HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Het was me een dagje wel. We vertrokken voorspoedig om zes uur vanochtend maar in de buurt van Thionville, net over de Luxemburgse grens naar Frankrijk, kregen we een klapband  van de aanhanger, finaal kapot. Gelukkig waren we net bij een afrit en omdat we een tandemasser met twee wielen aan iedere kant hebben konden we, weliswaar langzaam, nog wel rijden. Op zoek naar een garage met de juiste maat band. Dat kostte wat moeite maar uiteindelijk zijn we prima geholpen en kon de nieuwe band er weer onder. Dit geintje zorgde wel voor ruim twee uur oponthoud dus we kwamen laat aan. Toen hadden we ook nog een bevroren leiding en er sloeg er een stop door. Nee, het is niet altijd rozengeur en manenschijn in het Franse huis, maar goed, alles werkt weer, de kachel brandt en morgen staan we gezond weer op. 

De auto en aanhangwagen zijn gepakt, het huis wat we achterlaten is schoon, tuin netjes, dus we kunnen. We gaan de Krimpenerwaard weer verruilen voor de Ardêche, dus als afscheid een foto van een mooie boerderij aan de Steinsedijk tussen Haastrecht en Hekendorp. Een aanrader om te fietsen, zo eind april als alle fruitbomen in bloei staan op de boerenerven. Na Hekendorp door fietsen tot Oudewater, daar lekker koffie drinken op één van de terrassen op de Markt en dan nog even door naar Linschoten langs de Lange Linschoten. Terug via de Snelrewaard naar Oudewater. Een prachtig rondje voor wie van fietsen en Nederland op zijn mooist houdt.

Op 24 januari schreef ik op mijn blog dat het lenteklokje al bloeide, weliswaar een stuk of vijf, maar toch. Daarna werd het kouder en nog kouder en alle, vroegtijdige groei, stopte. En nu, op de tijd dat het hoort, komen ze allemaal in bloei en in de hortensia 'Annabelle' zijn al dikke knoppen te zien. De natuur herstelt zich zelf normaal gesproken, maar van mijn blauwe druifjes is niet veel terecht gekomen, bevroren. Volgend jaar weer nieuwe kansen.

We beginnen ons voor te bereiden op ons vertrek van a.s.zaterdag. Vanmorgen werd er een grote rol drainagebuis afgeleverd, Mart heeft gisteren nog een tweedehands put op de kop getikt en die grote pollen phloxen en sedum stonden verleden week voor € 1,- per stuk te koop bij een boerderij waar we langs wandelden. Gauw even terug gegaan en opgepikt met de auto. Voorlopig blijven we twee maanden in Frankrijk, dus er moet wel het een en ander mee. Maar we zijn ondertussen experts in het heen en weer sjouwen naar Frankrijk, dus alles is op schema.

In opdracht van het hoogheemraadschap zijn alle watergangen in onze gemeente uitgebaggerd, dus ook de put die aan onze tuin grenst. Het was hard nodig, hij was helemaal dichtgeslibd. Ik heb even staan kijken naar de werkzaamheden en zag er heel wat fietsbanden uitkomen en Mart had al een fietsframe omhoog zien komen. Nelis, onze voorganger in de fietsenzaak was niet zo moeilijk met zijn afval, net zoals zoveel mensen in die tijd.

Ik moest vanmorgen voor een controlebezoekje in het ziekenhuis in Gouda zijn. Ben op de (electrische) fiets gegaan en vanuit Gouda door de Reeuwijkse Plassen naar Hekendorp, waar ik een bezoekje bracht aan Marjola, mijn schoonheidsspecialiste. Zij wist al dat ik wat later zou kunnen komen, ik heb een behoorlijk rondje plassen gedaan. Het was genieten op de fiets daar, stil en over weggetjes met leuke namen als "Twaalfmorgen" en "Negen Viertel".

Mijn broer Karel vroeg in een reactie  op een van mijn blogs over Vietnam waarom al die vrouwen toch van die monddoekjes droegen. Wij namen aan voor de smog in de steden. Dat is ook wel zo, vertelde Hoc, onze reisleider, maar de voornaamste reden is toch dat de mensen niet al te veel willen verkleuren. Hoe blanker, hoe mooier en voor dat schoonheidsideaal dragen de dames niet alleen monddoekjes maar ook (lange) handschoenen en sokken. Blanke meisjes trouwen rijke mannen, aldus Hoc. Zo Karel, dat weet je dan ook weer!

Alweer zo'n prachtige dag. Vandaag de laatste hortensia's Annabelle gesnoeid, nog wat blad opruimen  en dan is de tuin weer voorjaarsklaar. Mart heeft vanmiddag de winterbanden verruild voor de gewone banden, dus ook de auto is klaar voor het voorjaar. De wilgenkatjes blijkbaar ook, ze  zijn wel een plaatje waard

We hadden alletwee nog wel wat te doen, maar dat kon ook wachten, dus vanmiddag lekker de polder doorgewandeld. Dit rondje noemen we altijd "Koolwijk in de rondte". Links tegen de horizon staat de kerktoren van Stolwijk. De vogels hebben het druk, het gras begint te groeien en je ziet de knoppen komen in de bomen en struiken. Het zal ongetwijfeld nog wel minder worden, maar dit heerlijke weer hebben we alvast en neemt niemand ons af.

Kleine Luuk had wat scheefgroei van zijn schedel en heeft nu een redressiehelmpje aangemeten gekregen. Buiten verwachting doet hij het heel goed met dat helmpje op zijn hoofd, heeft er geen last van en slaapt er zelfs zo nu en dan al mee. Het staat zelfs leuk, accentueert zijn dikke toet en stralende ogen. Oké, dit is oma die hier schrijft, maar hij is er echt koddig mee!

Bas en zijn Christianne hadden een groot huis gehuurd in de Ardennnen en nodigden hun beide ouders uit om een paar dagen op bezoek te komen. Nou, daar zeg je geen nee tegen dus zijn we maandag tegen de middag naar het mooie stadje Durbuy gereden. Hier waren we al meerdere malen geweest dus ik wist dat er een straat en een hotel naar mijn vader, Jan van Bohemen, vernoemd waren. Dit laatste is natuurlijk een grapje, maar ik heb wel even opgezocht hoe dat nu zat met die naam van Jean de Bohême . Altijd al gedacht dat ik van adel was. Het huis was heerlijk, sauna en whirlpool, het weer was heerlijk en vooral van het kleinkind hebben we genoten.

Om half zeven vanmorgen geland op Schiphol waar Floor ons al stond op te wachten en 's middags natuurlijk meteen naar Scheveningen om kinderen en kleinkinderen te zien. Thijs vond zijn shirt en legerpet 'gaaf' en Sebas begint te lopen. Wat went het weer snel, Nederland, terwijl je uit zo'n andere wereld komt. Ondertussen heb ik in stilte afgelopen week, 15 maart, de eerste verjaardag gevierd van mijn blog. Ik ga er nog maar een poosje mee door, vind het nog steeds leuk om te doen. Bedankt voor jullie aandacht en vooral voor jullie reacties, die me prikkelen om door te gaan en er iets leuks van te maken.

Gisteren zijn we vanuit Hanoi met de bus naar werelderfgoed Halong Bay gereden waar we ingescheept zijn op bovenstaande boot. Helaas hadden we weer last van de mist maar we kregen toch een goed idee van dit prachtige natuurgebied met zijn duizenden kalksteeneilandjes die recht uit het water oprijzen. Aan het eind van de middag een reusachtig grottencomplex bezocht, ontdekt door de Fransen in 1930. Heerlijke lunch en diner aan boord, waar we tweepersoonshutten hadden met een aparte badkamer. Vandaag om half twaalf weer aangemeerd aan de kade en nu zijn we weer terug in Hanoi. Morgen vliegen we terug naar Nederland waar we zondagochtend vroeg zullen landen. Dit is mijn laatste blog uit Vietnam. We hebben genoten van dit prachtige land met zijn vriendelijke bewoners en ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen laten meegenieten. 

Vanmorgen vroeg weer aangekomen in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Het is een drukke stad met veel mensen en bromfietsen op straat. De particuliere auto's die in Vietnam rijden zijn voor Europese begrippen allemaal heel groot en duur. Kleine auto's, op de taxi's na, zie je niet. In tegenstelling tot Ho Chi Minh City zie je hier meer goed geklede vrouwen op straat, heel modieus. Ook de jeugd loopt beslist niet achter op Europa. Maar het grootste deel van de bevolking van deze stad moet leven van hun straathandeltje, of dit nu plumeau's zijn of serviesgoed.   

Vandaag lekker uitgeslapen, op ons gemak ontbeten en daarna wat door de winkelstraatjes gedwaald. Toen ik tijdens onze lunch veel lawaai hoorde liep ik naar buiten en zag dit vlagvertoon. Eerst dacht ik, als goed opgevoed katholiek meisje, aan een processie, maar het bleek een begrafenisstoet te zijn. De overledene lag in dit huisjes op wielen. Er was muziek, een trom en fluit en er liepen tientallen mensen achter de stoet die allemaal een witte band om hun hoofd droegen. Volgens Hoc was het een beroemd hooggeplaatst persoon, men droeg een foto mee van een man in uniform en de meisjes met de vlaggen, schoolmeisjes, werden verplicht mee te doen. Vanavond rond tien uur stappen we weer op de nachttrein naar Hanoi, waar we vroeg in de morgen zullen aankomen.

 We zijn net weer terug in ons hotel in Sapa na een drie daagse trekking in de bergen. Pittige tochten met simpele onderkomens maar we hebben ontzettend veel gezien. Gelukkig geen regen maar wel veel mist, wat hier heel gewoon is. De temperatuur is hier ook een stuk lager. Hellingen met rijstvelden en daartuseen kleine dorpjes met bevolking in vaak kleurrijke kleding. We zijn in het gebied van vijf verschillende bergvolkeren geweest. Hoewel de leefomstandigheden niet al te best zijn hebben ze allemaal wel een mobieltje. Die ontwikkeling is hier veel sneller gegaan dan bij ons want een vast netwerk is hier nooit geweest. Aan de andere kant leven de  mensen weer heel simpel, kijk maar hoe rijstmeel gemaakt wordt door middel van deze  ja-knikker . We werden tijdens onze tocht voortdurend omringd door vrouwen die iets probeerden te verkopen aan ons, moeilijk te weerstaan. De kinderen zijn vertederend. Aimée, een reisgenoot,  heeft een grote zak ballonnen bij zich en alle kinderen k

Gisteren zijn we met de bus naar Cuc Phuong National Park, het oudste nationale park van Vietnam, gereden waar we eerst een rondleiding kregen bij een apenopvangcentrum en daarna ook nog bij een opvang voor schildpadden. Schildpadden worden op grote schaal doorverkocht naar China, waar ze gegeten worden maar ook voor veel andere doeleinden worden gebruikt. Inbeslaggenomen partijen worden naar dit opvangcentrum gebracht. 's Middags nog een flinke wandeling gemaakt in het regenwoud. We hebben overnacht in een klein plaatsje in de buurt van het park waar we de volgende ochtend, het miezerde wat, en wandeling gemaakt hebben rondom een meer waarop je een boottochtje kon maken. Je hoefde niet zelf te roeien, dat werd voor je gedaan, maar gek genoeg werd er niet met de handen geroeid, maar met de voeten. Het was een komisch gezicht. Om een uur of elf weer naar Hanoi gereden, waar we onze rugzakken gepakt hebben voor een driedaagse trekking in de bergen bij Sapa. Ondertussen gaat het str

Gisteravond om half zes in Hué op de nachttrein gestapt naar Hanoi, waar we vanmorgen om vijf uur aankwamen. Na een wandeling rond het meer in de binnenstad, waar van jong tot oud iedereen gymoefeningen aan doen was, hebben we lekker zitten te ontbijten. We konden nog niet in onze hotelkamers, dus maar op stap. Eerst het Etnologisch museum bezocht, waarin veel van de diverse volkeren (54) van Vietnam is weergegeven. Heel leuk was de tuin, waarin een aantal oude gebouwen waren nagebouwd. Bij het verlaten van het museumterrein kwam een klas schoolkinderen ons tegemoet lopen, op weg om het museum te bezoeken. Maar eerst nog een broodje kopen bij een straatventster. Toen hebben we een bezoek gebracht aan het Ho Chi Minh  mausoleum. Sinds zijn dood (1969) ligt Ho daar opgebaard, alhoewel hij zelf gecremeerd had willen worden. We konden helaas niet langs zijn glazen sarcofaag lopen,  het mausoleum was alleen tot halverwege de ochtend open, dus we hebben de grote leider niet kunnen aanscho

We bezochten vandaag verschillende plekken in de omgeving van Hué. De eerste stop was met het Tu Duc Masoleum van de keizer, aangelegd in een prachtig park. Hoc, onze gids weet veel te vertellen over de geschiedenis van Vietnam. In dit filmpje  kunnen jullie hem bezig zien. Hij is een geweldige gids, ziet alles, weet alles en zorgt goed voor ons. Na het masoleum zijn we per boot naar de pagode van de Hemelgodin Chua Thien Mu op de oever van de Welriekende rivier gevaren. Op de rivier waren  boten bezig grind op te zuigen. De vrouwen werken net zo hard of nog harder mee.                      

We zouden g isteravond bij iemand van de plaatselijke bevolking gaan eten en toen bleek het tot onze verassing bij de familie van Hoc, onze reisleider te zijn. Hij woont samen met zijn vrouw en zoontje van twee jaar bij zijn schoonouders waar we werden onthaald op een heerlijke maaltijd. Overal was aan gedacht en de gastvrijheid van die mensen is ontroerend. Weer verder op weg naar het noorden stopten we vanmorgen al snel bij de Marmerberg waar we over een paar honderd treden omhoog gingen. Overal stonden pagodes, de grotten in de muren dienden vroeger als heiligdommen voor Boedha en Confucius. Daarna stopten we even bij China Beach, bekend geworden door de Amerikanen die de stranden hier tijdens de oorlog als rust- en recreatieoord gebruikten. Vroeg in de middag kwamen we aan in Hue, stad aan de Parfumrivier, waar we de Citadel bezochten. Met de bouw van de keizerlijke stad die midden in de Citadel ligt werd in 1804 begonnen. Het omvat drie steden: de Burgelijke, de Keizerlijke en

Met een kleine groep een fietstocht gemaakt buiten Hoi An. Door de rijstvelden en kleine dorpjes kwamen we na zo'n twee uur bij het strand aan waar we met een drankje op grote ligstoelen hebben genoten van de aanrollende golven. Via een andere weg weer terug naar het hotel, we hadden de rest van de dag vrij. Mart en ik vonden het fietsen in de omgeving zo leuk dat we 's middags weer op de fiets weggingen. Hoc had ons aangeraden een ferry naar een groot eiland aan de overkant van de rivier te nemen en daar hebben we nog een paar uurtjes rondgefietst. Het was er veel rustiger dan op het vasteland en overal groetten de mensen vriendelijk. Toen ik wat geverfd stro fotografeerde werd ik door een oud vrouwtje naar een huis gebracht waar een  vrouw matten aan het weven was van allerlei gekleurd stro. Ik mocht zoveel foto's maken als ik wilde en toen ik buiten nog wat foto's van kinderen maakten kwam dit meisje voor mijn lens. Ze poseerde echt met dat handje tot grote hilarit

Hoi An is een sfeervol plaatsje om een paar dagen te verblijven. Het is niet groot, alles is te voet te doen en er staan nog mooi oude huizen. We zijn vanmorgen begonnen met een kookcursus. Eerst de markt opgegaan waar we in groepjes uitleg kregen over de vele verschillende groenten en kruiden. Daarna was het vis en vlees aan de beurt. Alles wordt op verzoek in stukken gesneden of gehakt met grote hakmessen. Vanaf de markt stapten we in boten die ons verder aan de rivier bij de kookschool brachten. We werden eerst de kruidentuin door geleidt en daarna begon het echte werk. De recepten werden besproken en daarna deed kok het ons voor en gingen wij aan de slag. Het was allemaal even lekker en eigenlijk helemaal niet moeilijk. Het eten in Vietnam is heerlijk, met veel verse groenten. Na de kookcursus hebben Mart en ik door de leuke straatjes geslenterd en het e.e.a. aan souvenirs gekocht. Overal hangen lampions die s'avonds de straten een sprookjesachtige sfeer geven.

Vandaag na een lange rit aangekomen in Hoi An. Gelukkig stoppen we onderweg vaak, als we iets zien om te fotograferen stopt de bus. Aan het eind van de morgen  een bezoek gebracht aan My Lai . Hier is in maart 1968 door gefrustreerde Amerikaanse soldaten een bloedbad aangericht tegen voornamelijk vrouwen en kinderen, waarbij 504 dorpelingen omkwamen. Eigenlijk is er niet veel meer te zien, een lelijk standbeeld en wat restanten van huizen. Maar de foto's in het museum laten wel een diepe indruk bij ons achter. Ook mooi vond ik de voetstappen die in de betonnen paden gemaakt waren, afdrukken van blote voeten en soldatenlaarzen.

  Om al te lange busritten te voorkomen, rijden we in twee dagen van Nha Trang naar Hoi An, waar we drie dagen zullen verblijven. We blijven de kustlijn noordwaarts volgen tot Qui Non, onze overnachtingsplaats. We maken een stop bij een dorpje aan de kust waar net de boten met hun vangst zijn aangemeerd voor de kust. De vis wordt overgeladen in de ronde bamboemanden die waterdicht zijn gemaakt. Aangekomen op het strand pakken de vrouwen het aan, zoeken de vis uit en dan wordt het op de wachtende brommertjes geladen richting de klanten.