HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Even rust na een drukke maar gezellige week. Mart is vanmorgen nog gaan fietsen maar ik heb weinig tot niets gedaan. Beetje lezen, een paar fotootjes genomen, beetje niks en nog meer lezen. Het enige nuttige wat ik vandaag gedaan heb is wat etiketten uitgeprint en op negen potten heerlijke myrtillejam geplakt. Die wilde bessen heb ik natuurlijk niet zelf staan maar de buurvrouw van vriendin Astrid wel en daar kon ik afgelopen week ruim twee kilo kopen. Nu ga ik deeg voor een pizza maken, ook nuttig. De eerste voetbalwedstrijd dient zich weer aan en ik heb een man wiens zondagavond helemaal geslaagd is als hij met een stuk verse pizza op de bank voor de televisie zit, kijkend naar voetbal.

Het repas van onze buurtvereniging werd dit jaar in Les Peyses gehouden, een klein dorpje schuin boven ons. Daar staat het huis van Andre en Carine, onze Belgische vrienden en zij waren dit jaar jaar gastvrouw en gastheer. Een prachtige plek, heerlijk weer en lieve mensen om ons heen, wat wil je nog meer. Deze punch, klaargemaakt door Anny en Rudolp die op de foto hieronder staan, smaakte heerlijk. Vruchtensap met een beetje rum, stukjes sinaasappel en vijf verschillende kruiden, waaronder kaneel. Heel bijzonder . Dit is Maurice, hij heeft ook een huis in Les Peyses waar hij de hele zomer is met zijn vrouw Alice. Hij is een Nury, een bekende naam in onze streek en hij komt oorspronkelijk van ons dorp Le Serret waar hij is geboren in het voormalige huis van Marie-Christine. Hij kijkt streng maar dat stelt niets voor. Ik mag hem graag en wij samen kunnen het altijd goed vinden. Carine had verschillende soorten ijs gemaakt en dat gaat er bij mij wel in, ik ben gek o

Het is weer stil op ons plekje in Frankrijk. Bruiste ons kleine dorpje de laatste twee weken nog van leven, nu zijn de laatste kinderen en kleinkinderen van diverse families vertrokken. Buurman Patrice vierde afgelopen weekend zijn zestigste verjaardag en zij hadden een huis vol met familie. Vier zeer jonge kleinkinderen van de partij en opa en oma glommen van trots. Buurvrouw Jacqueline had de afgelopen twee weken haar dochter Cécile te logeren samen met haar zoon Sacha en een vriendje. Zij is vanmiddag vertrokken. En ook bij ons is het hele spul elders verder vakantie gaan vieren. Deze foto's zijn gemaakt door kleinzoon Thijs waar ik een rondje dorp mee maakte terwijl hij met mijn toestel mocht fotograferen. Af en toe gaf ik wat aanwijzingen maar de meeste foto's zijn zijn eigen idee. Helemaal niet slecht vind een trotse oma.

Soms kan het niet op. Ik had al een hele fijne week met al mijn dierbaren om me heen en die werd nog eens extra opgevrolijkt door twee maal een blije envelop in onze brievenbus. De laatste was van Els  en oh, wat vind ik haar bedankkaartjes mooi met die prachtige tere bloemenstempels? Verder kreeg ik een recept afgedrukt op washitape wat ze kocht in Japan, heel apart. En in de mooi gemaakte kaart op de foto daaronder had Els een geschreven briefje aan mij gestopt. De envelop van Bertie  lag afgelopen zaterdag al in de bus. Het allermooist vind ik de bloemenkaart met het prachtige gedicht. Dat krijgt even een poosje een ereplaats in mijn kamer. Verder een handgeschreven briefje op een hele mooi kaart en dat memorykaartje met dat oogje eraan zodat je het op kunt hangen is zo leuk. Het zelfde memoryspel staat bij ons in de Stolwijkse boekenkast, we spelen het spel nog vaak met de kleinkinderen. Met de leuke vlinderbroche en het naambandje ga ik mijn foto/handtas versieren, d

Er wordt heel wat gekokkereld en gegeten tijdens zulke dagen. Gelukkig heb ik kinderen die koken leuk vinden en goed hun handen uit de mouwen steken. Fijn natuurlijk als het weer het toelaat dat je met zijn allen in de tuin kan eten en dat hebben we alle dagen kunnen doen. Gisterenmiddag zaten we op het terras van een restaurant in St. Pierreville waar we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld kregen. Wat was dat gezellig en wat was mijn dessert lekker. En vanmiddag waren Mart en ik uitgenodigd bij vriendin Astrid die vandaag 65 jaar werd. Zij had voor twintig man een Indonesische maaltijd klaargemaakt. Daar had ze heel wat werk aan gehad maar het was geweldig. Op hun prachtige terras met een weergaloos uitzicht hebben we daar uren in leuk gezelschap zitten tafelen.

De jeu de boulesbaan is ondertussen ingewijd met een fles bubbeltjes en een toespraak van oudste zoon. Er wordt in teams gespeeld en onze twee kleine mannen hebben hun eigen competitie. Met aanwijzingen van opa wordt er serieus gespeeld. Onze kinderen zijn behoorlijk competitief dus het gaat er fel aan toe. Het meetlint moet er af en toe bijgehaald worden om te kijken welke bal het dichtst bij de but ligt. Maar plezier hebben we en daar gaat het om.

We zijn hier met zeven volwassenen en vier kinderen en dat houdt je wel bezig. Ik heb amper tijd om mijn blog te maken en blogs lezen kom ik bijna helemaal niet aan toe. Ik geniet met volle teugen van mijn kinderen en kleinkinderen, andere dingen zijn even niet belangrijk. Ik maak natuurlijk wel veel foto's van dat kleine spul dus jullie mogen even meegenieten. Vanmorgen met de kleinsten even naar een stroompje vlakbij huis waar Sebas en Luuk het druk hadden met dammetjes bouwen. Wat hebben kinderen toch weinig nodig om zich te vermaken. In de namiddag nog even naar de put waar zelfs schoondochter Christianne zich in het koude water waagde. We hebben geconstateerd dat voor haar dochter Saar een carrière als komediant is weggelegd. Dat gaat de hele dag door met die armen. Zingend en dansend gaat dit kind door het leven. Die zie ik nog weleens in Carré staan.

Hij was als eerste op vanmorgen, onze kleinzoon Sebas van vijf. Ik kwam net met een schaaltje aardbeien uit de moestuin naar boven. Die lustte hij wel, zei hij. Dus oma maakte ze schoon en ze gingen met een beetje suiker in een kommetje. Binnen vijf minuten waren ze op. Hij heeft met een aanloop gesprongen in ons kleine zwembad, zijn broer, neefje en de rest van de familie nat gespoten met een waterpistool en vanmiddag heeft hij zelfs van twee meter hoog gesprongen  in de put die ons riviertje maakt. Een prima eerste vakantiedag.

Drukke dag vandaag waarin mijn reukorgaan overuren maakten. Het vakantiehuis moest schoongemaakt worden, deze keer voor onze eigen kinderen. Tussendoor kwam buurvrouw Jany nog even langs. Ze had haar moeder opgehaald die in de Vaucluse woont en een maandje bij haar op bezoek komt en daar vandaan had ze drie heerlijke meloentjes voor ons meegebracht.  Hoe die ruiken! Onderweg naar het TGV station kwamen we in het Eyrieuxdal langs een perzikkweker waar we even stopten om deze heerlijke perziken te kopen. Alweer werd mijn neus verwend. Op de terugweg zijn we met dochter Floor zijn we nog ergens gestopt om wat Franse kaas in te slaan. Hoe dat ruikt hoef ik jullie niet te vertellen. En de kaas hieronder zit in een auto die onderweg is naar Le Serret. Ik kan de foto niet verder vergroten, hij is niet zo scherp. Zoon Bas stuurde hem gisteren met de opmerking: 'Ik ga op vakantie en neem mee......'. Het is natuurlijk Stolwijkse boerenbelegen, lekkerder is er niet. Zo denkt ook buu

Niks dan goeds hoor, over mijn tomaten. Ze zijn prima aan de groei en zien er prachtig uit. Maar ondertussen zou ik ze weleens willen eten en dat kan nog steeds niet. Door het koude voorjaar, het begon hier 20 juni pas echt warm te worden, hebben de tomaten een achterstand opgelopen en zijn ze nog steeds niet rijp. Dit is de eerste die echt rood begint te worden en tot nu toe ook de grootste, formaat tennisbal. Ook de grote tomaat op de foto hieronder begint wat kleur te krijgen en dat is het dan. De rest is allemaal nog groen zonder een sprankje rood. Ondertussen beginnen de tomaten wel hun verschillende vorm te krijgen en dat is heel leuk om te zien. Had ik tot nu toe altijd tien planten van twee verschillende rassen, nu staat er bij iedere stok een andere plant, mooi gezicht.