HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Op de fiets doen we graag een rondje Vlist, dichtbij en niet al te lang en lopend is Bovenkerk om dezelfde redenen favoriet. Al zit er wel verschil in kilometers in. Fietsend trappen we nu wel ruim dertig kilometer weg. Maar met lopen stagneren de kilometers. Langzaam gaat de rechter knie vooruit, die is 11 november geopereerd. Maar links ben ik al bijna zestien maanden bezig en er blijft een vervelende plek in die knie zitten, ik kom niet verder dan een kilometer of vier en dan nog met pijn.  Maar goed, ik zal ook naar de positieve dingen moeten kijken. Ik heb minder pijn 's nachts, slaap daardoor weer beter en slik die zware pijnstillers en de temazepam niet meer die ik een paar maanden gebruikt heb. En die zon, wat help die om je beter te voelen. En door die zon maak je soms mooie foto's. Ik maakte deze vanaf de laatste brug van Bovenkerk. De weerspiegeling van de bomen en zelfs nog het puntdak van de boerderij zijn prachtig op het windstille water.

Een rondje Vlist blijft een van onze favoriete fietstochtjes. Vanuit huis fietsen we zo polder Bilwijk in en komen bij dat mooie riviertje uit. Aan beide zijden van het water veel oude boerderijen waaronder deze schoonheid. Bij zonnig weer fotografeer ik hem graag, zo mooi de schaduwen van de leibomen op die witte gevel. Als er straks blad aan de bomen komt is dit effect niet meer te zien.  Laat er naast dat witte huis nou ook nog een wit wasje aan de lijn hangen en staan er bovendien ook nog witte sneeuwklokjes in de tuin. Dat is geluk. Ik hou van wasjes en zeker witte.  Maar het hield nog niet op want wat loopt daar verderop in een weiland op zijn hoge poten te stappen? Een ooievaar en die valt voor mij in dit geval onder witte vogels. Ik kon de vogel mooi aan de zijkant fotograferen, zo kwam zijn grote oranje snavel goed in beeld.

Nadat we 's morgens de coöperaties van San Juan la Laguna in Guatemala bezochten maken we 's middags een wandeling naar een groot Mariabeeld op een berg. Onderweg moest er even gerust worden. Mart zit hier naast de oudste deelnemer aan onze reis. Vroeg in de ochtend van de volgende dag vertrekken we per boot naar Panajachel. Hier gaan we met een busje verder naar Chichicastenango, natuurlijk weer onder politiebegeleiding. Voor het eerst zien we de oude vulkanen rond het Lago Atitlán vanuit de wolken opreizen. We komen bij een offerplaats op een heuvel even buiten Chichi.  De Machenos (inwoners) blijven hun tradities trouw en komen hier nog regelmatig offers brengen als dank voor en hoop op vruchtbaarheid van moeder aarde. We zien hier een sjamaan aan het werk bij het uitvoeren van een van de vele rituelen.  Bloemen, drank, kaarsen en af en toe een kip worden door de sjamaan aan een Mayagod geofferd. Het eeuwenoude heilidom bestaat uit een halve cirkel van stenen, een kruis en ...

Twee dagen nadat ik de zwarte zwanen had gezien fietsten Mart en ik in de richting van die plek waar het  vrouwtje en de jongen toen nog op het nest zaten. Maar daar zaten ze niet meer want een heel stuk ervoor in een andere sloot zag ik ze zwemmen, ik fietste er bijna voorbij. Ik was stomverbaasd hoe groot de kuikens al waren en dat dat grut al zover was dat ze met papa en mama erop uit konden. Vijf stuks waren het, dat kon ik twee dagen ervoor nog niet goed zien. Papa zwaan was waakzaam, hij zwom naar de kant en begon te blazen toen ik stopte en van mijn fiets stapte. Ik bleef heel rustig staan en toen was het over. Terwijl ik stond te fotograferen hoorde ik een kreet, een mevrouw op de fiets, ze stopte meteen en greep naar haar telefoon. Ze had de zwanen ook gezien en vond ze prachtig. Wel vroeg hè, zei ze tegen mij en ook haar heb ik uitgelegd dat dit van oorsprong geen Nederlanse zwanen zijn en ze andere genen hebben dus op andere tijden broeden. Ze zwommen onder een betonnen ...

  Mijn favoriete plant in de Franse border is altijd de Gaura lindheimeri 'Whirling Butterflies' geweest. De naam alleen al, wirling butterflies, wervelende vlinders. Het is  een vaste plant, die de hele zomer prachtig bloeit, je hebt er zoveel plezier van. De bloemen aan de lange stengels, hebben de vorm van een vlinder en zijn wit van kleur. Het is een speels en sierlijk gezicht in de tuin. De prachtkaars kan goed als snijbloemgebruikt worden. In een boeket zet ik wat langere takken tussen andere snijbloemen, dat staat heel mooi. De Gaura staat het liefst in de zon en heeft niet graag natte voeten.  In mijn goede franse tuingrond doen ze het weleens te goed en worden dan te lang. Dan knip ik ze halverwege de zomer gewoon een flink eind terug. Ik heb ze verleden jaar samen met wat andere vaste planten in een grote bak gezet, dat was een prima keuze. De stengel hangen dan mooi over de bak heen. Afgekeken van de franse plantsoenendienst. Die gebruiken deze plant heel veel ...

Nu het iets beter gaat met de knieën en het bovendien zulk fantastisch weer is ga ik met of zonder Mart iedere dag erop uit. Lopen is nog niet geweldig, pas sinds twee weken loop ik tot de laatste brug van Bovenkerk maar fietsen gaat steeds beter. Vandaag 28 km gefietst zonder al te moe te zijn. Niet zo'n pijn meer met het opstappen, alleen met het nemen van een verhoogd bruggetje moet ik de fietsstand nog op turbo zetten, te weinig kracht. Op aanraden van mijn huisarts die gisteren belde hoe het met me ging nog maar eens een afspraak gemaakt met de orthopeed.  We fietsten naar Haastrecht naar het 'Doove Gat', een natuurgebied van 50 ha.  De officiële naam van het gebied is “Hoge Boezem Achter Haastrecht”. Deze naam houdt verband met de functie van het gebied tot het begin van de vorige eeuw, namelijk een hoge boezem – hoger dan de lage boezem, de rivier de Vlist – waarin het overtollige water van de Lopiker- en Krimpenerwaard werd gemalen voordat het via een sluis in de Ho...

Met dit aanhoudende mooie weer maak ik kleine tripjes in de polder, op de fiets en lopend. Nadat ik de zwarte zwanen gefogrofeerd had kwam ik veel futen tegen maar allemaal te ver weg totdat er eentje keurig in de sloot naast het fietspad tegenkwam. Fiets aan de kant en knippen maar. Het was bijna windstil dus dat leverde foto's met een mooie weerspiegeling op. En toen ging de fuut even in ruste. Weer wat verderop bij een boerderij vier geitjes. Vooral die kleintjes vind ik altijd zo koddig. Het lijkt of ze rustig zijn maar vooral de kleine spul was doorlopend in beweging. Lag er een volwassen geit rustig te liggen en richtte ik er mijn fototoestel op dan stond zo'n kleintje er weer verkeerd voor. Maar op een gegeven moment begonnen ze het toch te snappen. En zo kon ik nog een paar mooie foto's maken van familie geit.

Dit zag ik toen ik uit Bergambacht kwam waar ik een boodschap had gedaan en nog een stukje door de polder fietste. Een zwarte zwaan op een nest en toen ik stopte zag ik dat er ook al jongen waren. Blij verrast was ik. Wat leuk, die dotjes. Of het er nou drie of vier zijn kon ik nog niet goed zien. Ze waren denk ik nog maar net uit het ei. Het mannetje was er ook bij, die hield zijn gezinnetje goed in de gaten. Zwarte zwanen lijken op het eerste gezicht de donkere tegenhanger van 'onze' knobbelzwaan. Maar er zijn niet alleen in kleur duidelijke verschillen. Zo hebben zwarte zwanen min of meer gegolfde vleugelveren en een veel dunnere hals. Deze soort komt uit Australië,  Tasmanië of Nieuw-Zeeland,  hier ontsnapt en verwilderd. Broedt in Nederland meestal in de winter, wanneer het in hun oorspronkelijke broedgebied zomer is. Rondom het nest lagen nog de eierschalen. De zwarte zwanen vormen rond hun tweede levensjaar een koppel voor het leven. De kuikens worden door de ouders sam...

Als we zo in de polder aan het fietsen zijn en ik weer eens een foto maak staan we vaak nog even stil om van de rust te genieten. Als je dan om je heen kijkt zie je alle kanten alleen maar polder, prachtig vinden wij dat. En dat in Zuid-Holland, de drukste provincie van Nederland. We kwamen langs de manege waar dochter Floor van haar vijfde tot haar achtiende altijd les gehad heeft en wedstrijden heeft gereden. Eigenlijk moesten kinderen zes jaar zijn om op les te kunnen maar Floor ging wekelijks mee met twee oudere buurmeisje die daar een pony hadden staan en er ook les kregen. Ze was zo gewend aan paarden dat men een uitzondering voor haar maakte. Haar eerste les vergeet ik nooit. Er werd haar een paard aangewezen waar ze op klom en daarna moest ze even wachten totdat de andere kinderen ook op hun paard zaten. Haar paard bokte en gooide haar er met een zwaai af. Ik schrok me dood, mijn hart klopte me in de keel en ik wilde er op af rennen. Toch deed ik dat niet, wilde eerst eens zien...

Ik zal het maar bekennen, die taart die ik gisteren zou maken voor kinderen en kleinkinderen is er helemaal niet gekomen. De dag ervoor vertelde schoondochter Christianne  over een nieuw winkeltje in het dorp waar ze allerlei heerlijke zelfgemaakte lekkernijen verkochten. Ik had het nog niet gezien en was toch wel nieuwgierig dus we stapten er gistermorgen binnen. Eerst zag ik al dat het ontzetten leuk ingericht was. En toen ik in de vitrine keek en dit zag ging ik direct voor de bijl. Het waren cupcakes van verschillende smaken deeg en ze zagen er zo lekker uit dat ik een doos liet vullen voor mijn verjaarsvisite en het idee van een eigengemaakte taart maar liet varen. Die komt er een andere keer wel.  Nog zo'n leuk hoekje in het zaakje. De jonge vrouw die al dit heerlijks maakt en verkoopt verwelkomde ons hartelijk en vertelde dat ze de jaren hiervoor op bestelling werkte, dus bruidstaarten en zo meer. Nu is ze vrijdag en zaterdag open en schenkt ook een kopje koffie bij dat...

Gisteren mocht ik mijn verjaardag vieren, 76 jaar werd ik. Broer en zus met partners, dochter Floor en zoon Bas, Christianne en Luuk en Saar. De laatste vier waren er al vroeg, die gingen een dagje naar Den Haag, de kinderen hadden natuurlijk vakantie. Voor de familie had ik deze keer een heerlijke mosterdsoep gemaakt met als vulling kleingesneden prei en uitgebakken spekjes. Ik werd verwend met mooie bloemen, veel leuke kaarten, een fijn boek van mijn zussie en ook veel felicitatie appjes en telefoontjes. En van die hartelijkheid ga je je vanzelf hartstikke jarig voelen. Morgen doen we de rest van de boodschappen want zondag komen de kinderen en kleinkinderen. Daar ga ik een taart voor bakken en ik maakt een grote kip kerrie schotel. Als ik een hekel aan koken en bakken had zou ik het allemaal kant en klaar laten bezorgen, ook op dit kleine dorp kan dat tegenwoordig. Maar ik vind het nog steeds leuk om te doen dus ik ga er nog maar even mee door.