moest iets doen, hij vertelde er niet bij wat, ik dacht iets technisch. Toen het basketbalteam een beslissende wedstrijd moest spelen waren de tegenstanders plotsklaps zoek. Paniek bij de basketballers maar gelach in de zaal toen ...