HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We zijn weer in de bewoonde wereld met zijn drukke verkeer, matrixborden en files. De reis is goed verlopen met schone, droge wegen. Nog wel veel sneeuw op de velden naast de snelweg.   En passant was ik vandaag ook nog jarig met vanmorgen vroeg een verrassend leuk verjaardagskado. Vierenzestig jaar geworden vandaag en het is gek maar sinds ik ruim twee jaar geleden gestopt ben met werken denk ik nog weinig aan mijn leeftijd, ben het soms helemaal kwijt. Het is ook niet belangrijk. Wel belangrijk is dat we straks lekker gaan eten bij zoon Bas en schoondochter Christianne en natuurlijk kleine Luuk. En dochter Floor is ook van de partij. Toch nog een beetje jarig!

Over deze kast zijn al wat meningen gegeven! Hij staat in onze kleine kamer/keuken en vormt voor een groot deel de scheidingswand met de achterliggende slaapkamer. Die slaapkamer verdwijnt, alles beneden wordt uitgebroken en dan krijg ik een fijne grote woonkamer met een keukenhoek. Wat doen we dan met die kast? Na enige twijfel heb ik resoluut gezegd: weg ermee!!! Maar het gekke is dat bijna niemand, op Mart na die het helemaal met mij eens is, die mening deelt. Zonde, authentiek, Ardechois, sfeervol en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Wat ze niet zien is dat het hout van de planken begint te brokkelen van ouderdom, de onderkastjes al jaren niet meer te gebruiken zijn omdat de binnenplanken volkomen verteerd zijn en de achterwand met allerlei stukjes en beetjes aan elkaar zit. Trouwens, ik ben dat donkere ding na twintig jaar meer dan spuugzat. Kortom, weg ermee!

Vanmiddag nog even naar de déchètterie gereden om het laatste vuil, vooral zakken, weg te brengen. Er zijn alleen al dertig zakken Rotband door heen gegaan de laatste weken en er gaan weer dertig nieuwe mee terug uit Nederland. Hoeveel cement hier de laatste twee jaar verwerkt is durf ik niet te zeggen, maar dat zijn er echt heel veel. Het is begonnen met de muren die Mart op het tweede terras heeft gebouwd en daarna natuurlijk de bouw van de gîte met o.a. zijn betonnen verdiepingsvloer. Courby heeft  met zijn vrachtwagen alleen al twee volle pallets gebracht en wat er daarna niet in die aanhanger of de bus heeft gelegen, ongelofelijk. Met de renovatie van ons eigen huis zullen die aantallen niet gehaald worden, de verdiepingsvloer wordt wel vernieuwd maar blijft van hout.

Onze raamopeningen en muren zagen er kortgeleden nog uit zoals op bovenstaande foto maar ze hebben nu een metamorfose ondergaan. Waren op de bovenste foto de lateien al vernieuwd, op de onderste foto zitten de nieuwe ramen erin en is het geheel opnieuw gevoegd. Mooi, hè. In de hal en de twee slaapkamers beneden in de gîte zijn alle muren klaar. Boven is een deel van onze slaapkamer, de toilet en de overloop gedaan, de grote woonkamer moet nog helemaal gevoegd worden, maar alles is nu uitgehakt. Om de puntjes op de i te zetten moeten de houten lateien nog in de blanke lak gezet worden. 

Terwijl we in het achterhuis beginnen met de laatste fase en we daar niet zo veel problemen meer zullen tegenkomen (hoop ik) beginnen we te denken aan wat we in het voorhuis gaan doen en proberen we de bijkomende problemen, die er altijd zijn, in beeld te krijgen. In het begin dachten we niets aan de badkamer te gaan doen, maar uiteindelijk hebben we toch besloten dat hij helemaal op de schop gaat. De wastafel, spiegel en lampen gaan in ieder geval naar de badkamer van de gîte, dat staat al vast.

Dit is zo'n foto die bij het vroege voorjaar hoort, een paar dagen geleden genomen. Toen was het mooi weer, maar daar is nu niets meer van te merken. Het heeft vannacht behoorlijk gevroren en er staat nu een ijskoude wind. Ik ben de hele dag bij de warme kachel gebleven en heb de boekhouding gedaan, het budget moet tenslotte in de gaten gehouden worden. Mart heeft een van de laatste muren onder handen genomen, de voegen schoongemaakt. Jammer dat zijn klopboormachine er mee ophield, die moet dan maar mee naar Nederland voor reparatie, want helemaal klaar is hij nog niet.

Vandaag het restant van de vloertegels opgehaald bij een bouwmarkt in Valence. Omdat we zoveel nodig hebben en tegels erg zwaar zijn moest het wel in tweeën. Wat hier ligt is nog maar een deel, de rest gaat voorlopig in de garage. We beginnen langzamerhand aan de afwerking te denken. Vandaag ook een douchegarnituur uitgezocht, verf voor deuren en ramen gekocht en ook nog vernis voor de binnendeuren. Voor de zoveelste keer naar deurklinken gekeken maar ik kom er nog steeds niet uit. Waar een mens al niet een probleem van kan maken.

                             Over precies een week word ik vierenzestig en zoals de meeste mensen van mijn leeftijd moet ik hard hollen om alles bij te houden op het gebied van internet, social media's en de nieuwste hypes. Gelukkig heb ik kinderen die me af en toe bijsturen en van onze oudste kleinzoon kreeg ik dit filmpje wat in zijn klas gemaakt is. Met deze link  naar het jeugdjournaal krijg je wat meer uitleg. Swing maar lekker mee!

We mochten een aanhanger puin bij Akkie lossen, scheelt weer een rit door de vallei naar Les Ollières. Het uithakken van de natuurstenen muren en het openbreken van de binnenplaats zorgde voor een aanhanger vol. Mart is druk met opruimen, aanvegen en schoonmaken. Onze bouwvakkers zijn even vertrokken, wij blijven nog een weekje en gaan dan ook voor een dag of tien naar huis.

Ik ben al twee keer in Marokko geweest en vind het een prachtig land. Mart en ik zijn al jaren van plan om er eens heen te gaan. Vanuit Le Serret in het vroege voorjaar door Spanje reizen, oversteken, en dan nog een paar weken door Marokko trekken en dan het liefst naar het zuiden, het Atlasgeberge en de Sahara. Ik ben zelf niet verder gekomen, en dan nog met een dagtrip, dan Ouarzazate in de Atlas, maar als je dat gezien hebt wil je meer. Tine, dochter van onze Belgische vrienden in buurdorp Les Peyses, heeft samen met haar vriend een bedrijfje opgericht wat trekkings organiseert. Kijk eens op de mooie site van Saharatouring , ikzelf word er erg hebberig van.

Het was even stil geweest, maar vandaag draaide hij weer, de betonmolen. De afwerkvloer van de overloop, toiletruimte en onze slaapkamer werd gestort en ik hoor net dat de ruimte eronder, onze toekomstige bijkeuken, morgen gestort wordt. Daar worden nu nog snel de water- en elektriciteitsleidingen in orde gemaakt. Dat wordt zomaar even beslist als ik mijn hielen gelicht heb naar Franse les. Ach, hebben ze mij ook niet voor nodig, ze weten wat ze doen. 

Hij staat er al jaren, deze oude tractor, in een veldje in onze vallei en al jaren wilde ik er een foto van nemen, maar het kwam er niet van. Vanmiddag met Marie-Christine een heel stuk de vallei in gelopen, het was mooi weer en de tractor stond nog steeds op mij te wachten. Dus nu is hij vereeuwigd voordat hij in elkaar stort. Ja, het is echt mooi weer. Ik wil jullie niet jaloers maken maar we hebben de hele dag zon aan een strakblauwe hemel en de temperatuur loopt daardoor lekker op.

Badkamer met daarachter een ruimte voor de boiler, wasmachine en andere huishoudelijke benodigdheden.                De benedenverdieping van de gîte begint aan zijn laatste fase. De tegels van de badkamer en toilet moeten nog ingewassen worden, de deuren moeten nog behandeld worden en dan moeten de vloertegels nog gelegd worden. Dat laatste is natuurlijk nog wel een behoorlijke klus. Boven is in het gedeelte wat bij ons huis komt de toiletruimte bijna klaar en in onze slaapkamer moet er nog een wandje gestuct worden, maar de Rotband is op. Waarschijnlijk maandag wordt daar de afwerkvloer gestort waarna, als de boel goed gedroogd is, er getegeld kan worden. Daaronder, in de bijkeuken van ons huis, moet nog wel wat gebeuren, zoals stucen en de natuurstenen muren voegen. Zo, dat was een kleine update van de werkzaamheden, mochten jullie denken dat hier iedereen in de zon zit, wat ik dus wel vanmiddag een uurtje heb gedaan. 

Langzaam begint de sneeuw te verdwijnen, de zon doet de laatste dagen flink zijn best. Deze foto is genomen vanaf Les Peyses, een gehucht schuin boven ons. Je kan duidelijk zien dat het hoger is want in de moestuin van Maurice ligt nog behoorlijk wat sneeuw, in mijn tuin is het nagenoeg verdwenen. De meteo geeft de komende dagen droog weer met veel zon op. Prima, kunnen we goed gebruiken. De mannen willen de vloer in onze slaapkamer storten en in regen of sneeuw achter de cementmolen is geen pretje. Mart heeft twee aanhangers zand gehaald en nu maar hopen dat onze buren Jean-Pierre en Florence niet komen, het is immers voorjaarsvakantie hier en daar en wij blokkeren met die hoop zand hun garage.

Ok, mijn keukenvloer hebben ze nog niet opengebroken maar de deur kan ik bijna niet meer uit. Deze sleuf is begonnen onder onze voordeur en moet eindigen bij de kelders. Ik moet allerlei capriolen uithalen om buiten te komen en over stof in huis praat ik al helemaal niet meer. Gelukkig was het een dag met veel sociale contacten, dus was het niet echt erg om binnen te blijven. Ik had eerst vanmorgen een broer aan de lijn, daarna een leuke nicht die vroeg of ze deze zomer op doorreis naar Spanje twee nachtjes mocht komen logeren en omdat ze leuk is mag dat, toen skypte een schoonzus, goed van haar, en als toetje kregen we ook nog twee lieve Belgen op de koffie. Ze hebben mijn drie bouwvakkers de hemel in geprezen en gelijk hebben ze!

In mijn strijd tegen stof en gruis ben ik de eeuwigdurende verliezer hier in huis. Een grote houtkachel die dag en nacht brandt, manden met stookhout, kerels die stof en gruis meebrengen op hun kleding, er is niet tegenaan te werken. Heb je net de badkamer spic en span moet er weer iemand met een overal vol stucresten naar toilet. Ik laat het dan maar zo tot de volgende keer, anders blijf je aan de gang. Maar, om de feestvreugde te vergroten hebben de mannen nu een dikke electriciteitskabel over mijn plafond gespannen naar de oude meterkast. Was nodig omdat we kachels en een ontvochtiger in de gîte geplaatst hebben om de boel te laten drogen en dit behoefde een wat dikkere kabel. Er wordt ook gedreigd dat ze vloer hier open gaan breken voor allerlei water- en verwarmingsleidingen. Ik heb terug gedreigd dat ik dan stop met koken. Eerst mijn bijkeuken klaar in het nieuwe gedeelte!

Het is hartje winter, buiten ligt er sneeuw en dan krijgen jullie deze foto voorgeschoteld? Ik zal het uitleggen. Het is een foto van oktober 2006. Met mijn zusje en zwager maakten wij een tweedaagse wandeltocht en het geeft voor mij het genieten weer wat we toen gedaan hebben. Het is een van de foto's die ik gebruikt heb voor mijn tijdelijke blog "Les Martes en Ardêche". Omdat ik nog geen foto's van de gîte kan maken zolang die nog niet af is kunnen we ook geen site maken. Dan maar een blog, heb ik gedacht, kost niets en geeft toch de nodige informatie om een beetje reclame te maken voor ons vakantiehuis. Als jullie nou de link van de blog,  http://lesmartesenardeche.blogspot.fr/ door willen sturen naar mensen waarvan jullie denken dat ze geïnteresseerd zullen zijn gaat het vast wel goed komen met de boekingen. Maar je mag natuurlijk ook zelf komen, van harte welkom!

Het landschap vanmorgen kon zo in een reclamespotje voor wasmiddelen, witter dan wit. Het was lekkere plaksneeuw, dus op iedere tak bleef het liggen. Wij gingen in de auto naar beneden, op weg naar Valence. De sneeuwkettingen liepen er al snel af, toch niet helemaal de goede maat. Maar we kwamen ver, bijna tot aan de doorgaande weg, ware het niet dat de vuilcontainers op het weggetje lagen, omgevallen, dus we moesten stoppen. Vuilcontainers opzij gezet, Mart nog wat sneeuw weggeschept wat de sneeuwschuiver van de weg op ons kleinere weggetje geschoven had en rijden weer, dachten we. Dat dachten we dus verkeerd, want we kwamen niet meer weg, net dat kleine rot hellinkje. Maar met behulp van schep, bezem en twee oude tuinstoelkussens is het uiteindelijk toch gelukt, hebben we onze boodschappen in Valence kunnen doen en dankzij wat dooi zijn we ook weer boven in Le Serret gekomen. Ja, het weet wat, winter in de Ardêche! 

Ja, dit kan je een serieus pak sneeuw noemen, zelfs onze betonmolen heeft een witte hoed. Gisteren heeft het de hele dag gesneeuwd, waarschijnlijk daardoor een poosje geen internet, en vannacht is het vrolijk doorgegaan met sneeuwen. Er ligt toch wel 15 a 20 cm en de komende dagen blijft het sneeuwen volgens de meteo. We moeten eigenlijk naar Valence, we zitten dringend om iets verlegen. Beneden is de weg geschoven maar er is nog geen tractor naar boven gekomen. Mart is nu bezig de sneeuwkettingen te monteren en we gaan het wagen. Of het lukt is een tweede, maar dat lezen jullie vanavond wel. Zo niet, dan zijn we gestrand! 

Gezicht op St. Julien du Gua, het  dichtstbijzijnde d orp van enige betekenis. Nou ja, betekenis, een bakker en een kroeg, dat is alles. De foto is genomen van Le Theron, waar Marie en ik naar toe liepen vanmorgen. Eerst langs het vroegere huis van onze vrienden Maria en Kees, wat al een klim is, dan een stuk stijgend door het bos en zo kom je een stuk hoger uit met een mooi zicht op Gua. Vanmiddag is het ons eindelijk gelukt om de aanhanger naar boven te krijgen. Monsieur le maire had vanmorgen met zijn tractor, hij is boer, pouzzolane gestrooid. Het ging, met een grote aanloop, net an! 

 Meer en meer begint onze oude schuur een woonhuis te worden. In onze slaapkamer zijn alle muren gestuuct, behalve het tussenwandje, dat moest nog even verstevigd worden, vonden de mannen. Door het stukje deuropening kun je de muur zien waar nog een gat wordt gemaakt als doorgang naar de slaapkamers van het voorhuis. Links van die deuropening is een toilet en rechts komt straks de trap omhoog die naar onze slaapkamer en de twee logeerkamers voert. Mart is in dat trapgat bezig de voegen uit te bikken. Beneden is de toilet betegeld en de badkamer op een haar na. Morgen gaat er beneden weer gevoegd worden. Zo, zijn jullie weer een beetje op de hoogte. Of jullie het allemaal snappen weet ik niet, maar ik heb mijn best gedaan! 

Voorjaar in huis, een prachtige bos mimosa. Marie-Christine was op bezoek geweest bij haar dochter in Toulon en kwam met armen vol terug en ze vertelde hoe heerlijk de temperatuur daar was. Zo niet hier! Vanmorgen vroeg begon het te sneeuwen en het lukte Mart maar net om auto en aanhanger heelhuids beneden te krijgen. Halverwege de vallei werd het minder, de weg daalt immers naar het Erieuxdal. In de Rhône vallei was de wind weer enorm koud, vooraan in de bouwmarkten stond het personeel bij straalkachels om zich warm te houden. Op de terugweg kregen we weer een sneeuwbui over ons heen en hebben we de zwaarbeladen aanhanger beneden bij Pounard op het erf van buurman Rudolph maar losgekoppeld, dat laatste stukje omhoog ging niet meer. Morgen weer een dag. 

De eerste gevoegde muren zijn prachtig geworden, een hele mooi kleur, ik ben er echt blij mee. Waar ik ook blij mee ben is onze eerste boeking. Nu zullen jullie denken, waar heeft ze het over ??? Ik zal het even uitleggen. Deze week hebben we besloten om vanaf de maand juni met de verhuur van onze gîte te gaan beginnen, dus heb ik alle familie, vrienden en kennissen een mailtje gestuurd met die bekendmaking en wat informatie. Ook nog eens een mailtje gestuurd naar de organisatie van de Ardêchoise, het grote fietsevenement wat hier ieder jaar plaats vindt in de Ardêche. Laat ik nou vanmorgen antwoord krijgen dat ze onze gîte voor twee nachten boeken, en dan halfpension, want die fietsers moeten ook nog eens gevoed worden. Het is natuurlijk maar twee dagen, geeft niet, het begin is er! 

Met buuf Marie-Christine een ochtenwandelingetje gemaakt. Ze is met pensioen gegaan, dus hele dagen thuis, wat voor mij wel gezellig is. Het schijnt niet "comme les Francais" te zijn, maar bij haar kan je op ieder moment van de dag binnenwippen voor een bakkie. We zijn vanmorgen over het weggetje naar beneden gelopen, een pad genomen langs ons riviertje de Auzène en daarna weer omhoog naar het dorp. Door het klimmen en het lekkere zonnetje liepen we allebei te puffen van de warmte. 

In Privas waren alle platanen gesnoeid, een mooi gezicht. Want zelfs als ze kaal zijn maken ze nog indruk. Majestueus is het woord wat bij deze bomen past. Het valt me altijd op dat er langs de wegen in Frankrijk nog veel van deze bomen staan, rijen. Gelukkig maar, want in Nederland worden langs de provinciale wegen steeds meer bomen gekapt. Een gevaar voor de automobilist, zegt men dan. Is het niet andersom, de automobilist een gevaar voor de bomen? 

Ik zou het wat meer moeten doen, een foto in het zwart wit omzetten. Het lijnenspel van de telefoonpalen komt meer tot zijn recht dan in een kleurenfoto. Deze foto maakte ik afgelopen week vanaf wat wij de 'hoge weg' noemen, tussen de Col de la Fayolle en het kruispunt waar je rechts naar Aubenas en links naar Privas kunt afslaan. Wat is onze Ardêche toch mooi, ik krijg nooit genoeg van deze vergezichten. 

Alweer zo'n bouwfoto? Ja, en dat om verschillende redenen. Buiten heb ik niets te zoeken, het is koud, winderig met zo nu en dan een sneeuwvlok, niet echt leuk weer voor een fotootje. Ik werk achter mijn laptop, teksten schrijven voor de nieuw te bouwen site. Zelf ben totaal niet fotogeniek en heb een man die niet echt goed is in fotograferen, laat staan dat hij er nu de tijd voor zou nemen, dus een fotootje van mij valt ook af. Maar ik heb wel drie hardwerkende mannen die ontzettende mooie, fotogenieke dingen doen waar ik ook nog eens verschrikkelijk blij mee ben. Vandaar! 

Mart is de voegen aan het uithakken, een heidens karwei. Daarna worden alle muren opnieuw gevoegd met een mengsel van zand en kalk. Op een stukje muur zijn wel vier verschillende proefstukjes gezet met andere mengsels. Onze bouwvakkers wilden cement gebruiken waar wij op tegen zijn, omdat het geen ademend effect heeft. De kleur was trouwens ook niet mooi en dat is heel bepalend op zo'n grote muur. Onder een laag beton kwam deze oude balk te voorschijn, enigzins vermolmd. Weghalen en op vullen met stenen, werd er geopperd. Afschrapen, de kern is meestal nog goed bij kastanjehout en bewaren was mijn idee. Twee lagen matte lak erover en het ziet er prachtig uit.