HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ja, wat doe je zo'n laatste dag van het jaar? Ik ben begonnen met een flinke wandeling rond Oudewater met mijn loopgroep. Bijna aan het eind van de wandeling werden we naar een mooie woonboerderij geleid waar één van mijn medelopers woont. Die stond daar voor ons oliebollen te bakken. Ik geef niets om die dingen, maar deze waren zo lekker dat ik er drie stuks opgegeten heb onder het genot van een kop koffie. Vanmiddag bij nicht Babette op bezoek geweest in het ziekenhuis, ze knapt al aardig op van haar operatie. En tussendoor genieten we van de Top 2000 op de radio. Op nummer 65 werd net "A whiter shade of pale" van Procol Harum gedraaid . Zeker niet het mooiste nummer van de lijst, maar het roept bij mij wel de meeste nostalgische gevoelens op. De tijd van Boule 7 , de discotheek die werd geopend toen ik achtien jaar was. Wat een leuke tijd hebben we daar gehad! Hierboven de enige foto die ik kon vinden op internet, met voor Boule 7 de terassen van de Landbouw en de

Hij lijkt oud, deze boom, en zonder leven, maar ik ben er van overtuigd dat hij straks weer lekker uit gaat lopen. Zo gaat het met alles in de natuur, alles wordt weer nieuw, onder de grond is al van alles bezig. Door de zachte winter begint er hier en daar al wat uit te lopen, te vroeg natuurlijk en het zal nog wel een keer bevriezen. Geeft niks, de natuur herstelt dat wel weer, dat is het mooie.

Een beetje stad heeft tegenwoordig in de kersttijd een ijsbaan liggen in zijn centrum. Toen we gisteren het Kurhaus uit liepen struikelden we bijna over dit baantje. Voor kinderen en giechelende meiden lijkt het me leuk, maar de echte schaatsliefhebber wacht natuurlijk met spanning af of er deze winter nog een tijd aanbreekt waarop ze een tocht kunnen gaan maken op natuurijs. Wie weet, de winter is nog niet voorbij.

Op ons veertigjarig huwelijksfeest begin september kregen we een waardecheque voor een high tea in het Kurhaus in Scheveningen. Het leek ons wel leuk om hiermee tot de kersttijd te wachten, dan zou het er immers wel mooi versierd zijn. Nou, dat kun je wel zeggen. In de prachtige Kurzaal waar we zaten stond een reusachtige kerstboom, er stonden kleine boompjes en overal hingen kransen met lichtjes. We hebben  genoten van thee met allerlei lekkers en zaten nog net niet met de pink omhoog.

Vanavond naar de musical "ZORRO" geweest in Den Haag. Floor kan af en toe via haar werk goedkope kaarten krijgen voor een musical en daar hebben we weer eens gebruik van gemaakt. Ik hou van dansen en ook van het kijken ernaar kan ik geen genoeg krijgen. Al die mooi wervelende Spaanse jurken, heerlijk.

Vandaag bijna vier uur gewandeld in de Amsterdamse Waterleidingduinen , kortweg de AWD. Het  is een duingebied  tussen Noordwijk en Zandvoort en het is ingericht voor de winning van drinkwater voor de stad Amsterdam. Er wordt sinds 1853 water gewonnen, waarmee het dus het oudste waterwingebied van Nederland is. Als kind liep ik hier al veel en later met onze eigen kinderen hebben we er ook veel gewandeld. Ik kom er altijd weer terug, het is ook zo'n mooi gebied. Op internet zijn er veel blogs te vinden van mensen die daar prachtige foto's maken. Bekijk  deze  eens.

Precies een jaar geleden, om half tien op eerst kerstdag, kregen we te horen dat de zwangerschapstest bij Christianne, onze schoondochter, positief was. Op dit nieuws was heel lang gewacht en we waren er allemaal ontzettend blij mee. Het gaf die kerst een onverwachte glans. Ons kerstkind Luuk is nu bijna vier maanden en hij groeit als kool, wat zijn we er gelukkig mee.

Nou, dat zit er dus niet in, een witte kerst. Deze foto is verleden jaar op 18 december gemaakt, in de polder bij Stolwijk, een witte wereld met de zon erbij. Hier scheen vandaag gelukkig ook een zonnetje. We maken het gezellig in huis met lichtjes en kaarsjes. De kinderen zijn er al, we gaan straks lekker eten met zijn allen en het zal vast een prachtige kerst worden, wat ik jullie ook toewens! Onderstaand filmpje laat zien hoe het kerstverhaal heden ten dage de wereld rond zou gaan door middel van Facebook, Twitter, YouTube, Google, Wikipedia, Google Maps, GMail etc. Heel leuk gemaakt, het digitale verhaal van de geboorte.

Tsja, er wordt wat afgegeten met de kerst. Ik doe er vrolijk aan mee want ik hou wel van lekker eten, mijn familieleden ook en bovendien hou ik ook nog van koken. Helemaal niet erg om dagenlang in de keuken te staan. De kerstcake is in ieder geval klaar, lukt altijd, want die heb ik al zo vaak gemaakt, eitje. De soep is klaar, was ook geen probleem. Verder heb ik als voorgerecht zelf paté gemaakt. Verleden jaar november een cursus paté maken gedaan bij een hele leuke slager, maar de recepten nog nooit uitgeprobeerd. Er staat nu dus een paté in de koelkast, morgenochtend ga ik hem proeven (dan zijn de smaken goed doorgetrokken) en als het niets is koop ik alsnog een stuk paté bij de slager. Het dessert is half klaar, straks de rest af maken, met gelatine, opletten geblazen. En het hoofgerecht wordt morgen voorbereid. Zo is een mens lekker bezig in de donkere dagen voor kerstmis. Oh ja, er staat ook nog een kerst-cd op!

Zo stonden ze tegenover elkaar toen we er aan kwamen lopen, doodstil, en nadat we een paar foto's genomen hadden en wegliepen stonden ze nog precies hetzelfde. Mooie beesten, de zwarte een stier, de roodbruine een koe. Misschien stonden ze te bedenken wat ze gingen doen maar het zou ook mogelijk kunnen zijn dat ze gewoon stonden te slapen.

Afgelopen zondag was er een groep mountainbikers aan het trainen in natuurgebied Het Twiske. Ze passeerden ons verschillende keren terwijl ze hun rondjes maakten. Wat zag dat eruit! Man en fiets onder de modder en niet zo'n beetje ook. Zo'n vent kwam er bij mij niet in, zei schoonzus Anja, en gelijk had ze. Die fietsen worden schoongespoten en ik zou als vrouw dan ook maar die man schoonspuiten, buiten op het straatje.

Wat we ook aan de Zaanse Schans zagen was deze schuur met gepotdekselde planken. Mooi, dat sobere zwart. In de Zaanstreek waar wij dit weekend liepen werden die zwartgeteerde planken veel gebruikt, niet alleen voor schuren en loodsen, ook aan de huizen werd het gebruikt en dan gecombineerd met dat speciale groen. Hier stonden in vroegere tijden behalve hout- en oliemolens ook verfmolens.

Het is vandaag niet echt leuk weer om een paar aardige foto's te maken en aangezien ik er in het weekend genoeg gemaakt heb krijgen jullie er deze week wat van te zien. Onze wandeling voerde ons afgelopen zaterdag ook langs de Zaanse Schans, toeristentrekker bij  uitstek. En inderdaad, ze liepen er, uit alle werelddelen, ondanks het jaargetijde. Die molens blijven interessant voor buitenlanders, ik merkte het ook aan de Fransen die wij hier op bezoek hebben gehad. Uit Stolwijk, langs de Lek naar Kinderdijk op de fiets, de molens bekijken, helemaal geweldig vonden ze het. Ze hebben gelijk, het is mooi en we moeten er trots en zuinig op zijn.

Dit weekend een deel van het Trekvogelpad gelopen met schoonzus Anja en zwager Kees. Het Trekvogelpad is het langste natuurpad van Nederland, zo'n 400 km. en loopt van Bergen aan Zee naar Usselo bij Enschede, een dwarsdoorsnee van ons land. Dit was pas het tweede weekend, dus we hebben nog wel even te gaan. We begonnen zaterdagmorgen in het dubbeldorp Graft-De Rijp met zijn mooie houten huizen, allemaal in dezelfde kleur groen. Vandaag liepen we het grootste deel van de dag door natuurgebied Het Twiske, een belangrijk vogelgebied. Het was echt genieten van de prachtige Noord-Hollandse luchten. Geloof het of niet, gisteren één klein buitje, vandaag twee kleine buien en vanmorgen liepen we zelfs warm te worden in de zon. Onbegrijpelijk, want het weerbericht voorspelde een hoop narigheid . Zo zie je maar, niet thuis blijven, gewoon er op uit.

Net opgehaald, mijn nieuwe bergschoenen en precies op tijd, want we gaan dit weekend wandelen en het geeft regen en natte sneeuw op. In mijn oude schoenen zaten scheuren, dus natte sokken als het regende. Marcel Oskam van de schoenwinkel in Bergambacht heeft ze speciaal voor mij besteld en ik heb er vijf weken op moeten wachten, vandaag kwamen ze binnen. Er zijn niet veel vrouwen die zulke zware schoenen dragen dus had hij ze niet op voorraad. Ik heb de stijve schoen nodig voor mijn reumavoeten en wist precies welke ik moest hebben, draag altijd hetzelfde merk. Belangrijk, een paar schoenen? Ja, voor mij wel en ik hoop van ganser harte ze nog te verslijten!

Het was afgelopen dinsdag kaarsjesavond in Gouda, maar we zijn er niet geweest. Heb het in de loop der jaren een paar keer bijgewoond en dan weet je het wel. Maar omdat ik vanmiddag toch in Gouda was heb ik een foto van de boom genomen met het prachtige stadhuis erachter. Had er, voor de foto, nog graag een mooie lucht achter gehad, maar die was er niet. Koud en regenachtig op de Markt!

Mag ik jullie voorstellen, Leendert Steenvoorden, mijn overgrootvader van moeders kant. Hij werd ook wel de Grote of IJzeren Turk genoemd.  Leendert Steenvoorden was stratenmaker van beroep, dat wist ik nog wel uit de verhalen van mijn moeder. Ik snap wel hoe hij aan zijn bijnaam komt, want op alle foto's die ik nu van hem heb kan je zien dat het een beer van een vent was, heel groot en waarschijnlijk sterk. Ook mijn grootmoeder, wij noemden haar altijd opoe, was lang en statig. Nieuwe Zeeweg, aanleg riolering. De persoon met de bolhoed is de Grote Turk. Hier reed toen nog de blauwe tram, van Leiden via Noordwijk-Binnen naar Noordwijk aan Zee. Deze foto's zijn van begin 1900. Hoek Gooweg - Schiestraat in Noordwijk-Binnen. Vooraan mijn overgrootvader. In een van die huizen op de achtergrond moest ik als klein meisje altijd iets halen voor mijn vader, voor het land. Was het zaad, bestrijdingsmiddelen? Mijn broer Karel zal het wel weten.

Je ziet ze steeds meer, de sierappel (Malus), vooral in de gemeenteplantsoenen. Aan dit boompje zaten wel ontzettend veel appeltjes en er stonden er drie op een rij, mooi gezicht. En dan vooral tegen die strak blauw hemel van, weliswaar, een week of twee geleden. De boompjes stonden in een plantsoen naast de bibliotheek van Bergambacht. Stolwijk heeft alleen een bibliobus, wat beperkt, dus ik ben heel blij met die bib in het dorp verderop. Zo met de winterdag wordt er heel wat gelezen door deze twee Beren.

We pasten even een paar uurtjes op Luuk en dan moet oma natuurlijk weer wat foto's nemen. Zijn die handjes niet prachtig? Dezelfde als zijn vader en zijn opa, met die brede polsen. Hopelijk zijn ze net zo handig!

Dit is hem dan, de nieuwe beweegbare brug (de grootste ophaalbrug van Nederland!) bij Gouda. De staalconstructies, het val van 30 meter lang en de twee balanspriemen met beide een lengte van 42 meter zijn op maandag 26 september vanaf het Hollandia terrein in Krimpen aan den IJssel middels drie pontons over het water aangevoerd en met een grote drijvende bok op zijn plaats gehesen.  Voor de mensen die nu wel eens willen weten hoe die weg gaat lopen is onderstaande video wellicht interessant.

Het klinkt oud, maar ik behoor nu ook tot de gepensioneerden van de Goudsche Machinefabriek, het bedrijf waar ik bijna 25 jaar gewerkt heb. Vandaag gingen we met die groep op stap naar de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij . Wij stapten in Apeldoorn op de trein, waarna we in Beekbergen op het stoomdepot  een rondleiding kregen en er en stoomtrein voor onze wagons kwam. Terwijl we een rit over de Veluwe maakten kregen we in de prachtige wagons een heerlijk kerstdiner opgediend. Onderwijl  lekker bijgekletst met mijn oud collega's.

Vanmorgen even wat boodschappen gedaan in Bergambacht. In tegenstelling tot Stolwijk heeft dat dorp een zeer bloeiende middenstand, het vervult echt een streekfunctie. Er zit o.a. een hele goede slager, (bij ons is alleen nog voorverpakt vlees te krijgen), een grote schoenen/sportwinkel, het Kruidvat en een kantoor/boekwinkel. In deze winkels heeft een mens weleens wat nodig, het is vijf minuten rijden en ik heb tegenwoordig de tijd, dus ik kom er nogal eens. Bergambacht heeft een kerk met een grote vierkante, stompe toren, behoorlijk imposant. Eigenlijk niet passend bij een dorp in de Krimpenerwaard, je zou zo'n toren meer in een grote stad verwachten.

Toen ik vanmorgen klaar stond om naar Oudewater te rijden voor het Nordic Walking zag ik dat de lucht prachtig rood kleurde. Dus fototoestel mee, want ik moet jullie iedere dag toch iets laten zien. Uit ervaring weet ik dat het heel snel over is, die mooie lucht, dus ik reed hard Bilwijk in om vanuit de polder te kunnen fotograferen. Voor het mooie net te laat, want de zon kwam al omhoog en toen ik een plekje vond om te stoppen was dat streperige blauw met rood al bijna verdwenen. Het is toch nog wel een aardig plaatje geworden en er komen nog wel meer kansen. 

Kijkend op de blogs over Noordwijk kwam ik foto's tegen van een neef van mij en kon ik doorlinken naar zijn fotosite. Hij heeft al zijn familiefoto's ingescand en dat waren er ontzettend veel. Er zaten heel wat tussen die ik niet kende, ook verschillende van mijn moeder. Zijn moeder, oudste in het gezin van mijn oma, zal de meeste foto's wel gekregen hebben. Ik heb kontakt met hem gezocht en op mijn verzoek heeft hij mij deze foto toegestuurd van mijn moeder als jong meisje. Mart ziet veel gelijkenis, ik een beetje, maar ik ben wel erg blij met de foto.

Vandaag twee nieuwe orchideeën gekocht bij mijn buurman die een bloemenwinkel heeft. Van de oude twee planten had ik acht maanden plezier gehad, zelfs meegesleept heen en weer naar Frankrijk. Als deze twee het ook weer zolang gaan uithouden is het geld wel besteed. Trouwens, ze zijn betaald met een bloemenbon, gehad met ons veertigjarig huwelijksfeest. Alsnog bedankt, gulle gever! De prachtige antieke spiegel die er achter hangt heb ik ooit in Frankrijk voor een habbekrats gekocht. In het oude spiegelglas zit altijd verwering, maar dat maakt het voor mij alleen maar mooier. De parelrand was hier en daar licht beschadigd, dat hebben we laten restaureren.

Het was niet de maan, maar de zon die vanmiddag achter de wolken voor zo'n mooie witte rand zorgde. Vanavond het heerlijk avondje, wat wij dus al gevierd hebben. Ik begin, langzaam, al aan de kerst te denken. Bij buurman van Gils, de bloemenwinkel, liggen al een week de kerstbomen voor de deur. Ga ik er wel of niet een neerzetten? Het zal wel schrikken zijn van de prijs, vooral omdat ik altijd een Nordmann wil. Het kerststalletje wordt in ieder geval opgezet, sentiment van vroeger. En ik begin al te kijken naar kerstrecepten, ieder jaar weer een leuke uitdaging.

Je zal maar grootvader zijn van drie kleinzonen, daar kan je heel druk mee zijn. De jongste wil alleen maar eten, de middelste wil niet eten en de oudste maakt overal een geintje van. Maar zo te zien maakt opa zich nergens druk om en geniet hij van die drie.

Gisteravond Sinterklaas gevierd en Thijs kreeg van de Goedheiligman een paar onderbroeken. Stom, vond hij en trok er een over zijn hoofd. Volgens mijn zonen houdt hij hier zeker een trauma aan over. Jacek kreeg als student eens een stapel handdoeken kado op 5 december. Diep beledigd was hij, terwijl de schenker juist vond dat hij ze goed kon gebruiken, want met die oude lappen van hem kon een mens zich niet afdrogen. Verder had deze zoon ook nooit een verlanglijstje, nu nog niet, maar hij verwacht wel altijd een mooi kado. Affijn, sinds die tijd moeten we ieder jaar weer horen hoe dit gezorgd heeft voor zijn diep geworteld trauma. En over trauma's gesproken, volgens mij heeft die Bas er ook een en anders zou je van zo'n uiterlijk er wel een krijgen.

Tijdens de afscheidsreceptie van Mart verleden jaar  december kreeg hij van de kinderen een fotoalbum gemaakt door Christianne met allerlei foto's gemaakt in de winkel en werkplaats. Een ontzettende leuke herinnering natuurlijk, want nu is alles veranderd door zijn opvolger. Prima, want als je jong bent moet je vernieuwen. De door Chris gemaakte foto's van het gereedschap vond ik erg mooi. Dat is goud van oud, zo uitgestald kom je het bijna niet meer tegen.

Wim, onze opvolger in de fietsenzaak, doet het goed. We horen in het dorp alleen maar positieve geluiden over hem en dat is voor Mart natuurlijk een hele geruststelling. Hij heeft de winkel en werkplaats verbouwd en een ander kleurtje gegeven. Ook heeft hij een mooi logo laten maken en de zaak een nieuwe naam gegeven. Al met al mogen we ons gelukkig prijzen dat we hem gevonden hebben, zoveel jonge mensen zullen er niet zijn die nog fietsenmaker willen worden.

Toen we 35 jaar geleden in de Krimpenerwaard kwamen wonen was er al sprake van en nu wordt hij eindelijk gerealiseerd, de zuidwestelijke randweg rond Gouda. Deze is bedoeld om de druk van het regionale verkeer op Gouda te verminderen en een betere ontsluiting van de Krimpenerwaard te bewerkstelligen. Men is in 2005 begonnen om een complete voetbalvereniging te verhuizen, de velden lagen op het tracé en het is de bedoeling om in 2013 klaar te zijn. Deze foto nam ik vanmiddag, net voor Gouda bij Stolwijkersluis, we waren op de fiets op weg naar een verjaardag. In de verte is een omhoogstaande brug te zien. Deze is nieuw aangelegd over de Hollandsche IJssel, t.z.t. zal ik daar nog wel een foto van nemen .

Wie Stolwijk nadert kan al van grote afstand de contouren van de Hervormde kerk zien. Opvallend is daarbij de scheefstaande toren. Deze 45 meter hoge toren is gebouwd in 1501 en voor de restauratie in 1941-1945 stond de toren maar liefst 1,15 meter uit het lood. Tijdens deze zeer noodzakelijke restauratie in de oorlogsjaren kwam door het onderpulsen van de toren beweging in het gevaarte. De geschiedenis vermeldt dat het gevaar dreigde dat de toren in rechte stand zou komen en het kerkgebouw mee zou trekken. Dit gevaar kon men voorkomen. De toren staat nu nog 85 centimeter uit het lood. Onze veengrond is natuurlijk de schuldige. Er staan boerderijen hier in de omgeving zo scheef dat je je afvraagt of ze nog wel bewoonbaar zijn.

Het internet is een onuitputtelijke bron van informatie. De site van de Nederlandse Familienamenbank   ontdekte ik al een paar jaar geleden. Door je familienaam in te voeren kom je te weten hoeveel familieleden van je in Nederland wonen en waar ze wonen. Door wat verder te klikken in de kop externe links  ontdekte ik vanmorgen de stamboom van mijn familie. Op deze pagina  onder het kopje genealogie van voormoeder  rechts zie je als derde de naam Bohemen staan. Als je die aanklikt kom je op de pagina "Genealogie familie van Bohemen uit Den Haag" . Bijna onderaan op de pagina staat het gezin van Karel van Bohemen, landbouwer, mijn opa. Wij gaan  terug tot het jaar 1536. Zo kan bijna iedereen zijn stamboom ontdekken, want meestal is dat werk door een of ander familielid al gedaan.

Floor rijdt nog steeds paard en behoorlijk fanatiek. Er is een nieuwe uitrusting aangeschaft en ze neemt nu ook weer (privé) les. Vanmorgen ben ik mee geweest. Samen met vriendin José, de eigenaar van het paard, hangen ze de paardentrailer aan de auto, zetten het tegenstribbelende paard erin en dan rijden de dames naar Berkenwoude, een kilometer of vijf verderop. Paard eruit en na het losrijden volgt de les. Dat is zo inspannend voor paard en ruiter dat ze beide nat van het zweet zijn. Floor rijdt prachtig, heeft een mooie zit, ik kijk er met plezier naar. Volgende week zijn de rollen omgedraaid, dan is José de ruiter en Floor de groom (verzorger van ruiter en paard). Die meiden zijn goed bezig, om trots op te zijn.

We pasten vandaag op Luuk en toen ik vanmiddag met hem ging wandelen koos ik maar eens voor de Benedenkerkse buurt in plaats van de Bovenkerkse. Koud in de polder met veel wind. Toch mijn fototoestel meegenomen en o.a. deze boerderij gekiekt. Het is een rijksmonument (Stolwijk heeft er tien) en de boerderij is een hallehuistype met rieten dak uit de 18e eeuw. Wat ik nou altijd zo mooi aan deze boerderij heb gevonden is die zwarte schuur, in al zijn eenvoud prachtig.

Ter voorbereiding op het 'heerlijk avondje' wat we volgend weekend gaan vieren hier een foto van Luuk tijdens de intocht van Sinterklaas in Stolwijk. Deze jongen is een meester in gekke bekken trekken en hier heeft hij waarschijnlijk gedacht: "Moet ik dit leuk vinden, in de armen geduwd worden van een stelletje verklede gekken? Hier doe ik mooi niet aan mee". Gelijk heeft ie!

Deze foto is gemaakt van de Lekdijk bij Bergambacht. Voortdurend is men bezig deze dijken te versterken en op te hogen. De Krimpenerwaard ligt beneden NAP. Zonder waterkeringen zou er niets dan water zijn, precies zoals het ooit was. Ondertussen verandert het klimaat. De zeespiegel stijgt: met 10 tot 90 centimeter in 100 jaar, zeggen de deskundigen. De rivieren zullen vaker veel water ineens afvoeren. En tegelijkertijd daalt de bodem. Dat maakt dit gebied kwetsbaar. Dus iedere vijf jaar is er een veiligheidstoetsing en als er dan een bepaald tracé een onvoldoende krijgt wordt dat stuk dijk weer versterkt- en/of opgehoogd.

Ja, of het nu in Frankrijk is of in Nederland, Mart blijft aan het werk, stilzitten kan hij niet. We hadden nog een een oud tuinbankstel op schuurzolder staan en in Frankrijk kunnen we het wel kwijt op het nieuwe terras. Alle latten losgehaald, bij buurman Piet over de vlakbank gehaald, nageschuurd en nu gaat alles in de witte verf. Wat zal dat mooi staan volgend jaar!

Ik wilde vandaag weer eens wat oude familiefoto's inscannen en kwam deze tegen in de stapels van broer Joop die ik nog nooit had gezien. Mijn vader herkende ik onmiddellijk, bovenste rij links, en toen ik wat beter keek zag ik wat deze jongemannen aan het doen waren. Helm planten in de duinen, hoe vaak heeft mijn vader dit niet verteld. In de crisisjaren van de jaren dertig van de vorige eeuw werden werkeloze mensen gedwongen om werk voor de regering te doen. Werkverschaffing heette dat. Ze mochten dit werk niet weigeren. Zo kon het best dat een werkloze onderwijzer aan de slag moest om sloten te graven. Of dat een kapper moest helpen bij het aanleggen van een dijk. In die tijd is bijvoorbeeld het Amsterdamse Bos aangelegd en dus ook de helmbeplanting in de duinen.