HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

De weergoden zijn mij goed gezind, een stralende dag zon op mijn verjaardag. Dat maakt het al feestelijk want we zijn na deze sombere winter niet veel meer gewend. Drieënzeventig ben ik vandaag geworden en ik moet eerlijk zeggen dat ik  nog steeds een beetje moeite heb met die zeven. Maar goed, voordat ik tachtig ben en dat hoop ik wel te worden zal ik er wel aan gewend zijn.  Gisteren zijn de (klein)kinderen geweest en we hebben met elkaar gegeten. Ik had een grote pan  stoofvlees gemaakt en die was helemaal leeg dus gesmaakt heeft het. Vanmiddag komt er een zus van mij en een zus van Mart met hun partners, meer bezoek wil ik nog niet. Donderdag krijg ik weer een niersteenvergruizing en dan volgt een CT scan dus als ik nu een besmetting zou oplopen kan ik die afspraken wel vergeten. Maar ook met minder visite voel ik me toch ontzettend jarig hoor. Heel veel e-mails en appjes met felicitaties en dan nog al die vrolijke kaarten met goede wensen. Bedankt allemaal, ook degene wiens kaartj

Zo zag het er gisterochtend uit vanaf ons balkon. Mist met een zon die op het punt stond door te breken, de kerktoren nog wazig. De platte daken waren wit van de rijp maar dat zou niet lang meer duren want de zon kwam al snel door en die begint aan kracht te winnen. Vroeg in de middag stapten we op de fiets om een rondje Vlist te doen. We reden via buurtschap Schoonouwen naar Bovenberg wat weer een buurtschap van Bergambacht is. Zoals het vroeger gewoon was had je herenboeren die op stand woonden en keuterboertjes die met dit huisje al tevreden waren en daar heel hard voor moesten zwoegen. Zwanen in de polder, altijd mooi maar minder leuk voor de b oeren, die hebben last van ze omdat de vogels het gras opeten en schadelijke uitwerpselen achterlaten. Weilanden vol met zwanen zie je af en toe. In het zonnetje en dan ook nog  in de luwte waren er al heel wat narcissen uitgekomen, een heerlijk gezicht. Boezemmolen nr. 6, aan de Vlist, vlakbij Haastrecht. De roeden van deze molen zijn de la

Deze boerderij met de prachtig gedecoreerde daklijsten fotografeerde ik gistermiddag in 't Beijersche voor de beeldbank van Stichting Boerderij en Erf . Zo'n rijk versierde daklijst wordt ook wel kroonlijst genoemd. Toen ik verleden jaar deze boerderij wilde fotograferen stond hij in de steigers. Ik denk dat deze daklijsten toen opgeknapt werden want het geheel ziet er als nieuw uit en zit strak in de verf. Zo mooi is dit. Toen ik inzoomde op de gevel om een foto te nemen van het engelenraam zag ik pas goed de tekst  boven de ramen. 'Vreede is Rijckdom' is de naam van deze boerderij. Daar sta ik dan in de koude wind op een smalle polderweg terwijl ik deze woorden tot me door laat dringen. Hoe waar is dit! Hoe erg is het dat die vrede nu verdwenen is in Europa. Als ik denk aan de verschrikkingen die de bewoners van Oekraine nu ondergaan kan ik wel huilen.  "De wereld is vandaag veranderd", zei minister Ollongren deze week. Zo voel ik het ook.  

Mart heeft het schilderwerk in de kamer van zijn kleindochter afgelopen woensdag weer opgepakt. Op die dag ging zoon weer naar zijn werk nadat hij als laatste van het gezin Corona had gehad. Allemaal een voor een en bijna zonder klachten. Terwijl wij in Frankrijk waren is er wel gewerkt. Een beeldschoon behangetje tegen de achterwand boven de plek waar het bed komt. En schoondochter kon het niet laten, die heeft alvast leuke prulletjes zitten knutselen voor op de rand van het bed. Dit zijn de deuren van de hang/legkast die nog in de grondverf moeten.  Ieder hoekje van de kamer is benut. Dit schilderwerk staat te drogen.  De vloer is ook al gelegd maar daar ligt nu nog een laag stucloper over heen totdat de schilder klaar is. Nog een paar dagen en dan levert hij zijn werk op.  

Tussen al die dagen met slecht weer was er gisteren opeens een dag met zon en daar moet je van profiteren dus samen met Jeanne liep ik een stukje door het groen wat ligt rondom Leiden. In het Leidse Hout werd duidelijk genoten, kijk maar eens naar dat kleine mannetje wat lekker tegen zijn bal liep te trappen. Wel laarsjes aan want de grond was nog drassig. We dronken er koffie in een mooi theehuis waar het op het terras zo druk was dat we binnen een plekje moesten zoeken. Landgoed Oud-Poelgeest valt onder de gemeente Oegstgeest  wat tegen Leiden aangeplakt ligt. Het Langoed werd ooit bewoond door de beroemde arts en botanicus Herman Boerhaave die van de tuin een lusthof vol exotische planten en bomen maakte. Veel is er niet van over, latere kasteelheren lieten het park opnieuw aanleggen. In de tuin bloeiden er al een haag met rhododendrons, die hagen werden in vroegere tijden vaak aangeplant bij kastelen en landgoederen. Voor dit huis stonden mooie oude bomen en het grasveld was bezaai

Een paar dagen geleden had Sjoerd het in zijn blogpost over de heilige Gerardus Majella en meteen ging er bij mij een lampje branden. Een klein lampje nog maar het gloeide langzaam op. Is er soms ergens een bedevaart ter nagedachtenis van deze heilige? Ja, die was er, in Overdinkel, en toen wist ik genoeg, daar ging opoe altijd heen. Mijn grootmoeder van moederskant, de hele familie noemde haar heel ouderwets opoe in plaats van oma, was streng katholiek en liep alle bedevaarten in heel Nederland af. Zij zat in de katholieke kerkgemeenschap van Noordwijk-Binnen in allerlei verenigingen. Aan haar plek in het midden op deze twee foto's zou je denken dat zij wel een bestuursfunctie heeft gehad maar ik weet er niets van. Wel dat het een rijzige vrouw was en dat ze streng uit haar ogen keek, als klein kind was ik een beetje bang van haar, ik kroop altijd achter mijn moeders stoel als we bij haar op bezoek waren.   Zo te zien was ze hier wat jonger en liep ze mee in een processie in Leide

We maakten een gecombineerd bezoek aan Drenthe. Van zaterdag- tot zondagmorgen bij mijn zus en vandaar was het maar een half uurtje naar Assen waar we in het Drents Museum de tentoonstelling van Frido Kahlo bezochten. Deze tentoonstelling stond de hele winter al in mijn agenda maar eerst dacht ik 'dat komt nog wel' en daarna sloten de musea weer wegens de Corona. Nu alles weer normaal is vond ik dat ik nu maar eens op moest schieten. Voor de mensen die ook nog willen gaan, de tentoonstelling is verlengd tot en met 18 april. Frida dus. Ik had lang geleden al eens een biografie van haar gelezen en verleden jaar winter een roman over haar leven. Zij was een beroemde Mexicaanse schilder die nu een symbool is van vrouwelijke kracht en uithoudingsvermogen. Een eigenzinnig type die al vroeg invalide raakte en daardoor een leven lang pijn had. Dat belemmerde haar niet om te schilderen. Frieda leefde van 1907 tot 1954. Deze foto werd gemaakt door haar vader die fotograaf was, zij hielp

Tussen twee stormen door waren we zaterdag in Drenthe bij mijn zus. Zij woont tegen de bosrand aan dus dat maakt het makkelijk om een wandeling te maken wat we 's middags dan ook deden. Er stond nog wel wat wind maar het was gelukkig een stuk rustiger dan de dag er voor en het was droog. Er liep een kleine kudde koeien van een voor mij onbekend ras. Maar mooi waren ze wel met die wat krullerige roodbruine vacht. Deze koe ziet er nogal vervaarlijk uit. Maar dit kleintje was zo leuk, die zou je zo in je achtertuin willen zetten. Maar die achtertuin heb ik niet meer dus dat leukerdje bleef waar ie was. De structuur van deze boombast was zo mooi, net een modernschilderij van dichtbij. Klik maar even op de foto, dan zie je het beter. Deze zus is net zoals ik een tuinliefhebster, hebben wij van onze vader.  Rondom haar huis is alles versierd met planten en wat zij in de natuur vindt. Prachtige stillevens.

Deze twee muurschilderingen zagen we in december toen we een wandeling maakten bij het Fort bij Vechten. Ze waren gemaakt op de twee muren van een viaduct. Gek, ik liep eerst door, dacht dat het een of andere reclame was, er op geplakt maar na beter kijken drong het tot me door dat het op de muur geschilderd was. Alles in p erspectief getekend, dat wil zeggen dat diepte wordt weergegeven. Zo knap gedaan. Hulde aan de maker.

Ik hoop dat jullie allemaal heelhuids de storm overleefd hebben en dan ook nog zonder of niet al te veel schade. Het was een zware storm met zelfs dodelijke slachtoffers, heel erg. Ik ervoer het in een appartement op twee hoog met grote ramen pal op de wind toch anders dan in ons oude huis op de begane grond in de luwte van de dorpskern. In Cabouw werden de zwaarste windstoten gemeten, dat ligt hier 15 km vandaan. Ik vond het niet prettig, dat geweld van de wind en was ook bezorgd om de bomen bij de parkeerplaats, vooral die twee mooie grote op de kop. De linkse staat al wat schuin en ging wel erg heen en weer. We moesten denken aan de kastanjeboom bij onze winkel die vier jaar geleden tijdens een storm omging, die stond ook zo te schudden. Dochter meldde dat de dakpannen van de kerk naar beneden zeilden en de brandweer reed af en aan door het dorp. De wind kwam vanaf de provinciale weg langs het dorp en we hoorden ontzettend veel sirenes. Deze foto stuurde oudste zoon vanuit Scheveni